Welkom in Smurfinnenland

‘Volwassenen niet toegelaten’ in film die (een beetje) teruggrijpt naar erfenis van Peyo

De smurfen komen thuis in The Lost

Village, een film die Smurfin eindelijk geeft waar ze recht op heeft. Let op: volwassenen niet toegelaten.

Vroeg of laat smurft elke smurf zich de vraag, op de tonen van Vader Abraham: waar komt Smurfin dan toch vandaan? Daarop bood peetvader Peyo al een antwoord in 1967, toen ze debuteerde in de derde smurfenstrip La Schtroumpfette. De boosaardige Gargamel schiep haar uit klei, in alweer een poging om de smurfen te vangen.

Anno 2017 dringen zich nieuwe vragen op. Is het wel fair dat zij herleid is tot haar geslacht, terwijl alle smurfen bekendstaan om hun talent? Haar blonde haren, hoge stem en jurkje zijn niet eens haar belangrijkste kenmerken: het zijn haar enige kenmerken. Van een karakter is hoegenaamd geen sprake.

Dat leidt in de vijfde smurfenfilm tot een identiteitscrisis bij Smurfin. Tegen het arrest van Grote Smurf in trekt ze op avontuur. “Ik heb niemand nodig om het voor mij op te nemen”, zegt ze, maar ze aanvaardt wel een helpende hand van Potige, Klungel- en Brilsmurf.

In het woud botsen ze op een stam nati

ves. Alle smurfen schrikken zich blauw: het zijn allemaal smurfinnen. Meer nog: het matriarchaat blijkt een waar paradijs. Als dit ruikt naar hedendaagse gender

politiek, heeft u gelijk. Maar het smurfendorp is altijd een afspiegeling van de maatschappij geweest, waarmee Peyo thema’s aankaartte zoals populisme ( De Smurführer) en de Belgische taalstrijd ( Smurfe koppen

en koppige Smurfen).

Gematigde herbronning

Ook stilistisch is deze film een terugkeer naar Peyo. Zo werd er komaf gemaakt

met de volstrekt overbodige mensen van vlees en bloed die in de vorige twee films tussen de smurfen opdaagden.

Helaas is het slechts een gematigde herbronning. Sony houdt nog altijd de lelijke 3D-computeranimatie aan. De muziek blijft eenheidsworst die het beeld oproept van levend verbrande varkens. “I’m blue da ba dee da ba daa...” Echt? Hadden we dat nummer niet in de vorige eeuw achtergelaten?

Dat zijn genoeg redenen om deze film te voorzien van het etiket ‘VNT’, volwassenen niet toegelaten. Onze gok is dat kleuters er anderhalf uur plezier aan zullen beleven en dat ouders hen dat niet kwalijk zullen nemen.

Overigens schuilt er in deze ontmoeting van de smurfen met de smurfinnen ook een KNT-versie. Maar dat is weer een heel ander verhaal.

Smurfs: The Lost Village: als u vindt dat de verhaallijn ruikt naar hedendaagse genderpolitiek, heeft u gelijk. FOTO RR