Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Hopelijk kennen veel toeschouwers iets van eerste hulp”
Bruno Janvier (67) uit Aartselaar loopt opnieuw mee na hartinfarct tijdens vorige editie
In de laatste rechte lijn naar de finish stuikte hij in elkaar door een hartinfarct, dat hem twee dagen in coma hield. Maar komende zondag, een jaar later, staat Bruno Janvier (67) uit Aartselaar gewoon weer aan de start van de 10 Miles. “Iedereen uit mijn omgeving verklaart me voor gek.”
Bruno Janvier schreef zich nog maar enkele dagen geleden in voor de Antwerp 10 Miles. “De drang om deel te nemen is te groot. De microbe van de 10 Miles zit in mij”, zegt hij.
Vorig jaar stond Bruno voor de derde keer aan de start van de 16 kilometer. Goed voorbereid. “Ik had goed getraind en ging de weken voor de wedstrijd minstens twee keer per week 8 kilometer lopen. Ik begon aan de wedstrijd met het doel om mijn tijd van 1 uur 43 minuten van het jaar voordien te overtreffen. Ik voelde me goed en was er klaar voor.”
Duizelig na looptraining
Nochtans waren er een paar weken voor de start al signalen dat niet alles in orde was. Na zijn looptrainingen voelde hij zich duizelig. “Volgens mijn huisdokter was een te hoge cholesterol de oorzaak. Ik kreeg medicatie en voelde me opnieuw beter bij het lopen. Op de dag van de wedstrijd had ik geen last meer.”
Van die wedstrijd zelf herinnert Bruno zich niet veel meer. “Op 8 kilometer zag ik mijn echtgenote aan de kant staan. Toen ging alles nog vlot. Vanaf kilometer 12 weet ik helemaal niets meer. Toch heb ik nog doorgelopen tot op vierhonderd meter van de finish. Daar ben ik in elkaar gestuikt.”
Gereanimeerd door toeschouwer
Toeschouwer Marc Rans, een onbekende voor Bruno, schoot te hulp en reanimeerde hem. “Ik werd overgebracht naar het ziekenhuis en ontwaakte twee dagen na mijn hartinfarct uit een coma.” Na een bypassoperatie moest Bruno een paar weken revalideren. “Het personeel van het revalidatiecentrum spoorde me aan om opnieuw te sporten. Dus deed ik dat. Maar de eerste looptrainingen durfde ik niet doorzetten. Ik was ook bang om te fietsen, iets wat ik voordien graag deed. Daar heb ik me moeten overzetten.”
Maar na een paar maanden training werd Bruno opnieuw duizelig tijdens het lopen. “In februari werd ik weer opgenomen in het ziekenhuis voor een ingreep.”
Toch kan dat Bruno er niet van weerhouden om te blijven lopen. “Tegen de adviezen van mijn omgeving in heb ik me begin deze maand opnieuw ingeschreven voor de 10 Miles. Vrienden begrijpen niet dat ik me daaraan wil wagen. Volgens hen heb ik niets meer te bewijzen. Dat klopt ook, maar deelnemen is voor mij een traditie geworden die ik na zoveel jaar niet wil opgeven.”
BRUNO JANVIER
Deelnemer 10 Miles “Ik geef toe, er zijn dit jaar toch wat meer zenuwen dan anders.”
Unieke sfeer
“Meelopen betekent ontroering voor mij. De sfeer is niet te beschrijven. Ik zou het niet meer kunnen missen. Drie jaar lang heb ik mijn tijd steeds kunnen verbeteren, maar daarvoor doe ik het dit jaar niet. Ik wil het rustig aanpakken, want – dat geef ik toe – er zijn toch wat meer zenuwen dan anders. Ik hoop vooral dat er langs de kant veel mensen zijn die iets van eerste hulp kennen, zoals Marc vorig jaar. Als hij er niet zo vlug was geweest voor mij, dan hadden er waarschijnlijk verlammingsverschijnselen opgetreden, of erger. Ik heb alles aan hem te danken.”
Maar Bruno heeft vertrouwen in zijn deelname dit jaar. “De finish halen zal al fantastisch zijn. Als ik de plek passeer waar ik vorig jaar ben neergevallen, net voor de finish, denk ik dat ik hartkloppingen zal krijgen. Positieve, deze keer. ( lacht)”