Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“De Ronde, dat is de mooiste van alle klassiekers”
Vlaamse Fransman Tony Gallopin, hoop in b ange voorjaarsdagen van slabakkend Lotto Soudal
Tony Gallopin moet in de Ronde van Vlaanderen een en ander recht te zetten voor Lotto Soudal na de tegenvallende resultaten. De 28jarige Fransman heeft zijn hart verloren aan Vlaanderen, en toch werd hij de voorbije twee seizoenen in de Waalse klassiekers uitgespeeld. “De Ardense wedstrijden zijn niet spectaculair. Geef mij maar Vlaanderen. Dit zijn de enige koersen waarin de finale losbarst op 80 kilometer van de finish.”
Met hartzeer zat Tony Gallopin vorig jaar voor de televisie. Geen enkele wedstrijd in Vlaanderen heeft hij gemist. Diep binnenin brandde de Fransman van Lotto-Soudal van verlangen om deel uit te maken van het peloton dat over de kasseien vlamt en tegen de wind in beukt. Alleen is het al van 2014 geleden dat Gallopin nog aan de start stond in de Ronde van Vlaanderen. “In Dwars door Vlaanderen heb ik fouten gemaakt. Op de Berendries ontplofte de koers, maar ik wist niet meer hoe het was om die helling op te rijden.”
Is het wel mogelijk om een resultaat te rijden in de Ronde van Vlaanderen? Je nam amper drie keer deel, één keer gaf je op.
“Ik ben niet de pure flandrien die elke rotonde, elke bocht en elk putje weet liggen. Het is geen voordeel, maar het is niet onmogelijk. De cruciale punten als de Oude Kwaremont en de Paterberg ken ik goed genoeg. We passeren daar ieder voorjaar toch vijf tot zes keer.”
Waarom is de Ronde voor jou als Fransman zo speciaal?
“De sfeer die hier hangt, is apart. Ik verblijf nu twee tot drie weken in België en ik merk dat de Ronde van Vlaanderen hier echt leeft. ‘s Morgens lees ik jullie krant– allez bon, ik kijk naar de foto’s. (lacht) Ik keek ook naar
De Ronde 100 op Eén. Als het over koers gaat, begrijp ik zelfs een mondje Nederlands.”
Je hebt een voorliefde voor België, je bent als het ware een atypische Fransman.
“Ik hou van de mentaliteit van de Belgen. Toen ik in mijn beginjaren koerste bij Cofidis, zocht ik ook de Belgen Ista, Keukeleire, Sijmens en Zingle op. Mijn moeder heeft Belgisch bloed, misschien komt het daardoor? Ik drink trouwens liever een Belgisch biertje dan een glas wijn. Bij mij thuis, dicht bij Parijs, kan ik alleen Grimbergen en Affligem krijgen. Maar een Karmeliet en een Westmalle vind ik ook wel lekker.”
Kan je in de rand van Parijs, waar je nu woont, goed trainen voor de Vlaamse klassiekers? In het verleden heb je wel eens overwogen om hier een huis te kopen.
“Klopt. Samen met mijn echtgenote Marion Rousse hebben we meerdere opties bekeken. Dinant, Namen of Ronse, maar uiteindelijk is het er nog niet van gekomen. Marion moet vaak in Parijs zijn voor haar werk als consultant bij wielerwedstrijden voor France Télévision. Momenteel woon ik in Rochefort-en-Yvelines, waar er enkele kasseistroken liggen. De wegen op de hellingen zijn geasfalteerd, maar net ernaast ligt vaak een strook van om en bij de vijftig centimeter met kasseien.”
De laatste twee jaar ben je uitgespeeld in de Waalse klassiekers, maar daar ben je op uitgekeken?
“Neem nu de Waalse Pijl of de Amstel Gold Race. Het is wachten tot de laatste helling en dan wint de sterkste. Het koersverloop is altijd stereotiep. Na de tegenvallende resultaten in de Waalse koersen van vorig jaar was het duidelijk dat ik dit seizoen in Vlaanderen zou koersen.”
Waarom liggen de Vlaamse kasseiklassiekers je zo veel beter?
“In Vlaanderen wordt de wedstrijd al opengebroken op 80 kilometer van de finish. Het gaat er tactisch toe. Met mindere benen kan je nog altijd een goed resultaat rijden of winnen. Dat maakt die koersen zo mooi. De Ronde van Vlaanderen is de mooiste koers van alle klassiekers. Dat heb ik ook altijd gezegd als ik niet reed.”
LottoSoudal rekent op jou als kopman, samen met Tiesj Benoot. Het was nog niet veel soeps voor jullie ploeg dit voorjaar. Hoe kijk jij daar tegenaan?
“We kenden al de nodige pech. In feite mag je falen in Dwars door Vlaanderen, E3 Harelbeke en GentWevelgem. Als je op het podium staat in de Ronde, is al de rest meteen vergeten. Benoot is een outsider voor de winst. Hij is nog altijd onze grootste troef. Kijk maar naar zijn uitslagen in het verleden en van dit seizoen. Als hij zich beter voelt dan ik, offer ik me gerust op voor hem. Zo vaak koersten we nog niet samen, maar in Dwars door Vlaanderen verliep de samenwerking vlot.”
Peter Sagan en Greg Van Avermaet zijn dé grote favorieten. Is anticiperen de boodschap om hen te verslaan?
“We hebben in de ploeg meerdere troeven om uit te spelen. Je moet de koers aanvoelen en op het juiste moment een opportuniteit grijpen om vooruit te geraken. Als iedereen blijft zitten tot de laatste keer Oude Kwaremont en Paterberg, zijn we eraan voor de moeite. Heb je gezien hoe zij in Gent-Wevelgem de Kemmelberg opreden? Dat was indrukwekkend. Bovendien is Sagan hét hoofdpersonage van het peloton. Als je bekijkt wat hij al het hele seizoen heeft laten zien.”
Jij staat daar toch net onder, als schaduwfavoriet?
“Ik schaduwfavoriet? Dat zeggen júllie. Ik heb nog nooit een podiumplaats behaald in Vlaanderen. Maar als het geluk me eindelijk toelacht, kan ik er misschien wel iets interessants uitrichten.” (lacht)
Je voorbereiding verliep niet vlekkeloos door die val in de beginfase van de E3 Harelbeke.
“Ik ging tegen de grond en de eerste dertig seconden erna dacht ik: mijn
voorjaar is voorbij. Toen ik het ziekenhuis verliet en er geen breuken waren vastgesteld, heb ik me erbij neergelegd. Zo erg zijn mijn blessures (kneuzingen en schaafwonden aan de rug, knie en pols, red.) nu ook weer
niet.”
Gelukkig is vrouwlief Marion, twee jaar geleden nog in het vrouwenpeloton, heel vaak in de buurt door haar werk voor de televisie.
“Dat is goed voor mijn moreel. We hebben voor de start en na de aankomst in rittenkoersen even de tijd om kort met elkaar te praten. Anderzijds is het soms lastig voor haar om op tv commentaar te geven op mijn prestaties. In Parijs-Nice zakte ik er op het einde een beetje door. Dan is ze gestresseerd.” (lacht)
Na vier jaar bij LottoSoudal ben je eind dit seizoen einde contract. Heb je zin in een nieuw avontuur? We horen dat Trek en Katusha geïnteresseerd zijn in je diensten.
“Luister, ik word in mei 29 jaar. Ik heb in mijn leven behoefte aan de nodige stabiliteit en ik amuseer me hier. Waarom zou ik dan niet blijven? De ploeg heeft vertrouwen in mij en dat heb ik ook nodig.”