Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Hoe meer ambras, hoe liever”
Marc Van de Looverbosch
Marc Van de Looverbosch (62) heeft geen weekend meer vrij. Sinds april presenteert de journalist uit Mortsel immers De Zevende Dag. “Voor een politiek verslaggever zijn het saaie tijden. Geef mij maar een goede regeringscrisis.”
Van de Looverbosch studeerde politieke en sociale wetenschappen en was tot 1992 docent in het hoger onderwijs. Daarna startte hij een tweede carrière bij de VRT. Jarenlang stond hij als radiojournalist in weer en wind in de Wetstraat 16. Vorig najaar maakte de man uit Mortsel Wissel Van de Macht op Canvas, over kantelmomenten in de vaderlandse politiek. En nu heeft hij even de Wetstraat omgeruild voor De Zevende Dag, samen met Ihsane Chioua Lekhli. “Op woensdag beginnen we de uitzending voor te bereiden, maar alle plannen worden nog talloze keren veranderd”, vertelt Van de Looverbosch. “In het weekend van 1 mei was het stressen tot zaterdagnamiddag. Socialisten genoeg om te komen, maar de rest was op verlof.” Waarom nam u de job bij
De Zevende Dag aan? Deels uit dankbaarheid, omdat de hoofdredactie me een jaar gunde om aan Wissel van de Macht te werken. Maar ook omdat het tijdelijk is. Ik heb geen ambitie om dit nog drie jaar tot aan mijn pensioen te doen. Men gaat De Zevende Dag in september vernieuwen en deze oude knar is heus geen wissel op de toekomst. Maar presentator Tim Pauwels kreeg een andere functie binnen de VRT en die laatste weken moesten nog ingevuld worden. Vanaf september nemen Phara de Aguirre en Xavier Taveirne de fakkel over.
U bent al ruim twee decennia politiek journalist. Toch raar dat u nooit eerder bent gevraagd?
Ja, maar destijds waren televisie en radio twee gescheiden werelden. Af en toe mocht ik eens duiding geven voor de tv-camera, maar daar bleef het bij. Ik herinner me wel dat De Zevende Dag in 2003 met gastpresentatoren werkte en ik toen wijlen MarieRose Morel heb geïnterviewd. Zij stond op een affiche met Bart De Wever voor N-VA en stapte plots over naar het Vlaams Belang. Maar ook toen stond ik niet te springen om op televisie te komen. Ik ben daar heel consequent in geweest.
Het valt op dat u altijd enorm rustig voor de camera staat. Dat komt door de pillen die ik elke ochtend neem (lacht). Nee serieus, de eerste keer kneep ik de billen even dicht, maar na een minuutje zat ik op het juiste spoor. Al moet je met politici enorm op je hoede zijn. De kunst is het terrein te effenen, hen op hun gemak te stellen en pas op het einde de heikele vragen te stellen. De taaiste klant als gesprekspartner? Bart De Wever. Zonder twijfel. Lucky Luke schiet sneller dan zijn schaduw. Trek daar de parallel met De Wever. Die denkt altijd twee vragen vooruit. Ik denk vaak dat hij soms al weet wat mijn volgende vraag is. Hij kan je met gemak klem zetten en hij weet dat ik dat ook weet. Zo’n gesprek is altijd een uitdaging. Net zoals de hele uitzending. Je staat twee uur op scherp en daarna moet ik echt een uur ontstressen.
U kent De Wever al lang? Hij weet me zelfs wonen. Jaren geleden had ik eens, per ongeluk, een map van hem na een persconferentie meegenomen. Hij is die toen bij mij thuis komen ophalen. n. Ik wist dat zelfs niet meer, r, want hij was toen nog onbekend.nbekend. Maar sinds hij dat oprakelde, prakelde, hangt er altijd een leuke e spanning tussen ons. Zo was er ooit sprake van een ondertunnelingneling van de R11. Een krankzinnig kzinnig idee. De Wever zei dan altijd: het eerste huis uis dat we onteigenen is dat van Van de Looveroverbosch.
Was het destijds mak kelijk een plekje te veroveren in de Wetstraat? Ik denk het et wel. Er zijn nu meer cameraraploegen dan vroeroeger die achter een goede quote jagen. gen. Gelukkig hebben ben radio en tv elkaar aar nooit als concururrenten gezien. n.
Met pakweg Dirk Van den Bogaert van VTM heb ik een uitstekend contact. Voor hem was het geen probleem als ik soms mijn microfoon naast die van hem hield. Of hij kwam even bij mij staan tijdens een gesprek. Dat was een winwinsituatie. Ik hield van die sfeer, zeker tijdens de nacht. Soms hunker ik wel eens naar de periode van grote crisissen. In dat opzicht beleven we nu saaie tijden.
