“Hou de pampers maar klaar, tweette Tom”

“Mij ga je nooit een kwaad woord over Tom Boonen horen zeggen. Ik ken Tom al lang. Ik word er straks 39, hij 37. Al die jaren zitten we samen in het peloton. Soms kom ik hem zelfs op training tegen. Hij woont in Mol, ik in Lanaken. En al die jaren is hij dezelfde gebleven. Heel vriendelijk, heel Er zijn weinig renners die zo’n eerlijke analyse van hun wedstrijd maken als hij. Zelfs bij zijn nederlagen zal hij zich nooit achter excuses verschuilen. En ik kan het weten. Toen ik hem vorig jaar klopte in Roubaix, heb ik mijn hart vastgehouden. Iedereen weet intussen dat ik mij zelfs bij hem geëxcuseerd heb. Zonder mij was die vijfde kassei nu al een feit geweest. Ik vond dat echt vervelend. Maar op geen enkel moment heeft hij mij dat ook maar een beetje kwalijk genomen. Integendeel, hij was de eerste om te zeggen dat ik die zege verdiende. In het begin dacht ik nog: dat zegt hij nu, maar wat als dit morgen, volgende week of volgende maand écht tot hem doordringt. Gaat hij het dan nog zo goed oppakken? Ja, dus. Ik ben Tom nadien nog geregeld tegengekomen. En hij blijft even vriendelijk. Over Roubaix hebben we niet meer gesproken, zelfs niet over de koers, maar wel over… tja, het leven in het algemeen. Helemaal sinds ik zes weken geleden net als hij vader van een tweeling ben geworden. Toen hij dat vernam, greep hij meteen naar Twitter:

En gelijk heeft hij, weet ik intussen.”