Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Opnieuw grote verrassing: ook laborant Robin ligt eruit
Er is gisteravond stevig gevloekt in veel Vlaamse huiskamers: Robin Justé (43) is dan toch niet de mol in het gelijknamige spelprogramma. De laborant uit Holsbeek is gesneuveld op een zucht van de finale. “Ongelooflijk welke theorieën er over mij de ronde deden. De beste was dat ik net als De Rode Ridder uit Holsbeek kwam.”
ROBIN JUSTÉ
Niet de mol “Als je naar die realityprogramma’s kijkt en je ziet iemand in tranen afscheid nemen, denk je: wat een flauwekul, maar ik snap dat nu.”
Robin is de mol. Dat dachten ook veel van zijn vrienden en familieleden. “Die sms’ten mij elke week tijdens de aflevering: waarom heb je dát gedaan, waarom had je dát T-shirt aan, leg dát eens uit. In de vorige aflevering had ik een wit T-shirt aan met de woorden From dusk ‘till dawn (van schemer tot dage
raad, red.), waarna we die slaapproef met de caravan deden. Toen zeiden mensen: ja, jij wist dat je in die caravan moest gaan slapen, dat T-shirt was een hint.”
“Ik las ook dat ik in elke aflevering iets roods droeg en dat zou dan verwijzen naar De Rode Ridder, die net als ik uit Holsbeek komt. Mooie theorie, maar over mijn kleren heb ik minder nagedacht dan die mensen denken.”
“Iedereen wil informatie”
“Ongelooflijk hoe De Mol mensen bezighoudt”, gaat Robin verder. “En uiteraard zijn er heel veel mensen geweest die bij mij informatie wilden losweken. De meest gehoorde opmerking was: zeg Robin, ik ga het u niet vragen, want ge zult het al genoeg gehoord hebben. Uiteindelijk kwam de vraag dan toch: zijt gij de mol? En overal wilden mensen het weten, bij de bakker, in de Delhaize, op straat.”
“Ook op het werk. Ik ben laborant en neem longfunctietests af, per dag komen er honderd tot honderdvijftig patiënten bij ons over de vloer. En ja, ook die mensen willen weten wie de mol is. Vorige week vroeg iemand: als ik mijn laatste adem uitblaas, gaat ge mij dan zeggen of ge de mol zijt? Ik heb gezegd: als je op de grond ligt, dan zal ik het misschien zeggen.”
Alibi’s
Net als alle deelnemers had Robin twee alibi’s voor zijn afwezigheid tijdens de opnames. “Op het werk had ik gezegd dat ik met mijn vrouw naar een congres in Canada ging. Mijn vrouw is arts en we hebben in Toronto vrienden wonen. Die gaan we trouwens deze zomer bezoeken. Wel handig dat die vrienden echt bestaan. We hebben ze vanuit Canada een kaartje laten sturen.”
“Tegen mijn familie en vrienden had ik gezegd dat ik met het werk naar Congo was om daar ontwikkelingshulp te doen. We zouden er een labo opstarten. Iedereen vond het bizar dat ik daar niet meer over kon vertellen. Toen er mensen waren die om foto’s vroegen, zei ik dat we onze smartphones in Congo altijd moesten wegbergen omdat er in die regio veel gestolen werd. Bovendien wilden we de plaatselijke bevolking niet te veel confronteren met onze dure smartphones.”
Afkicken
De Mol houdt Robin nog dagelijks bezig. “Toen ik net terug was van Zuid-Afrika lag ik ’s nachts te woelen en te draaien: zo zat dit programma in mijn hoofd. Ik zag die camera’s nog altijd en overal hangen. Echt heel raar. Na een tijd ebt dat weg. Tot het programma op televisie te zien is, natuurlijk. Toen mijn deelname bekend werd, ontplofte mijn gsm zowat. Mijn vrouw wist het en mijn kinderen van 9, 14 en 17 ook. Dat was ons geheim, die hebben niks verklapt. Ik heb gisteren een bericht gestuurd naar mijn oudste zoon, die bij mijn moeder zat om samen naar de aflevering te kijken: hou maar een zakdoek klaar voor oma, want op het einde wordt het emotioneel. Ik hád het ook moeilijk, al heb ik het natuurlijk lang volgehouden.”
“Waar ik nu vooral naar uitkijk, is om de rest van de kandidaten terug te zien. Ik heb met hen de klok rond samen gezeten, zonder contact met de buitenwereld. Het is een cliché, maar dat schept echt een band. Als je naar die realityprogramma’s kijkt en je ziet iemand in tranen afscheid nemen, denk je: wat een flauwekul, die staat daar te wenen en die kennen elkaar amper. Maar ik snap dat, je raakt echt gehecht aan die mensen. Je vertrouwt elkaar, ook al mag je elkaar niet vertrouwen.”
Marathonman
“Of dit het strafste is dat ik in mijn leven al gedaan heb? Ja, zonder enige twijfel. Ik ben niet zo avontuurlijk aangelegd, hoor. Mijn strafste prestatie vóór De Mol? Dat ik de marathon gelopen heb op mijn 39ste. In Barcelona, in vier uur en één minuut. De laatste kilometer ben ik compleet gecrasht. Daarom heb ik in dit programma alles gegeven als er gesport moest worden. Ik ben een sporter, voor de camera’s wil je niet op je bek gaan.”