Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Familie overleden speler Tim Nicot viert titel mee
Familie van overleden speler Tim Nicot mist geen wedstrijd van kersverse kampioen
Twee jaar geleden, op 11 mei 2015, overleed Tim Nicot. De linkerflankverdediger van Beerschot Wilrijk met nummer 14 was enkele dagen eerder het slachtoffer geworden van een hartfalen tijdens een toernooitje met een vriendenploegje. Vandaag blijft zijn familie de club nog steeds trouw. Mama Sonja, broer Steven en zus Lynn missen zelden een match en genoten voluit mee van de vierde titel van Beerschot Wilrijk, waarvan Tim er twee mee hielp winnen.
“Het is natuurlijk niet meer hetzelfde als toen ‘onze’ Tim erbij liep”, zegt mama Sonja. “Vroeger waren we nog meer betrokken bij het reilen en zeilen van de club. Maar het doet nog altijd enorm veel deugd als de supporters in de veertiende minuut applaudisseren. Dit seizoen verloor de club ook algemeen directeur Marc Steenackers, die stierf in een ver- keersongeval. Opnieuw een drama voor zijn familie en de club. Hij was het die ervoor gezorgd heeft dat er in tribune I een paars stoeltje is met het nummer 14 van en voor Tim. Zo voelt het alsof Tim er ook bij deze titel nog voor een stukje bijhoorde. Maar natuurlijk moet deze titel ook opgedragen worden aan Marc.”
“Mijn man ging als 5-jarige aan de hand van zijn vader mee naar Beerschot kijken”, gaat Sonja verder. “47 jaar geleden kreeg hij van hem een paars-witte beer. Hij is ondertussen wel al een oog kwijt en zijn neus is een stuk langer geworden, maar die beer staat nog steeds op onze slaapkamer. Onze familie is wel degelijk paars-wit.”
Verwerkingsproces
Ook zus Lynn geniet van het succes. “Tim speelde bij de jeugd van Beerschot”, vertelt ze. “Later volgden mama en ik Tim ook bij de andere ploegen waarvoor hij speelde. Toen hij terugkeerde naar Beerschot Wilrijk kon ons geluk niet op. We beleefden twee on- waarschijnlijk toffe seizoenen. Sportief en vriendschappelijk. De sfeer tussen spelers en supporters was gemoedelijker, hechter. Wij hebben meermaals tot uren na een wedstrijd staan wachten op Tim, omdat hij nog tussen de sup- porters hing. Dat is nu wel enigszins veranderd, maar ik begrijp ook wel dat het niet anders kan. Hoe hoger je speelt, hoe professioneler het wordt. Ik ben vooral blij dat het project Beerschot Wilrijk nog verder leeft. Een succes zoals deze titel doet nog altijd veel deugd en werkt helend bij het verwerkingsproces na het verlies van Tim.
“Unieke prestatie”
Broer Steven is trouwens altijd naar Beerschot blijven komen kijken, ook toen Tim ergens anders speelde. “Het blijft een straffe prestatie, vier titels op rij”, zegt de oudste broer. “Ik wist wel dat we met een sterke ploeg aan de competitie begonnen en had enigszins verwacht dat we opnieuw kampioen zouden worden, maar het blijft een unieke prestatie. Elke week moeten opboksen tegen supergemotiveerde tegenstanders die Beerschot Wilrijk punten willen afhandig maken, dan is het echt niet vanzelfsprekend om tachtig punten op negentig te halen. Op het Kiel valt er altijd wel iets te beleven. Dat gaat van het uiterst negatieve tot het uiterst positieve, maar een verhaal beleef je er altijd. Dat is nu eenmaal eigen aan Beerschot Wilrijk.”