Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Traag, maar met beloning: het schoonste zicht van de stad
Vakantiegevoel op de boot
Dat ik met een boottocht via kanalen, sluizen en ophaalbruggen deze race niet zal winnen, staat al bij voorbaat vast. Maar een wandelaar kloppen, dat moet lukken. Toch?
8u: Terwijl ik mijn collega’s bij de start in Lier alle kanten zie opstuiven, stap ik rustig op mijn plooifiets, iets waar bootreizigers zich wel vaker van bedienen als ze aan wal zijn. Ik moet het doen met een A-bike, een onfietsbaar minivehikel met de wieltjes van een step. Al na vijftig meter klapt mijn zadel naar achteren, waardoor ik bijna een achterwaartse salto mortale maak. Over de rest van de rit kan ik kort zijn: uitputtend en een aanslag op mijn mannelijkheid in al zijn aspecten. Nooit. Meer. Om 8.25u arriveer ik aan de aanlegsteiger op het Netekanaal, dik tien minuten later dan ik had verwacht op een traject van amper 3,6 kilometer. Als je met een boot een wandelaar wil kloppen, begin dan met een goede fiets.
8.30u: Aan boord van The Exception duwt kapitein Bert Struyf (64) uit Boechout me onmiddellijk een zwemvest in de handen, terwijl stuurman Guido Steijaert (45) de boot met een duizelingwekkende 6 km per uur – onze maximaal toegestane snelheid hier – richting Viersel-sluis stuurt. Kapitein lange omvaart Bert Struyf heeft maar liefst 25 scheepvaartdiploma’s, noordelijke Nederlander Guido Steijaert uit Amersfoort is professioneel waterkaartenmaker en specialist opsporing verdrinkingsslachtoffers. Als zondagsvaarder voel ik me als een amateurvoetballer die plots mag meespelen met Vincent Kompany en Arjen Robben.
9u: Langs weerszijden groene bomenrijen, enkele eenden die rakelings langs de boot opstijgen, een rimpelloze waterspiegel die we doorklieven… Simpelweg ge- nieten. Intussen vertelt kapitein Bert honderduit over zijn op maat gemaakte vaartuig. The Exception heeft zijn naam niet gestolen: het aluminium bootje van goed zes meter mag er op het eerste gezicht niet zo spectaculair uitzien, het is het wel. Onder meer door alle mogelijke scheepvaarthightech – geïnstalleerd door Guido – aan boord. “Ik ben er al mee naar Engeland, Schotland, Gibraltar gevaren, noem maar op”, vertelt Bert. Dan mag Lier-Antwerpen geen probleem vormen. Zelfs niet met een wandelaar als concurrent.
Geen haast in de sluis
9.45u: Na welgeteld één schip, één visser en twee kanodames (op de kant) te zijn gepasseerd, komen we aan in de sluis van Viersel. De sluiswachter wil haast maken, want aan de andere kant wachten twee binnenschepen. Een beetje haast is prima voor mij, maar Guido en Bert remmen de sluiswachter af. “Als hij vier in plaats van twee schotten openzet, vliegen we hier met onze boot alle kanten op.”
10u: Snelvaart mag op het Albertkanaal, maar de trimvlakken die onze boot stabiliteit moeten geven, werken niet naar behoren. In plaats van de 45 knopen (zo’n 60 km per uur) die we zouden kunnen halen, doen we er net geen 10 (13 km per uur). Hopelijk heeft wandelaar Sam ook mechanische pech. Een veter die los- komt, of zo.
10.45u: Sluis nummer twee, in Wijnegem. Beroepsvaart heeft voorrang en daardoor lopen we alweer vertraging op. Als we eindelijk in het sas liggen en het water langzaam wegvloeit, bel ik De Wandelaar.
“Ha Sam, nog niet te moe? Al verzuurd in de benen?”
“Nee joeng, da gaat hier keigoe ( Sam, zanger van Fixkes, spreekt écht zo, red.). Ik zen just den Bourla voorbij.”
“Ha, de Bourla… (slik).” Nooit gedacht dat onze voetganger een snelwandelaar zou zijn. Wat heeft die gepakt?
11.20u: Het water ligt vol grote binnenschepen, op de kade tekent industrie zich af tegen een stedelijk decor. Tussen twee grote grind- en zandbergen duikt het blauwe dak van het Sportpaleis op. Kapitein Bert meldt zich aan bij de haven en vraagt om de ophaling van de Siberiabrug.
12u: Antwerpen-stad binnenvaren is puur kippenvel. Het imposante Havenhuis kijkt op ons neer als we naar de Londenbrug glijden, in het Willemdok worden we begroet door het MAS en een jachthavenmeester die er qua postuur niet voor moet onderdoen. De mooiste jachthaven van het land is dit.
Met de A-bike – in de hand deze keer – trek ik richting Grote Markt. Ik zie Brabo en een Aziatische toeriste modellenposes aannemen voor het stadhuis. Maar geen aankomstboog, geen spoor van de andere vervoermiddelen, en geen wandelaar Sam. Niet eens het fatsoen gehad om mij op te wachten.
Volg De Race online
Volg de avonturen van de deelnemers ook online, met dagelijks nieuwe filmpjes op www.gva.be/derace