Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Er gebeuren hier steeds minder dingen die het daglicht niet mogen zien”
Het Statiekwartier in Antwerpen heeft geen al te beste reputatie. Al vinden de meeste uitbaters van de cafés en restaurants in de Breydel- en Statiestraat dat dit best meevalt. Vroeger werden er veel meer drugs gedeald dan nu, klinkt het. Vorige week zei
Horeca-uitbaters Statie- en Breydelstraat hebben resem aan ideeën om hun w
De uitbaters van restaurant Mandarin op het pleintje gaat uitbreiden. De gevel is netjes geschilderd en op het gelijkvloers wordt alles klaargemaakt om nog meer eters te ontvangen. Klagen doen ze niet in het restaurant, want de zaken gaan goed. Al 29 jaar lang.
De oppervlakte van het Statiekwartier is afhankelijk van hoe je de buurt definieert. Zeker is dat de Statie- en de Breydelstraat en het naamloze pleintje dat beide straten verbindt het hart van de wijk zijn. Het is al een aantal jaren autovrij en heeft een futuristisch ogende lantaarnpaal als blikvanger. “De bovenste lampen zijn al meer dan een jaar stuk. Je zou dan denken dat dit even hersteld wordt. Maar neen, hoor. Er gebeurt helemaal niets”, zegt de uitbater van restaurant Mandarin. Veel tijd voor een gesprek heeft hij niet. De uitbreiding van het restaurant laat niet op zich wachten en time is money. Om dat te illustreren, loodst de uitbater behendig een passant zijn restaurant binnen. De menukaart krijgt de bezoeker meteen in zijn handen gedrukt. Eén ding wil de uitbater toch nog even kwijt over het pleintje dat geen naam heeft. “Waarom zet het stadsbestuur daar niet een paar bloembakken. Of een fonteintje met enkele speeltuigen eromheen, dat zou nog beter zijn. Dan kunnen de kinderen er spelen, terwijl hun ouders op het terras zitten.” Het plein is een onderwerp dat wel vaker terugkomt tijdens het bezoek aan het Statiekwartier. Luca, de uitbater van het recent geopende restaurant Opera op de hoek van de Statie- met de Brey- delstraat heeft zelfs een plan klaar. “Alles draait om marketing. Als het stadsbestuur beslist om een wijk te promoten en daar zijn schouders onderzet, zal het ook gebeuren. Ze moeten het alleen willen”, zegt hij.
Rubens op het plein
Luca wil meer kunst en cultuur op het pleintje. “Antwerpen heeft Rubens. Waarom doen we op ons plein niet iets rond deze kunstenaar? Het is een ideale manier om toeristen naar de buurt te lokken en tegelijkertijd publiciteit te maken voor het Rubenshuis. Het mag ook iets anders zijn. Een klein festival, bijvoorbeeld.”
In tegenstelling tot wat veel Antwerpenaren denken, leeft het Statiekwartier niet uitsluitend van toeristen. “De meesten gaan van het station via de De Keyserlei recht naar het oude stadscentrum. Ze hebben weinig redenen om onze straten in te lopen. Als ze al weten dat er hier iets is”, zegt Luca nog.
De Italiaanse restaurantuitbater begint opnieuw over het aantrekken van evenementen en wil zijn plannen uitleggen aan schepen van Toerisme Koen Kennis (N-VA). Hij is bij deze uitgeno- digd in het restaurant. “Zeg hem maar dat hij welkom is voor een etentje.”
Toeristen zijn er niet veel in de buurt. Maar het weekend moet nog beginnen. De uitbater van restaurant Mandarin zegt geen klagen te hebben. “Vooral Nederlanders en Belgen, die een dagje naar Antwerpen komen, komen bij hem eten. We zitten hier al 29 jaar en de zaken gaan nog altijd goed”, zegt de uitbater. Ondertussen wijst hij opnieuw naar de uitbreiding van zijn zaak.
Italië wereldkampioen
In café Italia 90 in de Breydelstraat klinkt een genuanceerder verhaal. Rita en Gino baten het café uit sinds 1990. “In dat jaar werd in Italië het wereldkampioenschap voetbal gespeeld en mijn man was er heilig van overtuigd dat de Italianen de finale zouden halen én winnen” legt Rita uit. Gino kijkt weg naar de tapkraan. “We werden derde”, lacht hij. Maar de naam van het café is onveranderd gebleven. Rita klaagt niet, maar ook zij merkt dat veel passanten hun buurt links laten liggen. “Sinds de De Keyserlei is heraangelegd, is het opnieuw een mooie