Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Wanneer de baby baas is
Een klassieker onder kinderboeken is het concept ‘Ik krijg een broertje/zusje’. De animatiefilm The Boss Baby haakt in op de gemengde gevoelens bij kinderen die kampen met gezinsuitbreiding. Alleen is het de vraag of iemand de hyperkinetische rit kan uitzitten tot we bij de boodschap komen.
De kleine Tim Templeton verliest zijn bevoorrechte positie bij mama en papa wanneer plots een broertje met alle aandacht gaat lopen. Het valt Tim op hoe de bazige baby het gezin dag en nacht van hot naar her stuurt om gepamperd te worden.
Zijn fantasie gaat met Tim, maar ook met onze film aan de haal: de baby blijkt echt een baas, in pak en das. Hij is uitgestuurd door het bedrijf Baby Corp omdat Tims ouders werken bij concurrent Puppy Corp.
Er zitten best leuke ideeën in de film. De baby scoort met oneliners zoals ‘als mensen zouden weten waar baby’s vandaan komen, zouden ze er geen meer willen. Dat geldt overigens ook voor hotdogs.’ Bovendien ziet het er aardig uit, in een expressieve stijl die herinnert aan animatie uit de jaren 50 en 60.
Maar de regisseur van Madagascar durft niet op zijn oorspronkelijke idee te vertrouwen. Hij laat het verhaal eindeloos uitlopen in een holderdebolderplot over de plannen van Puppy Corp om een hondje te ontwikkelen dat eeuwig jong en schattig blijft. Dan zou geen enkel gezin nog baby’s bestellen.
Wat begon als een mooi vormgegeven verhaaltje over een jaloerse oudere broer, wordt zo doordeweekse animatieherrie waar jong en oud hoofdpijn van krijgt. Op den duur wil je met die babyfoon gooien.