“Door sociale media hebben we veel meer met stalking te maken”

Deze week viel mijn oog op een artikel in Gazet van Antwerpen over een topindustrieel die op het strafbankje zat omdat hij zijn voormalige geliefde, een topwielrenster, had gestalkt. Rechtszaken over stalking zijn al lang geen uitzondering meer. Of er altijd effectief tegen wordt opgetreden, is een andere zaak. Ik ben ooit zelf slachtoffer geweest. Door mijn keiharde optreden heeft de dader toen zes maanden gekregen. Hoewel stalking een ernstig misdrijf is, was het tot 1998 níét strafbaar. Velen verwarren stalking nog altijd met laster en eerroof. Hierdoor laten slachtoffers zich soms jarenlang pesten; en daders kunnen jarenlang hun gangen gaan. Ik kan me inbeelden dat er nog steeds mensen rondlopen die menen dat stalking niet strafbaar is en zich daardoor zodanig verliezen in hun waanzin dat het gevaarlijk wordt. Het strafwetboek vermeldt ‘belaging’ in plaats van ‘stalking’. Zodra iemand wetens willens handelingen stelt die de rust van een ander storen, spreken we van stalking. Straffen kunnen oplopen tot twee jaar effectieve gevangenisstraf. In bepaalde gevallen kan die nog eens worden verdubbeld. De wet concretiseert echter niet wat stalking wel en niet is. U kunt het nochtans zo gek niet bedenken wat er zich kan voordoen. Slachtoffers van wie de inhoud van de huisvuilzakken wordt onderzocht, een stalker die dagenlang zwijgend postvat voor de woning van een slachtoffer, of een afgewezen aanbidder die wekelijks bloemen laat afgeven. Helaas zijn er ook veel gevallen bekend van stalkers die menen dat ze een relatie hebben, maar die is er niet. De stap naar fysiek geweld is hier dikwijls niet ver weg. Zulke daders kampen meestal met psychische problemen. Meest voorkomend tegenwoordig zijn echter ongewenste telefoontjes, e-mails, sms’en of posts op Facebook, Twitter en Instagram. Sociale media hebben van stalking een sterk groeiend fenomeen gemaakt. Met een druk op de knop kan men iemand zijn reputatie om zeep helpen en zo iemands leven ruïneren. Slachtoffers worden soms zelfs onophoudelijk geterroriseerd. Gelukkig is het recht een spiegel van de moraliteit van de maatschappij en die evolueert. Men pikt stalking niet meer. Daarom is het sinds 2016 geen klachtmisdrijf meer. Voordien kon het parket alleen maar vervolgen na een klacht. Uit vrees voor represailles hield dit veel slachtoffers tegen een klacht in te dienen. Ik meen dat er niet streng genoeg kan worden opgetreden tegen stalkers. Ik pleit voor een zeer hoge schadevergoeding voor het slachtoffer en ook voor een bijkomend psychisch onderzoek van de dader. Het spoor van vernieling dat aanhoudende stalking kan veroorzaken, kan de proporties aannemen van een trauma na ernstige zedenfeiten. Helaas heb ik soms de indruk dat onze rechters zich daar nog niet ten volle van bewust zijn.