Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Deze strijd is mijn levensmissie”
AL GORE
Klimaatactivist “We zijn goed bezig, maar het moet nu vooral veel sneller gaan. We staan heel dicht bij de point of no return.”
Elf jaar geleden bracht Al Gore, ooit vicepresident van de VS onder Clinton, zijn ecologische documentaire An Inconvenient Truth in de zalen. Zijn ‘onheilsboodschap’ kreeg wereldwijd weerklank. Maar grote veranderingen bleven uit. Gore vond een vervolg dan ook noodzakelijk. Vandaar dat hij in Cannes An Inconvenient
Sequel kwam voorstellen.
Sinds Al Gore in de Amerikaanse verkiezingsstrijd van november 2000 het onderspit moest delven voor George Bush, is hij op podia gaan staan om de wereld te waarschuwen voor de opwarming van de aarde. Met An Inconvenient
Truth (2006), de film van zijn road show, probeerde Gore een nog groter publiek te bereiken. En het was nodig, zei hij toen, want het was vijf voor twaalf. Maar we zijn nu elf jaar verder en we hebben volgens Gore bijna het kantelpunt bereikt. Hij
hoopt met zijn nieuwe film An Inconvenient Sequel: Truth to
Power de strijd tegen de klimaatverandering nieuw leven in te blazen. De film volgt vooral de activiteiten van Gore van 2006 tot aan de klimaatconferentie van Parijs en toont hoe de klimaatverandering in de laatste tien jaar heeft toegeslagen via overstromingen, stormen en hittegol
ven.
Optimistisch
Je zou verwachten dat Gore het ook zou heb- ben over Trump. Maar de huidige president van de VS wordt amper vermeld in de film en ook in Cannes hield Gore zich wat op de vlakte wat betreft de pogingen van Trump om de milieubewegingen monddood te maken. In het licht van die situatie is het enorme optimisme van de ex-vicepresident ietwat vreemd. “Niemand kan de milieubeweging stoppen. Ook Trump niet”, declameerde Gore. “Grote staten zoals California en New York maken nu sneller vooruitgang dan onder het bewind van Obama. Grote bedrijven schakelen voor 100 procent over naar hernieuwbare energie. Een van de meest conservatieve staten in de VS heeft gekozen voor groene energie. Niet vanwege de klimaatdiscussie, maar omdat het economisch rendabel is. We zijn goed bezig, maar het moet nu vooral veel sneller gaan. Wat Trump betreft: de rechtbanken hebben hem gedeeltelijk tegengehouden en het congres heeft geweigerd om te reageren op andere punten van zijn agenda. Wat hij ook doet, het Amerikaanse volk zal vooruitgang blijven maken.” Gore denkt zelfs dat Trump ons weleens zou kunnen verrassen. “Ik weet uiteraard niet wat Trump uiteindelijk zal doen. Maar ik denk dat er een kans bestaat dat hij niet uit het akkoord van Parijs zal stappen. Volgens mij bestaat die kans echt.”
In de film zie je scènes waarin Al Gore zijn frustratie uit. Had hij ooit momenten dat hij er de brui aan wilde geven? “Neen, er zijn nooit zo’n moment+en geweest. Deze strijd is mijn levensmissie geworden, hoewel ik dat vroeger nooit zou geloofd hebben. Er zijn wel momenten waarin er een strijd bestaat tussen hoop en wanhoop. Maar hoop heeft altijd gewonnen. Daarom is deze sequel een hoopvolle film geworden. De belangrijkste boodschap van deze film is dat we de oplossing in handen hebben. Zoals Nelson Mandela zaliger ooit zei: ‘Iets is altijd onmogelijk, tot het gedaan wordt.’ Dat slaat ook op onze strijd. We staan heel dicht bij de point of no
return, maar we gaan die strijd toch winnen.”
Niet naar Mars
Aan een plan B, een andere planeet zoeken zoals de pessimisten voorstellen, wil Gore niet denken. “We konden niet eens New Orleans na de grote orkaan evacueren. Met zo veel mensen op aarde denk ik niet dat we straks naar Mars verhuizen. Let op, ik ben een grote fan van het exploreren van de ruimte. Maar ik ga toch een beetje steigeren als een fantast voorstelt om eenvoudigweg een andere planeet te zoeken wanneer we de onze om zeep geholpen hebben. De aarde is onze thuis. We moeten ze kost wat kost beschermen.”
CHRIS CRAPS