Mooie Moederdag!

Het is mooi om te zien hoe in een zeer snel veranderende wereld mensen vasthouden aan aloude tradities. Bijvoorbeeld aan een op school gemaakt knutselwerkje op Moederdag. De beslissing van een school in Sint-Lambrechts-Woluwe om de kinderen er geen meer te laten maken, heeft een storm van reacties veroorzaakt, van ouders, van mensen uit het onderwijs én van politici. Minister Crevits hield het neutraal bij een warme oproep om moeders en vaders te koesteren. Bart Tommelein had het over een ongelukkig signaal. Staatssecretaris Zuhal Demir interpreteerde de beslissing van de school als het opgeven van integratie en noemde ze “geen uiting van respect, wel van lafheid”. Nou nou, misschien eerst even uitzoeken waarom de school deze beslissing genomen heeft? In een eerste communicatie naar de ouders schreef directeur Paquot dat hij het cadeautje afschaft wegens “de grote diversiteit van gezinnen en culturen in de school” en dat hij iedereen de kans wil geven “om Moederdag en Vaderdag te vieren op de manier die hem het beste lijkt”. Geschokt door de heftige reacties gaf hij een dag later toe dat zijn communicatie niet deugde. Hij bedoelde met diversiteit vooral de variatie aan gezinssamenstellingen: alleenstaande ouders, gescheiden ouders, homoseksuele ouders, nieuw samengestelde gezinnen… Dagenlang werken aan een cadeautje voor mama of papa en niet weten aan wie je wat moet geven, maakt veel kinderen ongelukkig, had de directeur vastgesteld. Om die reden het hele ritueel afschaffen, is niet meteen de creatiefste oplossing voor het probleem, maar een aanslag op de integratie kun je de beslissing bezwaarlijk noemen. Zuhal Demir trok eerlijkheidshalve haar tweet later op de dag weer in met een lange verantwoording op Facebook. Ze had hem beter gewoon niet geschreven. Heeft een staatssecretaris nu echt niets beters te doen? Maar wat nu met dat cadeautje? Dat houden we toch gewoon. En we gaan er creatief mee om. In een Franse school bijvoorbeeld laten ze ieder kind twee cadeautjes maken voor twee mensen van wie het houdt. Of het dochtertje van een collega bespreekt elk jaar vooraf met de juf aan wie van haar twee mama’s ze het geschenk voor Vaderdag zal geven en wie dat voor Moederdag krijgt. Dat kan elk jaar veranderen en iedereen is gelukkig. Als er kinderen zijn die drie cadeautjes nodig hebben, valt daar ook wel een mouw aan te passen. En als er buitenlandse kinderen zijn die de traditie niet kennen, leren ze die kennen. Het vraagt wat inspanning van leerkrachten, ouders en kinderen, maar er is geen enkele reden om deze mooie traditie op te geven. Dus, aan alle mama’s een mooie Moederdag gewenst! En als je kinderen nog klein genoeg zijn: geniet van het plechtige moment van de overhandiging. Want zelfs als je iets krijgt dat lelijk is als de nacht en nutteloos als een regenjas in de woestijn, het is zelf gemaakt en het is het mooiste cadeau van de wereld.