Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Eternit verantwoordelijk voor kanker werknemers en buren
Hof van beroep geeft Eric Jonckheere gelijk in strijd tegen bedrijf uit Kapelle-op-den-Bos
Eternit is verantwoordelijk voor de vele asbestkankers bij zijn werknemers en de omwonenden van de fabriek in KapelleopdenBos. Dat heeft een rechter in beroep gisteren beslist. Een hele opsteker voor Eric Jonckheere. Zijn ouders en twee van zijn vier broers zijn aan de ziekte bezweken. “Wij hebben nu een veldslag gewonnen, maar de oorlog tegen asbest is nog lang niet voorbij.”
Hij hangt een ruiker aan de omheining van de Eternit-fabriek in Kapelle-op-den-Bos, daar waar zijn vader jarenlang een kaderfunctie bekleedde. ‘Ter nagedachtenis van de slachtoffers van asbest’, staat te lezen op het lint. Enkele uren voordien heeft een rechter in beroep Eric Jonckheere en zijn familie nog gelijk gegeven. “Eternit kende zeker sinds de jaren zeventig het gevaar van asbest – dat het verwerkte – voor de gezondheid van zijn werknemers en de omwonenden van de fabriek. Maar het bedrijf heeft verzuimd om de nodige voorzorgsmaatregelen te nemen. Eternit moet de overleden Françoise Vannoorbeeck-Jonckheere daarom 25.000 euro schadevergoeding betalen”, klonk het vonnis.
Voor haar familieleden werd geen schadevergoeding toege- kend door het hof van beroep, ondanks de eis van 250.000 euro in totaal. Want ook vader Pierre en twee van hun vijf zonen overleden aan longvlieskanker, veroorzaakt door de asbestvezels die zij jarenlang in en rond de asbestcementfabriek hebben ingeademd. “Maar ook mijn longen en die van mijn twee nog levende broers zitten vol asbest”, zegt Eric Jonckheere. “Toen wij hier opgroeiden, hadden wij nochtans een grenzeloos vertrouwen in Eternit. Bij Eternit werken was een hele eer. De firma had een uitstraling die vergelijkbaar was met die van Sabena.”
Kapelle, het paradijs
“Wij wisten vanaf een zekere leeftijd wel dat asbest gevaarlijk was voor de werknemers”, zegt Jonckheere. “Maar de fabriek had overal filters geplaatst om rook en water asbestvrij uit te stoten. Zo werd ons voorgespiegeld. Wij gingen zorgeloos voetballen, tennissen en zwemmen. Kapelle was een paradijs. Dat de dood intussen vezel per vezel ons lichaam binnendrong, beseften wij pas veel later.”
Het eerste alarmsignaal was het overlijden van vader Pierre, in 1987. “Het vertrouwen in Eternit sloeg om in twijfel. Toen ook mama door asbestkanker getroffen werd, raakten wij overtuigd dat Eternit de waarheid over het gevaar voor de omwonenden van de fabriek verzweeg. De straat waarin wij woonden, was amper 400 meter lang. Negen bewoners werden door kanker getroffen.”
Françoise, de moeder van Eric, weigerde de vertrouwelijke schikking van 42.000 euro die Eternit haar voorstelde. Zij stapte naar het gerecht, maar overleed in 2000. Haar zonen beloofden op haar sterfbed dat ze haar strijd zouden voortzetten. Een strijd die ze nu ook in beroep wonnen. “Wij hebben nu een veldslag gewonnen, maar de oorlog tegen asbest is nog lang niet voorbij. We hopen dat nu meer mensen de stap naar de rechtbank zullen zetten.”