Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Bocht van Trump toont hoe onvoorspelbaar hij is
De beslissing om geweld tegen Syrië te gebruiken, is een spectaculaire ommekeer voor de Amerikaanse president. En daarmee passend bij Trumps belangrijkste eigenschap: onvoorspelbaarheid.
De beslissing om Assad te straffen voor het overschrijden van de rode lijn – het verbod op gebruik van chemische wapens – kreeg een ‘voorzichtige’ invulling, zo bleek gisteren. Uit de opties die de militairen voorlegden, koos president Trump de minst verregaande. Luchtmachtbasis Shayrat werd volgens Syrische legerbronnen zwaar beschadigd, maar de startbaan bleef intact. De Tomahawk-raketten waren gericht op vliegtuigen en opslagplaatsen. Russische installaties werden zorgvuldig vermeden. Toch is de aanval is een bocht van 180 graden. In 2013 was Trump nog erg kritisch toen president Obama na een eerdere gifaanval luchtaanvallen tegen het regime van Assad overwoog. “Wat levert een bombardement op Syrië op, behalve meer schuld en een nieuw langdurig conflict?” twitterde Trump, die er toen ook op wees dat Obama goedkeuring van het Congres nodig had voor zo’n actie. Trump zelf wachtte niet op die instemming. Tijdens zijn campagne nam Trump voortdurend afstand van het Syriëbeleid van zijn voorganger, dat volgens hem alleen geld kostte en geen Amerikaans belang diende. Hij stelde voor om de grenzen te sluiten voor Syrische vluchtelingen. Dat leverde hem de steun van blanke nationalisten op, zoals de invloedrijke nieuwssite Breibart met ideoloog Steve Bannon, huidig topadviseur in het Witte Huis (die, misschien niet toevallig, deze week een stap terug moest zetten). Uitgerekend uit extreemrechtse hoek klonk kritiek op Trumps besluit. Maar er was bijval uit andere hoek. Verscheidene Democraten schaarden zich achter de man die de afgelopen maanden hun kop van Jut was. Zelfs Hillary Clinton steunde de beslissing. Blijft de vraag: wat motiveerde die beslissing? Tijdens een persconferentie woensdag met de Jordaanse koning Abdallah had Trump het over de onschuldige slachtoffers, onder wie “prachtige kleine kindertjes”. Emotie lijkt het gewonnen te hebben van andere afwegingen. De rode lijn die overschreden was, was die van de beelden die Trump schokten. Voor een man die hoog opgeeft over zijn snelle daadkracht, was dit de kans om zichzelf – na weken van binnenlandse tegenvallers – aan zijn achterban en de wereld als die besluitvaardige man van de daad te manifesteren.