Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Verkleumd maar tevreden”
Sam Reyntjens racet op de elektrische scooter
Doe je mee met de race? Jij mag met de brommer rijden”, luidde de vraag van collega Dennis een maandje geleden. Ongeveer alleszins, en met een Antwerpse saus erover. Graag! Nog eens met de brommer rijden klonk me als muziek in de oren.
Ervaring heb ik immers zat: een periode als sushikoerier in Antwerpen en een passage door Vietnam zouden me alleszins een voordeel moeten geven. “Iedereen moet wel de verkeersregels respecteren”, onderstreepte Dennis. In zes woorden veegde hij zo mijn hele voordeel weg.
De brommer in kwestie haalde ik de avond voor de race op bij Ecomobiel in de Lange Lozanastraat in Antwerpen. Zoals de naam van de winkel enigszins verraadt, zijn ze er gespecialiseerd in ecologische(re) vervoermiddelen: fietsen, scooters en zelfs motors. De elektrische scooter die ze me meegeven moet in niets, behalve lawaai en brandstoftank, onderdoen voor een klassiek model. Een klasse B met een topsnelheid van 45 kilometer per uur. De batterij is uitneembaar zodat je niet moet lopen knoeien met verlengkabels om ze op te laden. De autonomie van die batterij? Om en bij de 50 kilometer. Niet gek veel, maar wel voldoende voor iemand die pendelt tussen pakweg Lier en Antwerpen.
Thermische onderbroek
De dinsdagavondspits brengt me een dag voor de race vlot van Antwerpen naar Lier. Ondanks verkeerslichten en Mortsel kom ik na ongeveer 36 minuten aan in het centrum van de Pallieterstad. Gemiddelde snelheid: 26 kilometer per uur. Lichaamstemperatuur: ongeveer 26 graden. De handschoenen die me op de fiets warm houden zijn duidelijk onvoldoende voor de snelheden die de scooter haalt en ook mijn broek houdt de scherpe wind niet echt tegen. De vlotte rit, het door de file manoeuvreren en het niet moeten zoeken naar een parkeerplaats geven wel vertrouwen voor de race. Dat de Lierse winkels niet meer open zijn en een extra paar handschoenen en een thermische onderbroek dus een verre droom blijven, is bijzaak.
Met gezond vertrouwen sta ik de dag nadien aan de start. Vertrouwen dat zelfs niet aangetast wordt door de thermometer op het dashboard van de scooter (1°C). De handschoenen zijn nog steeds even dun, maar mijn regenbroek zal me wel beschermen tegen de koude wind. Rechtstreekse concurrent is collega Marleen die met de trein reist. Het zou een cliché zijn om te zeggen dat de NMBS misschien wel mijn beste bondgenoot is, en ik ontken niet dat er de avond voordien mopjes gemaakt zijn over wilde stakingen. Toch ben ik er niet 100% gerust in, de verbetenheid staat namelijk van Marleen haar gezicht af te lezen.
Wanneer het startschot weerklinkt, draai ik de stroomhendel volledig open. Als eerste schiet ik de Grote Markt af om via een quasi rechte lijn langs de Antwerpse-, Lierse-, Grote- en Mechelsesteenweg naar het centrum van Antwerpen te zoemen. Enkele minuten later passeer ik discotheek La Rocca, op dat moment sterven mijn eerste vingers en tenen zachtjes af. De tocht naar de bewoonde wereld gaat gelukkig gepaard met een lichte temperatuurstijging en - belangrijker nog - weinig hindernissen. De file in Mortsel voorbijglijden vereist enige creativiteit en het nodige evenwicht, maar zonder al te grote problemen rijd ik Berchem binnen.
Verkeerslichten
Het enige wat me de das kan omdoen zijn verkeerslichten. Aan de terminus in Boechout verspeelde ik zo al enkele minuten en een evenredig aantal vloeken. Ook in de Huidevettersstraat, aan het kruispunt met de Meirbrug, verlies ik kostbare tijd. Maar een helikopter hoorde ik nog niet voorbijkomen, een motor evenmin. Op de Kaasrui denk ik nog snel even na over hoe ik mijn vreugde moet uiten voor de lenzen van de fotografen en de vast talrijk opgekomen toeschouwers.
Wat de uitslag van de race ook mag zijn, de elektrische scooter scoort goed. Je raakt er in een aanvaardbare tijdspanne mee van Lier naar Antwerpen. In vergelijking met de helikopter is hij spotgoedkoop (2.700 euro nieuwprijs voor het model dat wij gebruikten) en een gewoon autorijbewijs is voldoende om er mee rond te rijden. Zweten (fiets) en speciale outfits (motor) zijn net als afhankelijkheid van vervoersmaatschappijen De Lijn en NMBS niet aan de orde. En hij is ecologisch, wat zorgt voor minder boze blikken van fietsers die in je uitlaatgassen moeten rijden.