“De Ronde was mijn grote doel dit voorjaar”

Nathan Van Hooydonck moet forfait geven voor Vlaanderens Mooiste

Geen Nathan Van Hooydonck in Oudenaarde vandaag aan de start van de Ronde van Vlaanderen voor beloften. De renner uit Gooreind ziet vanwege knieproblemen zijn grote doel van het voorjaar in rook opgaan.

“Tijdens de Ronde van Normandië twee weken geleden begon ik last te krijgen van mijn knie”, legt de renner van het BMC-Development Team uit. “Met een vierde plaats na de eerste rit was ik er nochtans goed gestart. Ik zou het einde van die rittenkoers echter niet halen. De dagen daarna begon mijn knie op te spelen. In eerste instantie heb ik proberen door te bijten, maar de pijn was uiteindelijk niet meer te harden, zodat ik moest opgeven. Terug thuis heb ik meteen dokter Toon Claes in Herentals opgezocht. Na onderzoek kwam die tot de conclusie dat het om zowat dezelfde blessure gaat waarmee ook Mathieu Van der Poel vorige zomer te kampen had. De slijmbeurs in die knie is ontstoken en dat zorgt voor een wrij- vingsprobleem met het kniegewricht. Ik heb dan enkele dagen gerust en dat leek beterschap te brengen. Tot ik de training weer hervatte. Ondanks het feit dat ik ondertussen ook mijn positie op de fiets had aangepast, kon ik niet langer dan een uurtje fietsen. Eén keer heb ik geprobeerd om wat langer te trainen, maar dat betaalde ik meteen cash. In die omstandigheden had het geen zin om nog langer met de Ronde van Vlaanderen in mijn hoofd te zitten. Ik heb in de loop van de week bondscoach Jean-Pierre Dubois op de hoogte gebracht dat hij beter iemand anders kon opstellen.”

Snooker als remedie

Van Hooydonck had nochtans zijn zinnen gezet op Vlaanderens Mooiste. Net dat maakt zijn forfait alleen maar pijnlijker. “De Ronde was het grote doel van het voorjaar voor mij. Vorig jaar werd ik door een val tijdens de wedstrijd uitgeschakeld en ik lag erop gebrand om dit jaar mijn slag thuis te halen. Niet dus. Vooral mentaal zijn dit harde noten om kraken. Ik probeer er zo weinig mogelijk aan te denken. Ik ga af en toe eens snookeren met een neef van mij en ook thuis bij mijn familie, wordt het onderwerp zo veel mogelijk gemeden. Elke dag zit ik twee tot drie uur bij de kinesist. Dat zijn niet de meeste prettige revalidatieoefeningen, maar het is het enige wat ik voorlopig kan doen. Het meest vervelende daarbij is dat al die oefeningen geen waarborg bieden op genezing. Het is nog altijd best mogelijk dat het uiteindelijk allemaal niet helpt en dat een operatie noodzakelijk blijkt. Dan mag ik heel mijn voorjaar vergeten en ben ik wellicht pas weer paraat als de zomermaanden er aankomen. Ik zal er echter alles aan doen om dat doemscenario te vermijden. De ploeg steunt mij daarin ten volle. Volgende week wil ik terug de fiets op en hoop ik dat de pijn achterwege blijft. Is dat niet het geval, dan wordt het snijwerk voor de chirurg. Voorlopig blijf ik er echter de moed inhouden.” KAREL LEMMENS

FOTO VDB Nathan Van Hooydonck.