Gazet van Antwerpen Stad en Rand
MIN HEE BERVOETS
“Ik, streng? Op tv hou ik me nog in”
Welke jongens schoppen het tot in The Band? Choreografe en jurylid Min Hee Bervoets (32) oordeelt steeds streng maar rechtvaardig. “Ik, streng? Volgens mijn leerlingen ben ik altijd zo lief op televisie.”
Hoe voelt het om een BV te zijn? Uw krant ondervond het toen we met Min Hee Bervoets op een druk moment door Sint-Niklaas wandelden. Aanvragen voor selfies bij de vleet en ook gelukwensen voor de nakende gezinsuitbreiding. Al zes jaar deelt Min Hee lief en leed met danser en choreograaf Michel Froget (44). Deze zomer zal hun relatie bekroond worden met een eerste kindje. “Er zijn al dansinitiaties voor kinderen vanaf 3 jaar, maar we gaan onze zoon of dochter niet pushen om in onze voetsporen te treden.”
Eind 2014 zei je in onze krant dat je over twee jaar zwanger wou zijn. Perfecte voorspelling! Min Hee Bervoets: Klopt. ’t Was prijs en we zijn er heel blij mee. De geboorte is uitgerekend voor de grote vakantie, en ik heb alle opdrachten voor die periode geannuleerd. Maar daarna vlieg ik er weer in.
Zal het bij één kindje blijven? Voorlopig wel. Ik heb de pech gehad dat ik de eerste vier maanden elke dag ’s ochtends misselijk was. De gynaecoloog vertelde dat het in het slechtste geval de hele zwangerschap kon duren en dat ik aan de medicatie moest. Ik werd al bang, maar het is beter geworden. Vervelend was het wel. Ook tijdens de opnames van The Band voelde ik me vaak niet goed, maar ik wou het nieuws toen nog niet verklappen. Sommige mensen vonden het vreemd dat ik me toen soms afzonderde.
Zelf werd je door je biologische moeder in ZuidKorea te vondeling gelegd. Heb je zelf adoptie overwogen? Daarover hebben we nooit gesproken. Pas als er zich een probleem zou gesteld hebben om op de natuurlijke manier zwanger te raken, had dat een optie geweest. Als jongvolwassene ben ik in Zuid-Korea op zoek gegaan naar mijn roots, maar mijn moeder heb ik er niet gevonden. Sindsdien had ik vrede genomen met mijn afkomst. Maar toen we onlangs bij de gynaecoloog zaten, haalde het verleden me toch weer in. Ze vroegen allerlei info over mijn ouders. Ik moest hen het antwoord schuldig blijven. Dat was een emotionele klap. Mijn baby zal het eerste familielid worden dat ik ken waarmee ik een bloedlijn heb. Dat gaat een bijzonder gevoel geven.”
Wil je ook trouwen? Dat hoeft niet. Ik zit ook niet op een aanzoek te wachten. Maar Michel zit wat dat betreft op dezelfde lijn. We houden niet vast aan al die traditionele zaken. We voelen ons verbonden met elkaar, dat is voldoende. Je moet toch elke dag van elkaar houden, niet alleen op die trouwdag?
Wat maakt Michel de ideale partner?
Wellicht het feit dat hij in dezelfde sector actief is. Nochtans dacht ik vroeger dat het net een struikelblok in een relatie kon zijn. Ik koos mijn vorige partners zelfs heel bewust ver buiten de danswereld, omdat ik werk en privé gescheiden wou houden. Maar kijk, ik ben als een blok voor hem gevallen en we zijn nu
al zes jaar samen.
Hoe is jullie relatie ontstaan? Tijdens het VTM-
programma The Ultimate Dance Battle. We waren allebei jurylid en zaten drie maanden op hotel in Nederland. We hadden dus véél tijd om elkaar te leren kennen. (lacht) Omdat hij ook danser was, heb ik me nog even verzet, maar de gevoelens waren te sterk. Ik herinner me nog dat ik na afloop meteen naar de opnames van Expeditie Robinson moest. Drie weken was ik afgescheiden van Michel. Toen besefte ik hoe hard ik verliefd was op hem. Ik vreesde dat hij me vergeten zou zijn, maar dat was niet het geval.
Werken jullie veel samen? Best wel. In het begin hield ik die boot af, want ik werk graag alleen. Maar het gaat goed. We nemen ons werk ook niet mee naar huis, dat is fijn. We hebben wel vaak andere werkuren. Daardoor zien wij elkaar weinig, soms maar twee uur per dag. Maar dat is misschien de reden dat het zo goed klikt tussen ons. We geven elkaar ruimte en zitten niet op elkaars lip. Eén dag per week houden we wel de agenda’s vrij om van elkaar te genieten. Als je je partner elke dag nog altijd mist, is dat een teken dat de liefde en passie voor elkaar er nog steeds is.
Kan je financieel rondkomen in de danswereld? Het is leefbaar qua inkomsten. Maar je doet wel veel meer uren dan iemand met een kantoorbaan. Maar het voordeel is dat ik doe wat ik graag doe. Ik vind het niet erg om overuren te doen en onregelmatige werkuren te hebben.
