UITGEKEKEN

Carl Huybrechts deelt elke week zijn televisieervaringen met ons .

Eigenlijk zijn wij allemaal aandeelhouders van de Openbare. Aan de Reyerslaan betalen ze salarissen en andere kosten met ons geld. Een beetje inspraak zou dus wel mogen. Maar ze doen daar vierkant hun eigen zin. Dat steekt wel eens tegen. Bijvoorbeeld: kan iemand uitleggen wat het doel of nut of de amusementswaarde is van Mag Ik U Kussen?. In het genre Programma’s Van Een Ondraaglijke Lichtheid staat dit draakje al jaren gebeiteld in de top drie. In deze flauwe parodie op een datingformat dingen drie kandidaten met vooraf uitgeschreven pseudograpjes naar de gunsten van een BV (m/v). Bart Peeters is de ceremoniemeester. Mag Ik U Kussen? past wellicht in het Win For Life-contract dat Peeters met de VRT heeft afgesloten. Hij zal, tot hij de ogen definitief sluit, altijd wel op Eén of Canvas te zien zijn. Of te horen op een van de bijbehorende radiozenders. Nationale bard, zo vaak op een podium, maar nooit rock-’n-roll. Zoals zijn liedjes, een cantus voor bejaardentehuizen: geen stomende seks op de keukentafel, maar heel voorzichtig lepeltjesgewijs. En de maan is een pladijs ( Zwarte Beertjes rijmwoordenboek, -ijs, pagina 265). Vorige week was Wim De Vilder het doelwit in Mag Ik U Kussen?. De versierders met dienst: Lieven Scheire (die tot zijn eigen verbazing nog nooit een Nobelprijs heeft gewonnen), Adriaan Van den Hoof (vast onderdeel in BV-programma’s) en Rik Verheye (een van de Callboys). Bart Peeters begon met te zeggen dat hij Jani Kazaltzis een exuberantere man vindt. Daar moest De Vilder even over nadenken. Exuberant betekent overvloedig of overdadig, zoals Wim wel weet. Een overvloedige man?

De Vilder probeerde in tegenstelling tot de anderen al te voor de hand liggende homograpjes uit de weg te gaan. Toen Van den Hoof op een bepaald moment zei dat hij niet goed kon volgen, repliceerde het nieuwsanker iets te snel: “Ik neem u straks wel eens apart.” Hij schrok zichtbaar toen het publiek daar hard moest om lachen en luid applaudisseerde. Topwerk van de studiomeester. Peeters: “De lat ligt hier hoog!” Scheire: “Ik wil niet weten welke lat.” Adriaan Van den Hoof, hoofdopzichter in het recyclagepark voor belegen grappen, stelde voor de naam van het programma te veranderen in Mag ik u binnendraaien en d’r mag ’n tongske bij zijn. Hij zal wel nooit in de buurt van humor geraken, daar mogen we inmiddels zeker van zijn. Rik Verheye, een toffe peer zo lijkt me, liet zich helaas verleiden tot het debiteren van enkele slecht geïnspireerde lijnen die de tekstschrijvers hem hadden opgesolferd. Toen hij zijn stijl van zoenen moest omschrijven, zegde hij deze tekst op: “Mij zoenen is als een bezoek aan de tandarts. Voor ge het goed en wel doorhebt, is uw mond helemaal verdoofd en zijn al uw gaatjes gevuld.” Meer hoefden we niet. Zap. Dankzij De Ideale Wereld zijn we veel beter gewoon. Met de frisse grappen van Otto-Jan Ham, Jelle De Beule, Sven de Leijer en Jonas Geirnaert spoelden we later de vieze smaak van Mag Ik U Kussen? weg.