Uitzendsector was nooit zo grijs

Het aantal vijftigplussers dat via uitzendarbeid aan de slag is, steeg vorig jaar met liefst 17%. Een op de tien interimkrachten is intussen ouder dan 50. Goed nieuws vindt de sector, maar de vakbonden trekken aan de alarmbel.

“De oudste uitzendkracht is ergens in de tachtig. Wellicht iemand die als sinterklaas enkele namiddagen in een supermarkt heeft gewerkt.” Federgon, de sectorfederatie van de uitzendbureaus, vermeldt het terloops als gimmick. Maar het illustreert hoe de uitzendsector in een recordtempo aan het verouderen is.

In 2016 waren er in totaal 652.338 uitzendkrachten. Een op de tien was ouder dan 50 jaar, de jobstudenten buiten beschouwing gelaten. In absolute cijfers ging het om 44.881 mensen. Dat is een stijging van 17% tegenover 2015. Ook bij de 55-plussers tekent Federgon een stijging op van 21%.

Niet geheel onlogisch, aangezien Vlaanderen vergrijst en de uitzendsector met een groei van 32% de voorbije drie jaar in zijn geheel in de lift zit. Maar volgens Federgon-directeur Herwig Muyldermans is er meer aan de hand. “De drempel bij ouderen om de stap te zetten richting uitzendarbeid, is bijna weg”, zegt hij. “Vroeger zeiden ouders aan hun kinderen wanneer ze een job zochten: schrijf je maar in bij een uitzendkantoor. Nu is het omgekeerd.”

De vijftigplussers

zijn vaak mensen die na een herstructurering of ontslagronde in de werkloosheid zijn beland. “Vroeger heerste meer de mentaliteit om die mensen te laten uitbollen naar hun pensioen”, zegt Muyldermans. “Nu is die veranderd en willen werkgevers weer oudere mensen aanwerven.”

Dat die aanwerving steeds meer gebeurt via interimcontracten, zien de vakbonden met lede ogen aan. “Dat baart ons zorgen”, zegt Werner Van Heetvelde, voorzitter van de Algemene Centrale van het ABVV. “Want het gaat om onzekere jobs. Van de ene opdracht naar de andere, constant aanpassen. Dat is voor jonge mensen al niet evident, laat staan voor oudere. Zeker als je weet dat we tot 65 of zelfs 67 jaar moeten werken.”

Volgens het ABVV en ACV is het een symptoom van de discriminatie die ze ondervinden bij de zoektocht naar een vaste job. Een bewering die gelijkekansencentrum Unia bevestigt. Muyldermans erkent dat het voor die groep niet evident is om aan een job te geraken. “Maar interimarbeid kan net een opstapje zijn naar een vast contract. Wie daar geen beroep op doet, beknot zijn kansen.”