Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Je hoort hier veel vog fluiten: prachtig”
Islam Kadaev: van Tsjetsjenië naar K
In de Tsjetsjeense hoofdstad Grozny woonde Islam Kadaev in een rustige wijk. Misschien dat hij zich daarom zo thuisvoelt in het rustige Kontich. “Ik kom echt niet vaak in de stad. De laatste keer was met een teambuildinguitje van het werk.”
De redenering van Islam Kadaev is vrij eenvoudig: “Ik ben een rustige mens, dus ik verlang naar rust.” Zie daar de reden waarom hij perfect gelukkig is in de Antwerpse rand, net als zijn grootmoeder, zijn vrouw en hun vier kinderen.
Tijdens de oorlog in Tsjetsjenië vluchtte de familie naar België, waar ze eerst in Virton werd opgevangen. “Mijn moeder en grootmoeder volgden ons iets later, en werden opgevangen via het Lokaal Opvang Initiatief van Edegem. Daarom wilden wij ook naar Edegem verhuizen. In eerste instantie was het moeilijk om een goed appartement te vinden. Onze eerste woning had enkel glas en schimmel op de muren, maar veel keuze heb je niet zonder job en zonder papieren.” Toen Islam Kadaev en zijn gezin in 2006 werden erkend als vluchteling, vond Islam al snel een job als verpleger in een woon- zorgcentrum in Edegem. “Daarna ben ik een huis voor ons gaan zoeken in de buurt. Dankzij een sociale lening hebben we dit huis in Kontich kunnen kopen. Daar zijn we nog altijd heel blij mee.” Islam houdt van het gefluit van de vogels ’s morgens en ’s avonds. “Dat is prachtig.” Maar minstens net zo belangrijk voor Islam is het contact met de buren. “We kennen veel mensen in de straat. Een vroegere juf van de kinderen, een ambulancier die ik soms ook op het werk zie als hij mensen komt ophalen, en ga zo maar door. Mijn zoon is goed bevriend met de kinderen van de buren. In de stad zijn die