Is het moeilijk om werk te vinden? Daarin heb ik geluk gehad. Nog voor ik werk moest zoeken, kreeg ik het al aangeboden. Op het einde van mijn drie jaar durende bacheloropleiding was ik bezig met mijn eindwerk toen de coördinator van de kunsthumaniora in Antwerpen al vroeg om les te komen geven. Ik kon nog niet meteen toehappen, want ik wou echt nog een extra jaar doen om mijn docentenopleiding af te maken. Sindsdien ben ik altijd aan de bak gekomen. Ik geef nog steeds les in Antwerpen, maar ook op de kunsthumaniora in Brussel en bij dansstudio Arabesque in Deurne. Dat is heel bewust. Aan de kunsthumaniora volg je ‘echte’ opleidingen met testen, terwijl amateurdansers die voor hun plezier dansen in Deurne terecht kunnen. Daar geef ik elke vrijdag les.
Ben je populairder als leerkracht sinds je op tv verschijnt? Dat weet ik niet. Ik merk wel dat er door die dansprogramma’s meer interesse voor dans is gekomen. Mensen snappen ook beter dat dansen een kunst is, en heus niet alleen voor meisjes. Al blijven die wel in de meerderheid.
Hoelang ben je danseres geweest? Tot mijn 26ste. Toen vond ik het genoeg. Als je als danseres op een podium wil schitteren, ben ik van mening dat je afgetraind voor de dag moet komen. Dat is een hele uitdaging. Ik kon nog wel verder doen, maar mijn passie ligt minder op het podium. Ik wil vooral lesgeven, choreografieën maken, mensen feedback geven. Ik merk door het dansen wel de slijtage van mijn lichaam, maar het valt best mee. Ik ga een keer per maand voor een behandeling naar de osteopaat, want het lesgeven is ook belastend voor je lichaam.
Speelden blessures je parten? Eén keer heb ik een rib gekneusd. Tijdens klassiek ballet liet mijn danspartner me vallen. Hij had een complete black-out. Dat heeft me drie maanden aan de kant gehouden. Of dat was de bedoeling. De harde tante in mij is vroegtijdig weer aan het dansen geslagen. Ik had immers al maanden geoefend, en wist dat er iemand was om mij te vervangen. Dat wou ik niet. Gevolg: ik heb aan die blessure, door ze niet goed te verzorgen, een blijvend letsel overgehouden. We zijn twaalf jaar later, maar als ik nu vier uur intensief train, doet het pijn. Ook nadat ik mijn enkel verstuikte op straat, heb ik die niet goed verzorgd. Daardoor heb ik minder goede enkels. Tja, je bent jong en denkt dat je superkrachten hebt.
The Band nadert de apotheose. Heb je favorieten? Lennart is een natuurtalent op het podium. Andy heeft een prachtige stem, maar je ziet dat die jongen ervaring mist. Ook bij Jannes is er coaching nodig. Mensen vragen zich soms af wat ik als danscoach in The Band doe, maar we zijn achter de schermen echt intensief bezig met die jongens. Workshops over hoe ze onder meer op een podium moeten staan en bewegen. Of zich inleven in het nummer. Via de kunsthumaniora kom ik ook geregeld in contact met musicalstudenten die je zulke zaken moet aanleren.
Het programma lijkt niet echt te leven. We wisten dat het in Nederland minder kijkers ging halen, maar ik denk wel dat VTM tevreden is met het bereik. Het is een nieuw format. Dat is altijd wennen voor de kijker.
Wat vind je ervan dat mensen je het strenge jurylid noemen? Is dat nog altijd zo? Ach, ik ben gewoon mezelf. Mensen die me kennen, weten dat ik niet rond de pot draai. Ik ben gewoon eerlijk en neem mijn job heel serieus. Het lijkt me ook maar fair tegenover de kandidaten dat ik een juiste quotering geef. De danswereld is een harde wereld. Ik hou me op televisie nog in. Mijn leerlingen zeggen me vaak dat ik op televisie zo vriendelijk ben. (lacht)
Voelde je die strengheid ook tijdens je opleiding? Absoluut. Dat was nog de periode waarin leerkrachten mochten roken in de danszaal. Als je een fout maakte, bliezen ze de rook in je gezicht. Of je moest als straf de hele training meezingen op de muziek. Dat is enorm moeilijk als je op je coördinatie moet letten.
Vormt zoiets je karakter? In mijn geval niet. Het heeft altijd in mijn aard gelegen om veeleisend te zijn en het beste uit de studenten te halen.
Tot slot: ben je al bezig met de kinderkamer in te richten? Daar is nog niks aan gedaan. Dat zijn we pas begin juni van plan. Het zal nipt worden, maar veel moeten we niet doen. Enkel wat spulletjes kopen en de logeerkamer wat aanpassen. Ik blijf ook werken tot het einde. Als mijn lichaam het toelaat tenminste.
The Band, vrijdag om 20.40u op VTM
“Als jongvolwassene ben ik in ZuidKorea op zoek gegaan naar mijn roots, maar mijn moeder heb ik er niet gevonden. Sindsdien had ik vrede genomen met mijn afkomst. Maar toen we onlangs bij de gynaecoloog zaten, vroegen ze allerlei info over mijn ouders. Ik moest hen het antwoord schuldig blijven. Dat was een emotionele klap.”
“Mensen die me kennen, weten dat ik niet rond de pot draai. Ik ben gewoon eerlijk en neem mijn job heel serieus. Dat lijkt me ook maar fair tegenover de kandidaten van ‘ The Band’.”