Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Wij zijn allergisch voor oude zakken die hun ‘shit’ herkauwen”
Geen live reünie van Antwerpse funkgroep Wizards Of Ooze, wel heruitgave albums
Wizards Of Ooze, in de jaren negentig Antwerpens meest swingende groep, verrijst! Althans, de heruitgave van hun drie albums én een plaat met onuitgegeven werk wordt vrijdag gevierd met een Oozologyparty in De Roma. Een livereünie blijft uit, deels door gezondheidsproblemen van spilfiguur Wim Tops.
Een aanstekelijke mix van funk,
b jazz, psychedelische rock en nog wat stijlen: daarmee werkten Wizards Of Ooze zich in de jaren negentig op tot een van de meest swingende groepen in Antwerpen. De albums The Dipster (1994), Bambee! (1996) en Al
most... Bikini (1999) – met radioen fuifhits zoals Big Mama, Fuzz
ball, Trippin’ en Hifi – bezorgden de groep in België en enkele buurlanden een reputatie. Zestien jaar na de split verschijnen die platen opnieuw op vinyl. Als extraatje is er ook The Unheard Tales of...
Helga Schröder, een album met nooit eerder uitgebracht werk. Dat alles wordt vrijdag in De Roma in Borgerhout gelanceerd tijdens Oozology, aangekondigd als ‘een stomende funkavond voor oude én nieuwe fans’ en geleid door deejays Kara, Mix Monster Menno (Stuff.) en Grazzhoppa.
Een livecomeback van de Wizards komt er niet. Reden daarvoor is de wankele gezondheid van Wim Tops, die samen met Peter Revalk de spil van de groep vormde. “Ik hoop dat ik zelf tot in De Roma geraak”, verzucht Tops, meteen aanstippend dat een reünie nooit een optie was. “Niet alleen door mijn toestand, maar ook omdat wij allergisch zijn voor oude zakken die hun shit herkauwen. De meeste Wizards zijn nog steeds met muziek bezig, maar hebben geen zin om voor de duizendste keer Fuzzball te spelen.”
dEUSscene
Oudere jongeren herinneren zich vast nog hoe Wizards Of Ooze in 2001 de handdoek in de ring gooide. “We werden wat ouder en konden financieel niet bepaald comfortabel leven van de Wizards. De sleur zat er ook wat in”, blikt Tops terug. “In Antwerpen voelden we ons het buitenbeentje. Wij waren geen stereotiepe rockers. Bij de dEUS-scene hoorden we niet echt. Onze naam circuleerde vooral in cultmilieus en bij muziekfreaks. Ook de buitenlandse aandacht vertaalde zich nooit in grote verkoopcijfers, hoewel van The Dipster wereldwijd bijna 30.000 stuks zijn ver- kocht. Daar ben ik best fier op”, weet Tops.
“In De Roma komen veel mensen wellicht gewoon voor een leuk feestje. Ik kan moeilijk inschatten in hoeverre onze muziek nog leeft. Al hoor ik wel geregeld jongeren die de Wizards hebben ontdekt. Misschien hadden we er wel meer kunnen uithalen”, mijmert Tops.
Sinds de afscheidsconcerten in 2001 krijgt hij geregeld financieel zeer aantrekkelijke voorstellen van festivals. “Waarom bood niemand ons vroeger die megabedragen”, verzucht de muzikant, wiens leven sindsdien ingrijpende wendingen heeft gekend.
Ziekte van Lyme
“Ik heb tien jaar op de Antillen gewoond: vijf jaar op Curaçao, en daarna vijf jaar op het rustigere Bonaire, op wandelafstand van een van de mooiste snorkelgebieden op de Caraïben. Mijn vrouw en ik hadden er een audiovisueel bedrijf dat tv-commercials maakte voor bedrijven en overheidsinstanties. Hard werken, maar we verdienden heel goed onze kost. Als ik tussendoor in de azuurblauwe zee stond, dacht ik vaak: ‘Wat een lucky fucker ben ik!’. Tot ik op een dag doodziek werd. Niemand kon een sluitende diagnose stellen. Daarom beslisten we in 2012 terug te keren naar België, het land waaruit ik na de Wizards zo snel mogelijk weg wou”, vertelt hij.
“Ik bleek aan een neurologische vorm van de ziekte van Lyme te lijden. Die had mijn hersenen geinfecteerd en mijn conditie tot nul herleid. Vaak dacht ik dat ik het niet ging overleven. Pas sinds anderhalf jaar kan ik opnieuw gesprekken voeren. Geregeld heb ik mijn vrouw gezegd dat ik uit het leven wilde stappen. De mentale terugval was even erg als de fysieke, want ik zat in België, waar ik absoluut niet meer wou zijn, zonder perspectieven. Even huurden we in mijn geboortedorp Lommel een rijtjeshuis. Daar werd ik zot.”
Het optrekje in de Kempense bossen waar hij nu woont, wil Tops niet in de krant. “De natuur doet me goed maar of ik helemaal kan herstellen, durft niemand garanderen. Ik ben invalide verklaard en probeer te genieten van wat ik heb. Ondanks al mijn miserie ben ik toch redelijk positief.”
Niet alleen door Tops’ conditie blijven Wizards Of Ooze voltooid verleden tijd. “Mocht ik ooit opnieuw op een podium staan, dan focus ik mij liever op iets nieuws dan dat ik oude koeien uit de sloot haal”, besluit hij.