Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Vier minuten feest en dan naar het ziekenhuis
Philippe Gilbert, sinds zijn zege zondag – zijn vierde al – nu echt wel de Amstelkoning, hoopt vanmiddag ontslagen te worden uit het ziekenhuis OostLimburg in Genk. Bij een val nog voor halfkoers raakte zijn rechternier gekneusd, en dat vraagt een week rust. Het betekent dat de Belgische kampioen een kruis moet maken over de Ardennenklassiekers.
Omdat hij ‘bloed’ plaste bij de antidopingcontrole, trok Gilbert zondagavond op advies van de ploegdokter naar het ziekenhuis voor een controle van de nieren. Het maakte dat Philippe Gilbert amper vier minuten lol beleefde aan zijn vierde Amstelzege. Dat was op het podium, toen het publiek volop “Philippe, Philippe!” scandeerde. Voor de schone schijn maakte hij razendsnel nog twee biertjes soldaat, maar onmiddellijk daarna werd hij met de harde realiteit geconfronteerd. Pijn en nog eens pijn, net als uren voordien bij de val zelf.
Het feit van de dag had niet eens de tv-uitzending gehaald. Pas aan het einde van een korte persconferentie vertelde Gilbert over een val waarbij hij dacht dat zijn Amstel Gold Race over was. Klappertandend, vertrokken van de pijn. Er was duidelijk iets aan de hand, hij weigerde zelfs de shirts te van de organisatie te tekenen die traditioneel aan de hoofdsponsors van het evenement worden geschonken.
De val gebeurde bij het drielandenpunt, tussen Vaals en Gemmenich. Net voor halfkoers. “Een renner van Wanty-Groupe Gobert ging plots in de remmen. Ik ging overkop”, zei Gilbert snel. “Ik viel hard neer. Gelukkig in de graskant. Ik bleef er lang zitten. Mijn fiets was kapot... Toen ik opstond, was het alsof mijn adem was afgesneden. Ik lag ver achterop. Ik dacht echt dat mijn Amstel over was. Maximilian Schachmann bleef bij me. Hij praatte op me in. Gaf me moed. We kwamen terug in het peloton. Na een halfuur ging de hevigste pijn beetje bij beetje weg.”
In de volgauto van Quick.Step Floors was het na het incident aan het drielandenpunt lange tijd stil.
“Ik keek naar Steels, hij veelzeggend naar mij”, vertelde Wilfried Peeters. “Het was in een afdaling gebeurd. Ik dacht onmiddellijk toen ik hem zag:
Shit! We hadden ook wel gezien dat hij eigenlijk twee à drie minuten niet meer wist van welke parochie hij was. Maar na assistentie van de wedstrijdarts kroop hij weer op de fiets. We lieten hem gerust. Net voor de voorlaatste passage van de Cauberg, op 87 km van de finish, ging ik naast hem rijden en vroeg of alles oké was. “Oui,
oui”, antwoordde hij kort. “Oké, dan blijven we bij het plan”, zei ik. “Na de finish kon hij amper nog stappen. Dit is van het strafste dat ik ooit meegemaakt heb. Amai, hoe hard kan die voor zichzelf zijn...”
Wedstrijdarts Kees Olthof ging na de val verschillende keren vragen aan Gilbert hoe het ging. Telkens antwoordde hij: “Oké, oké.”
“Phil is iemand die nooit plooit”, stelt ploegmanager Patrick Lefevere. “Winnen en dan in het ziekenhuis belanden, leuk is anders.”
Pijn bij de sprint
Om half tien zondagavond stonden Gilbert en sportdokter Toon Cruyt al in het ziekenhuis.
“Met de winnaar de kliniek in, het was voor mij ook een première”, aldus Cruyt. “Ik was er niet gerust in toen ik zag dat Phil bij de antidopingcontrole troebele, bruine urine afleverde. Hij bleef klagen over veel pijn in de rechternierstreek. In de auto kon hij zich amper pijnloos zetten. Toen we na de plichtplegingen in het hotel
aankwamen, liet ik hem de interviews doen en at hij wat, maar tussendoor controleerde ik met een stick zijn urine. De bloeding was in de loop van de avond wel gestopt, maar er bleven microsporen van bloed aanwezig. Ik zei: Phil, het is beter dat we een echo
grafie van de nieren laten nemen. Ik was blij dat hij meteen akkoord ging. Anders had ik hem wel verplicht, nieren zijn té belangrijke organen, ook al heb je er twee. Na de echo volgde een scan, waarbij je duidelijk de bloeding van de gekneusde nier zag.”
Ondertussen had Gilbert aan Cruyt ook uitgelegd waarom hij in de sprint eerst op vier fietslengtes achterstand was geplaatst door Kwiatkowski. “Dat kwam omdat ik zoveel pijn had bij het versnellen, maar eenmaal ik op snelheid kwam...”
De sportarts vertrok gistermiddag naar huis nadat hij eerst nog de bedlegerige Phil had bezocht. “Hij heeft nog veel pijn. Hij heeft zich erbij neergelegd dat het onzinnig is om nu nog de Ardennenklassiekers te proberen. Morgenochtend (vanochtend, red.) volgt een nieuwe scan. We verwachten wel dat de nier zich herstelt. Normaal gezien wordt hij op de middag ontslagen.”
“Het moet een doffe klop zijn geweest. Een steen? Een borduur waarop hij met de onderrug viel? Een normale mens is daar beschermd door vet en spieren, maar een topatleet in topconditie is zoveel magerder”, gaf de dokter nog mee.
Op naar Giro
Philippe Gilbert betreurt dat hij de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik mist. “Dit was een van mijn beste voorjaarscampagnes ooit. Ik ben er vooral trots op dat ik met de Ronde van Vlaanderen, de Driedaagse De Panne-Koksijde en deze Amstel bewezen heb dat ik de kasseimonumenten met de heuvelklassiekers kan combineren. En mijn conditie was nog altijd top.”
De nationale kampioen, ondertussen derde in de WorldTourstand, kan zich nu in alle rust voorbereiden op de honderdste Giro d’Italia.