Granieten kop, granieten lijf

Alleen al over Gilbert en Valkenburg kan je een boek schrijven. Niet alleen is hij sinds Pasen tot op één zege van recordhouder Jan Raas genaderd, met het WK erbij won hij sinds 2010 in Nederlands Limburg vijf van de negen topkoersen. Waar je ook de streep legt – op de Cauberg, iets verder, zonder de Cauberg in de finale – op het einde wint Philippe Gilbert meestal.

Omdat de Ardennees na zijn zware val voluit doorging, moet zijn vierde Amstel Gold Raceoverwinning als veruit de strafste worden beschouwd. Gilbert is zondag letterlijk tot op de bodem moeten gaan om zijn tweede topklassieker op een rij te winnen.

Na de burnout bij BMC moest hij zichzelf afgelopen winter heruitvinden. Alleen maar voor de eer. Alleen kampioenen kunnen dat. Een ander voorbeeld is Mark Cavendish, die vorig jaar na het vertrek bij Patrick Lefevere als topsprinter door 99 procent van de mensen al was afgeschreven

Je moet een granieten kop hebben om zoals Gilbert drie jaar gemakkelijk geldgewin bij FortuneoVital Concept af te wimpelen. Om akkoord te gaan om meer dan vijftig procent van je basisloon in te leveren en vol te gaan voor winstpremies in de grootste wedstrijden. Prestige en eergevoel drijven je dan. Alsof er binnenin de bij momenten stugge Ardennees iets dwingends was om te bewijzen dat hij niet dat versleten paard was dat zichzelf aanbood bij Patrick Lefevere. Om aan te tonen dat er in ons land nog altijd meer is dan alleen maar Van Avermaet. De twee stuwen elkaar nu in een opgaande spiraal vooruit.

Het hoofd en de benen: dat had Gilbert zelf in de hand. Er was enkel dat stevige blok dat hij de voorbije vijf jaar bij BMC miste, maar wel vond bij Quick.Step Floors. Daar leerde Lefevere een charmante man kennen en niet die eeuwige zeurpiet die hem was voorgespiegeld.

Door de Ronde van Vlaanderen en de Amstel Gold Race te pakken, bewees Gilbert dat hij de compleetste Belg van het moment is. Hij maakt zelfs nog altijd kans om aan te sluiten bij het unieke Belgische trio Van LooyMerckxDe Vlaeminck, die de vijf eendagsmonumenten wonnen. Resten MilaanSanremo en ParijsRoubaix. Geen simpele doelstellingen. Bettini raakte tot drie, Cancellara had het sneller begrepen. De enige voorwaarde is dat het heilige vuur bij Gilbert blijft branden.