Chapeau, Viviane De Muynck

Van: Hilde Van Mieghem

Met: Stany Crets, Viviane De Muynck, Marie Vinck 105 min.

Moest het magnum opus van Tom Lanoye zo nodig worden verfilmd? Nee dus. De roman Sprakeloos is zo magistraal dat je als film bijna niet anders kunt dan er kleintjes bij af te steken. Maar laat Hilde Van Mieghem net dát hebben vermeden. Door voor één focus te kiezen en Viviane De Muynck te laten schitteren, slaagt ze erin een pakkend verhaal uit de onvermijdelijk rijkere roman te halen.

De Muynck is fenomenaal als moeder Josée die afglijdt naar een ellendig hoopje mens. Ze zorgt ervoor dat iedereen zich bij de aftakeling van die vrouw iets kan voorstellen. Uit die herkenbaarheid puurt

Sprakeloos ontroerende momenten. Voorop de luierscène, maar net zozeer het moment waarop vader Roger (een prima Rik Van Uffelen) met een glaasje Bols welterusten zegt tegen de foto’s van zijn wegkwijnende vrouw.

Sprakeloos werkt ook met flashbacks. Maar hoe mooi Van Mieghem ze ook naadloos in het heden laat overlopen, even dwingend zijn ze niet altijd. Gelukkig zijn Flor Decleir en Marie Vinck als de jonge Roger en Josée volkomen geloofwaardig. Minder gecharmeerd waren we door de dialogen. Die klinken bij momenten wat stroef. Maar geef

Sprakeloos toch maar een kans. Onbewogen zult u de bioscoop niet verlaten.

FOTO RR