Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Alcohol op terras? Dan moet zaak dicht”
Een week nadat de Turkse bevolking ‘ja’ heeft gestemd voor de uitbreiding van de macht van de president, willen in Turkije wonende Antwerpenaren terugkeren naar België. Anderen blijven, omdat ze daar hun carrière hebben opgebouwd, maar leven voortdurend in angst.
Niet alle Antwerpenaren die uw krant te woord stonden, wilden openlijk kritiek leveren. Een man uit Brasschaat die sinds enkele jaren een restaurant in Istanboel heeft, is als de dood voor kritiek op het politieke regime. “Ik moet er nog mee samenwerken”, zegt de Brasschatenaar. “Maar ik kan u wel vertellen dat de angst die er was voor het referendum, vandaag nog groter is geworden.”
Foto’s op Facebook verwijderd
“Ik heb van het ministerie van Toerisme bijvoorbeeld een vergunning om alcohol te serveren in mijn zaak. Dat vindt het bestuur van de stad Istanboel, die door de partij van president Erdogan wordt geleid, niet leuk. Hij stuurde daarom twee dagen voor het referendum controleurs, die vaststelden dat mijn klanten hun alcohol opdronken op mijn terras. Ze dreigden ermee om me een boete te geven, omdat ik enkel binnen alcohol mag serveren, en dus niet op het terras. Na het referendum kwamen ze met het verdict: ik moest bovenop een boete in de afgelopen drie dagen ook mijn zaak sluiten.”
Dinsdag gaat het restaurant van de Brasschatenaar weer open. “Ik mag dan enkel nog binnen alcohol serveren. Dat klinkt niet bepaald aantrekkelijk als je weet dat het warme weer in Istanboel eraan komt.”
De Brasschatenaar heeft ook verwijzingen naar kritiek op het Turkse po- litieke regime
van zijn Facebookpagina gehaald. “Tijdens de protesten op het Taksimplein hebben tegenstanders van Erdogan enkele jaren geleden met potten en pannen gerammeld op mijn terras, om hun ongenoegen te uiten. Ik heb die foto’s verwijderd. Anders krijg ik problemen.”
Weer gerust wakker worden
Ook Pieter Verstraete (37) uit Merksem krijgt het hard te verduren. “Mijn Turkse verloofde en ik werkten aan een staatsuniversiteit van Ankara”, zegt Pieter Verstraete. “Een tijdje geleden hebben we een petitie ondertekend waarin we het te forse optreden van de Turkse overheid tegen de Koerden scherp veroordelen. Sindsdien worden we beschouwd als sympathisanten van de Koerdische terreurgroep PKK.” “Mijn verloofde inmiddels door de universiteit ontsla
gen, en werkt nu in Boedapest in Hongarije. Ik ben ook ontslagen. Zogezegd
omdat
is er geen werk meer was, maar de echte reden is dat de machtsverhoudingen binnen de universiteit het onmogelijk maken om academici te houden die kritisch zijn voor de politiek.”
“Ik werk nu voor een privéuniversiteit in Ankara. Mijn huidige werkgever bemoeit zich niet met politiek. Maar als puntje bij paaltje komt, zal de universiteit toch geen problemen willen creëren door mij in dienst te houden. Mijn contract loopt in juni af. Daarna keer ik terug naar België. Mijn vrouw en ik willen wakker worden zonder aan Erdogan te moeten denken.”
PIETER VERSTRAETE
Docent in Ankara “Ik ben ontslagen. Zogezegd omdat er geen werk meer was, maar de echte reden is dat de universiteit geen academici kan houden die kritisch zijn voor de politiek.” LUK SIPS
Danser en kunstenaar in Istanboel “Er is een steeds grotere vijandigheid ten opzichte van buitenlanders Als ik iemand aanspreek, krijg ik al snel de woorden ‘ga weg, vreemdeling’ terug. Vroeger was dat ondenkbaar.”
Schijnhuwelijk om te ontsnappen
De Antwerpse danser en kunstenaar Luk Sips woont al elf jaar voor het grootste deel van zijn tijd in Istanboel. “Er is een steeds grotere vijandigheid ten opzichte van buitenlanders”, zegt Luk Sips. “De voorbije jaren ben ik amper aangesproken op het feit dat ik een westerling ben. Maar als ik tegenwoordig iemand aanspreek, krijg ik al snel de woorden ‘ga weg, vreemdeling’ terug. Zoiets was vroeger ondenkbaar.”
“Toch ben ik niet van plan om Turkije de rug toe te keren. Zolang mijn vrienden hier zijn, blijf ik komen. Twee Turkse vrienden hebben me al gevraagd of ik met hen in België in een homohuwelijk wil stappen, zodat ze weg kunnen uit hun land. Niet dat ze homo zijn, ik trouwens ook niet. En ik ga ook niet op dat voorstel voor een homohuwelijk in. Maar voor sommigen zijn blijkbaar alle middelen goed om aan het regime van Erdogan te ontsnappen.”