Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Het ging echt niet meer”
City Pirates vierde na 32 winst in de eindronde tegen RC Wetteren de promotie naar de tweede amateurklasse, maar de meest gevierde persoon in Merksem was ongetwijfeld Spencer Verbiest. De reden voor dat extra applaus: de 33jarige centrale verdediger stopt definitief met voetballen.
De ex-prof van onder meer AA Gent, Antwerp, het Nederlandse Heerenveen en Waasland-Beveren bleef tijdens zijn jarenlange carrière niet gespaard van zwaar blessureleed, met een erge beenbreuk als triest dieptepunt. De laatste, lange passage in de lappenmand wegens botoedeem was er te veel aan. En dus hangt Verbiest, vandaag een druk bezet zelfstandige, de voetbalschoenen aan de haak. Een weldoordachte beslissing, zo blijkt. “De laatste maanden heb ik niet kunnen spelen wegens een aanslepende blessure aan de hiel. Enkel platte rust had soelaas kunnen brengen. Maar probeer dat maar eens te doen als werkende mens”, vertelt Verbiest. “Opnieuw met pijnstillers gaan spelen, zoals ik ooit bij Beveren heb gedaan, zag ik niet meer zitten. Het is ook de moeite niet meer. Oké, ik ben nog maar 33, maar met mijn blessureverleden ben ik al erg blij met het parcours dat ik heb kunnen afleggen. Tel bij dat blessureleed de tijd die ik in een groeiend bouwbedrijf moet steken en dan weet je dat de combinatie erg moeilijk wordt.”
En toch stopt Verbiest met spijt in het hart.
“Ik heb jarenlang met heel veel plezier gevoetbald. Ik was nog graag doorgegaan, maar het ging echt niet meer. Wekelijks enkele keren trainen en dan een wedstrijd spelen, lukte niet meer. Maar ik kan het plaatsen. Het is goed geweest.”
Engels avontuur nipt gemist
De ervaren verdediger maakt de balans op van zijn carrière als voetballer. “Ik heb altijd bij ploegen gespeeld die minstens voor de top vijf speelden en heb nooit tegen de degradatie moeten vechten. Dat is zeker positief. Als 18- jarige prof startte ik bij AA Gent, mocht dan naar Heerenveen, en speelde bij Antwerp en Waasland-Beveren, dan heb je echt niet te klagen, hé. Al had ik voor een echt schitterende carrière toch tien à vijftien jaar in eerste klasse moeten kunnen spelen. Ik heb zeker niet alles eruitgehaald wat erin zat, maar dat had alles met dat blessureleed te maken. Bij Heerenveen stond ik een halfjaar aan de kant. Daardoor moest ik afzakken naar Antwerp, waar ik een tweede kans kreeg en ook een ander type speler ben geworden. Op de Bosuil ging het mij echt voor de wind, tot ik die zware beenbreuk opliep. De besprekingen met enkele tweedeklassers uit Engeland waren toen aan de gang, maar dat feestje is dus niet doorgegaan. Omdat ik geen andere mogelijkheden had, heb ik dan toch bijgetekend bij Antwerp. Voor mij was dat eigenlijk een opdoffer. Gelukkig kwamen er nadien nog twee mooie jaren bij als semiprof in Beveren. Bij Antwerp voelde ik het meeste beleving, zeker met die huurlingen van Manchester United, maar puur sportief was de promotie met Waasland-Beveren naar eerste klasse toch het hoogtepunt. Ook de drie seizoenen bij City Pirates waren fantastisch, zeker na die magere jaren bij Cappellen. Algemeen gezien ben ik een tevreden ex-voetballer zonder frustraties