Voor u liever een regeringscrisis? Voor een journalist is dat toch veel interessanter? Hoe meer ambras, hoe liever. Wat wel weer leuk is, is dat de huidige regeringspartijen oppositie tegen elkaar voeren. Sp.a, Groen en Vlaams Belang zijn haast werkloos op dat vlak. Het is constant een spel van plagen en venijnige standpunten innemen, maar als het erop aankomt, is het weer koek en ei. De kunst is natuurlijk om dat zo lang mogelijk vol te houden.
Hoe goed kent u de politici na twintig jaar Wetstraat?
Ik ben niet het type journalist dat met hen gaat lunchen. Maar er ontstond wel een vertrouwensband waardoor ik Wissel van de Macht kon maken. Daarvoor nam ik interviews van 27 politici af. Sommige politici waren moeilijk te overtuigen, maar hebben toch meegewerkt omdat het voor mij was. Dat apprecieerde ik enorm. Ook door die band hebben ze meer gezegd dan ik hoopte. Een aantal politici heeft zich echt van zijn eerlijkste kant getoond en durfde sommige fouten van vroeger te erkennen. Dat vond ik heel mooi. Ook onverwacht. Het programma toonde dat politici ook maar mensen zijn.
Vraagt het succes om een vervolg? Dat zou pas over pakweg tien jaar mogelijk zijn. We eindigden de serie met de regeringsvorming uit 2010 die 541 dagen duurde. Ik voelde toen, omdat dit het recentste onderwerp van de reeks was, dat politici al met de handrem op begonnen te praten. Men wou elkaar niet schofferen. Zo’n case als de regeringsvorming van 2014 zou gesneden koek zijn voor het programma. Wat er die nacht is gebeurd toen men Gwendolyn Rutten aan boord hees om dat Vlaams regeerakkoord te ondertekenen, is een uitstekend onderwerp. Maar het zou onmogelijk zijn om de politici daar nu over te interpelleren. Dan krijg je interviews waarin niemand het achterste van zijn tong laat zien.
Hoe bent u bij de radio gestart? Je moest meedoen aan een groot journalistenexamen in Flanders Expo. Wie slaagde, kwam in een reservebak terecht. Piet Van Roe startte wat later met Radio Donna en had vier mensen nodig om de zender van nieuws te voorzien. Ik was erbij, samen met onder meer Phara de Aguirre. Ik was al blij met die job. Ik had geen brandende ambitie om een tv-ster te worden.
U startte uw loopbaan in het onderwijs. Foute keuze? Nee, maar ik was altijd iemand van late roepingen. Al heb ik er geen spijt van. Sommige collega’s beginnen na het afstuderen meteen op de VRT, en ik denk toch dat die iets missen in het leven. Ik had mijn ervaringen in het onderwijs als bagage. Daardoor beschikte ik over de gave om moeilijke problemen makkelijk uit te leggen. Dat komt me ook nog van pas in mijn politieke verslaggeving.
Was het een moeilijke beslissing om uw job als leraar op te zeggen? Na twaalf jaar vond ik van mezelf dat ik in herhaling viel. De uitdaging van de job ebde weg. Ik ging weg op het moment dat ik mijn vaste benoeming beet had. Ik gaf dat op om weer in onzekerheid bij de VRT te beginnen. In het hoger onderwijs liepen de vakanties ongeveer samen met die van mijn kinderen, zodat ik hen zag opgroeien. Toen ik bij de VRT begon, lag dat anders.
Vergelijk de huidige verslaggeving eens met uw begindagen? Die verandering is enorm. Met alle risico’s van dien. Fake news, om maar iets te noemen. Snelheid is een geweldige boobytrap geworden in de journalistiek. Ik zie jonge collega’s een adrenalinestoot krijgen als er nieuws binnenkomt. Terwijl ik steeds zeg: eerst checken en dan pas online gooien. Je ziet me bewust niet op Facebook, en Twitter volg ik minder dan vroeger. Ik werd slechtgezind van wat ik daar las. Ik heb geleerd waardevolle dingen te onderscheiden van prut.
Uw pensioen nadert. Gaat u de politiek missen? Ik ben nog niet weg, hoor. Na De Zevende Dag keer ik terug naar de politieke verslaggeving. Al hou ik er rekening mee dat ik er over een paar jaar een punt achter zet. Ik begin van sommige dingen al afstand te nemen. Al die dagelijkse kleine brandjes op de stoep van ‘de 16’: been there, done that. Maar ik blijf het sowieso volgen. Ik denk niet dat er mij een zwart gat wacht. Ik zal bijvoorbeeld mijn fascinatie voor Frankrijk kunnen uitleven. Een buitenverblijf daar? Oh nee, dan had ik een andere werkgever moeten kiezen (lacht).
MARC VAN DE LOOVERBOSCH (62) Journalist, presentator “Bart De Wever is zonder twijfel de taaiste gesprekspartner. Hij denkt altijd twee vragen vooruit. Hij kan je met gemak klem zetten en hij weet dat ik dat ook weet.” “Sommige politici waren moeilijk te overtuigen voor ‘Wissel van de Macht’, maar hebben toch meegewerkt omdat het voor mij was. Dat apprecieerde ik enorm.”