Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Krijgt Oranje droom dan toch vorm?
Een mokerslag was het, de tijdrit van Tom Dumoulin in Umbrië. Behalve Geraint Thomas (49”) en Bob Jungels (56”) reed hij het totale deelnemersveld en ook de andere favorieten op minuten. De in het Belgische Kanne wonende Nederlander deed er op de persconferentie nog een tikje bovenop. “Ik voelde mij niet eens super.”
Zo woest hij zondag was op de Blockhaus nadat een politiemotor zijn helper Wilco Kelderman had doen opgeven, zo dolgelukkig was Tom Dumoulin gisteren. Dat hij net in Umbrië zijn spierballen liet rollen, was nog mooier meegenomen. Dumoulin heeft iets met Umbrië. Het was in deze regio dat hij begin juli 2015 op ‘verplichte’ vakantie kwam. Hij had net een schouder gebroken in de Tourrit naar Hoei en was toe aan ontspanning. Dumoulin genoot van de idyllische omgeving én de lokale wijnen. Zijn kamerbrede smile werd gisteren nog groter toen hij van de burgemeester van Montefalco een grote fles Sagrantino cadeau kreeg op de persconferentie in de lokale discotheek Nuovo Mundo.
Een nieuwe wereld gaat voor Dumoulin niet open. Ook vorig jaar won hij de eerste tijdrit in de Giro. Het leverde hem zes dagen roze op, op dag elf stapte hij af in functie van de Olympische Spelen, zijn hoofddoel van 2016. Dit jaar heeft hij een ander doel. “Ik wil mij in de Giro herontdekken als klassementsrenner en proberen de twee tijdritten te winnen”, zei hij vlak voor de start van de honderdste Ronde van Italië. En passant zei hij er ook bij dat hij zou tekenen voor een plaats op het eindpodium in Milaan.
Zijn eerste van drie doelen werd in Montefalco met groot machtsvertoon gehaald. “Ik ben niet verrast dat ik won. Maar ik ben wel verbaasd dat de verschillen zo groot waren. Ik had onderweg niet eens mijn beste gevoel ooit in een tijdrit. Vooral de laatste vier kilometer met de wind tegen waren heel hard”, zei de 26-jarige Nederlander, die Oranje zijn 25ste ritzege in de Giro schonk. Zijn roze trui is ook nog eens de dertigste ooit voor Nederland. Zeven daarvan staan op zijn naam, nadat hij vorig jaar het roze had gedragen tot dag acht.
Na tien etappes en vooral zijn demonstratie in de tijdrit mag Dumoulin dromen van meer roze dagen. Zijn voorsprong op eerste achtervolger Quintana bedraagt al 2’23”.
“Het is een mooie voorsprong. Maar in die lastige derde week betekent tweeëneenhalve minuut niks. Ik ben nog altijd bang van die derde week. Een slechte dag kan minuten tijdverlies betekenen. Het klopt dat ik op de Blockhaus bij de besten bergop reed. Maar die rit bestond maar uit één echte klim. Vanaf morgen wachten er ritten met drie of vier loodzware cols. Mijn rivalen blijven dezelfde: Quintana, Pinot… er zijn er heel wat. Zelfs Thomas schrijf ik nog niet af.”
Ploeg fel verzwakt
Dumoulin houdt meer dan een slag om de arm. Terecht. Door het uitvallen van Wilco Kelderman is zijn Sunwebploeg in het klimwerk fel verzwakt. Er wachten de rozetruidrager en zijn zeven dienaars nog twaalf lastige dagen. In principe kan hij in een van de overgangsritten van deze week zijn trui weggeven om de ploeg te sparen. Maar de verschillen met ongevaarlijke renners zijn al zo groot – de 21ste in de stand volgt al op 15 minuten – dat ook dat bijna uit te sluiten valt.
Toch ziet het er gunstig uit voor Dumoulin. In Milaan wacht immers nog een slottijdrit van 30 kilometer. “De tijdrit in Milaan is korter en vlakker. Ik heb er dus minder tijd om tijd te winnen. Maar de anderen zullen in de bergen zeker tijd op mij moeten pakken. Dat weten ze ook maar al te goed.”
Dumoulin verloor in de aanloop naar deze Giro twee kilogram gewicht en hij trok op hoogtestage om het bergop rijden beter te verteren. Tijdens de examenreeks van volgende week zal moeten blijken of dit voldoet. Maar tot dan kleurt de roze ronde, met ook nog Mollema op plaats drie, zo oranje als de verlichting in dancing Nuovo Mondo.
Tom Dumoulin “Het is een mooie voorsprong. Maar ik ben nog altijd bang van die derde week. Dan betekent 2,5 minuut niks.”