Een fundamenteel debat graag

Is het verbieden van meetings over de Turkse verkiezingen in ons land een aanslag op de vrije meningsuiting? Moet de regering maatregelen nemen of de beslissing over die bijeenkomsten aan de burgemeesters overlaten? Dat waren dit weekend voor de Belgische politici de belangrijkste vragen over de Turkse kwestie. N-VA is duidelijk vóór een verbod, CD&V en Open Vld willen dat alleen als de openbare veiligheid in gevaar komt, en Daniël Termont en John Crombez van sp.a vinden dat de burgemeesters beter begeleid moeten worden. Termont voelt zich zelfs in de steek gelaten.

Wat natuurlijk een tikje pathetisch klinkt. Het is nu eenmaal de taak van een burgemeester om de openbare orde te bewaren en beslissingen te nemen over dergelijke bijeenkomsten. Toch zou het beter zijn dat de regering een eensgezind standpunt inneemt. Alle meetings over buitenlandse politiek verbieden, is inderdaad in strijd met het algemene principe van de vrije meningsuiting. Het argument van de openbare orde lijkt een redelijk objectieve maatstaf. Opruiende meetings of bijeenkomsten waar racistische of antidemocratische praat wordt verkocht, moeten uiteraard worden verboden.

Als Charles Michel nu eens zegt waar het op staat, kunnen we deze discussie afronden en een fundamentelere voeren. Hoe komt het dat duizenden Turken, van wie velen hier al minstens twee generaties wonen, nog altijd hun stem willen uitbrengen in hun land van herkomst? Hoe komt het dat één oproep van Erdogan volstaat om honderden mensen in Rotterdam op straat te krijgen? En hoe kunnen we vermijden dat zoiets mogelijk blijft? Hoe kunnen we jonge Turken ervan overtuigen aan politiek te doen in het land waar ze wonen, en niet in dat waar ze vandaan komen?

De meeste Turken zijn trots op hun land en gehecht aan hun tradities, hun cultuur en hun godsdienst. Daar is niets mis mee. Ze krijgen de mogelijkheid om die cultuur en die godsdienst hier te beleven en alle kansen om een leven op te bouwen in dit land. Dan mogen wij het toch op zijn minst onprettig vinden dat Erdogan hier stemmen komt ronselen voor een staatssysteem dat indruist tegen al onze democratische principes, en dat hij vanuit Turkije mensen oproept om herrie te schoppen tegen democratische beslissingen?

Hierover moeten we met de Turkse gemeenschap dringend het debat aangaan. Er zijn zeker Belgische Turken die daartoe bereid zijn en die het voortouw kunnen nemen. Als we de discussie overlaten aan alleen Erdoganaanhangers aan de ene kant en Belgische populisten aan de andere, neemt de polarisatie gewoon toe. En dat is nefast voor de toekomst van deze diverse samenleving.