Busritje van 44 uur

W ie vliegangst heeft, of weigert om vanuit Brussel, Eindhoven of Charleroi op reis te vertrekken, kan gewoon vanuit ’t stad de bus nemen naar heel wat interessante steden. Voor een schappelijke prijs kun je naar Londen, Praag, Barcelona of Tanger vertrekken. En ja, ondanks goedkope vliegtickets en comfortabele hogesnelheidslijnen zijn die bussen echt nog populair. Bij studenten, denk ik dan, maar net zo goed bij oudere mensen, die voor weinig geld een stukje van de wereld willen zien of hun familie willen opzoeken. Als kind ging ik eens met de bus naar Polen, als tiener ging ik met de bus naar Wenen en Boedapest, en als student ging ik met een bus naar Italië en ZuidFrankrijk. De herinneringen zijn eigenlijk altijd hetzelfde: het geronk van de bus, de verwarming die veel te hoog staat en de nachten waarin je probeert een houding te vinden om te slapen, maar al na een paar minuten wakker wordt met pijn in je rug of nek. En dus kwam er een moment dat ik over schakelde op de trein, en in de zomer met een interrail pass heel Europa doorkruiste. Toen ik gisteren op internet eens ging checken waar je met de bus allemaal naartoe kan, bleek het aanbod groter dan gedacht. Odessa, Minsk en SintPetersburg zijn maar een paar tot de verbeelding sprekende namen. Maar de reistijden zijn minstens even indrukwekkend. 44 (!) uur om in SintPetersburg aan te komen. Tegen die tijd kun je met het vliegtuig naar Australië, en nog eens terug.