“Deze titel is v an iedereen”

Ex-aanvoerders Maxime Biset en Steve Colpaert beleefden apotheose op bank en in tribune

De ene zat de jongste maanden steevast een hele match in de dugout verscholen, de andere kwam zelfs niet meer verder dan toekijken van in de tribune. Opvallend toch voor routiniers Maxime Biset en Steve Colpaert, beiden dit jaar 31 en de voorbije weken overbodig op het veld voor coach Wim De Decker. Van bitterheid is echter geen sprake, bovendien vertolkten beiden een belangrijke rol achter de schermen. “Iederéén mag de titel op zijn conto schrijven.”

Antwerp vierde meteen na affluiten in Roeselare de langverwachte promotie naar eerste als had het net de Champions League gewonnen. Mee opgaand in het feestgedruis: Maxime Biset en Steve Colpaert, de twee centrale verdedigers die vorig seizoen onder David Gevaert een dijk van een seizoen afwerkten en onmisbaar leken. Ook dit seizoen – zeker onder Fred Vanderbiest – leek het duo nog min of meer zeker van een basisstek. Het tij keerde toen De Decker overnam als coach. Zeker vanaf januari was het sprookje voor Biset en Colpaert (definitief?) over. Maar vieren deden ze zaterdag dus wel, ook al is het niet aangenaam om opzijgeschoven te worden.

“Ach, de titel vieren in Roeselare, op die manier, dat was gewoon een erg speciaal moment. Voor zulke gebeurtenissen alleen al wil iemand voetballer of zeker een Antwerpspeler zijn”, relativeert Biset. “De club heeft zo lang gewacht, de apotheose was geweldig, hier kan niema n d ongevoelig voor blijven. Dit schrijft iedereen graag op zijn conto, zonder twijfel. Het is al mijn tweede promotie, maar toen dat met KV Mechelen gebeurde ( tien jaar geleden, red.), was ik een stuk jonger. Toen liet ik het over aan de gasten die de kar moesten trekken. Nu had ik graag tussen de lijnen gestaan, maar het was wat het was. Dat neemt niet weg dat ik toch heb kunnen genieten. Ik heb mijn steentje bijgedragen, dat weet ik, zeker naast het veld. Ik ben verder geëvolueerd als voetballer, en dat maakt mij en mijn naasten trots.” De ervaren centrale verdediger is zich altijd waardig blij- ven gedragen. “Met die waardigheid begon mijn werk. Je kan misnoegd zijn, maar ik heb nooit, zoals veel bankzitters, het hoofd laten hangen. Ik wist dat we voor het hogere doel moesten gaan, dàt primeerde. Iedereen heeft er keihard voor gewerkt en had zijn aandeel, ook ik. Daar heeft Wim De Decker, een verstandige speler én coach, wel voor gezorgd. Dat was het verschil met vorig jaar: de eensgezindheid tussen basisspelers én reserven – het was soms hallucinant om te zien wie er naast viel - was veel groter dan vorig seizoen. Wij hielden hen scherp op training, want verzwakking was geen optie. We hebben een Bijbels offer gebracht.”

Colpaert: “Ervaring nodig in eerste”

Voor Steve Colpaert was het nog erger: de eenmalige Rode Duivel was al een tijd zelfs geen bankzitter meer.

“Ik zei in het begin van het seizoen dat kampioen spelen op mijn dertigste mooi zou zijn”, zegt de Etterbekenaar. “Zo geschiedde, alhoewel ik niet meer in de kern ben gekomen de jongste maanden. Natuurlijk was dat zuur, en zeker niet gemakkelijk. Maar ik kwam naar Antwerp om ooit met deze ploeg weer in eerste te spelen. Dat is nu gelukt, dus het blijft een fantastisch moment, ook al speelde ik weinig. De titel primeerde.”

“Met mij in eerste? Wellicht wel, hé, ik lig nog onder contract. Ik ga mijn ambitie niet zomaar opzijzetten, want ik weet ook dat het snel kan keren. Volgend jaar zal Antwerp ervaring kunnen gebruiken, want het wordt meteen een moeilijk seizoen. 1A en 1B kan je niet vergelijken qua voetbal.”