Darmen van Dumoulin zetten Giro op zijn kop

En

plots stapt rozetruidrager Tom Dumoulin op 33 km van de finish van de fiets, stapt hij de berm in, trekt hij zijn broek uit en doet hij een grote boodschap om dan na een achtervolgingsrace toch nipt in het roze te blijven. Na de lopende Froome op de Mont Ventoux in de Tour heeft nu ook de Giro zijn krankzinnige gebeurtenis. Vijf vragen en antwoorden over het moment waardoor de 100e Giro nog lang herinnerd zal worden.

Wat gebeurde er precies?

b

Op 33 km van de meet laat rozetruidrager Tom Dumoulin zich uitzakken, stapt hij van zijn fiets, loopt hij de berm aan de rechterkant van de weg in, trekt hij zijn broek uit en doet een grote boodschap. Na nog geen minuut kruipt hij weer op zijn fiets en sprint de berg op. “Ik was voorop in de vlucht, maar toen ik op de Stelvio niet meer kon volgen, vroeg de ploegleiding mij door de oortjes om mij in de afdaling zo snel mogelijk te laten afzakken naar het peloton met Tom”, legt ploegmaat Laurens ten Dam uit. “Toen ik bij hem kwam, zag ik een Tom die ik niet kende. Hij was in paniek. Ik probeerde hem rustig te houden en liet mij een paar keer afzakken tot de volgwagen om wat tabletten Norit en andere diarreeremmers te halen. Maar hij zei dat hij het echt niet meer kon ophouden.”

“Net na de top van de Stelvio voelde ik die buikklachten opkomen. Ik at nog snel een energiereep, maar in de afdaling van de Stelvio en in de vallei werd het alleen maar erger. Ik moest zo snel mogelijk naar de wc”, legt Dumoulin zijn hachelijk moment uit.

Vanwaar komen die krampaanvallen?

Het is niet de eerste keer dat Dumoulin maagproblemen heeft in een bergrit. Vorig jaar dook hij in de achtste Tourrit in de Pyreneeën ook al een camper in om dringend een grote boodschap te doen. “Ik heb het probleem inderdaad al vaker gehad wanneer ik op hoogte fiets. De combinatie van de hoogte met het enorme aantal gelletjes dat je moet innemen om niet

leeg te vallen, heeft blijkbaar geen goed effect op mijn darmen. Energierepen verdraag ik beter, maar in de finale van een rit is dat niet makkelijk om dat te blijven eten. Maar ik ben mij nu wel bewust van het probleem. We moeten bekijken hoe we dat in de toekomst kunnen oplossen.”

Wat heeft dit voor gevolgen voor het verloop van zijn Giro?

“Ik ben niet ziek”, zegt Dumoulin. En kijkend naar het vervolg van zijn etappe zijn we geneigd dat te geloven. Dumoulin verloor in zijn eentje amper tijd op Quintana en een ontketende Nibali. “Toen hij die vieze bende kwijt was, ging het veel beter met hem. Hij vond ineens zijn goede benen terug. Ik reed op kop voor hem en reed een strak tempo, maar hij bleef constant roepen: harder, harder! Maar ik kon helemaal niet harder. Ik vreesde dat hij zich misschien zou opblazen, maar uiteindelijk redt hij die trui nog. Ongelofelijk.”

Dumoulin heeft nu nog 31 seconden voorsprong op Quintana en 1’12” bonus op Nibali. Hij komt al bij al goed weg. “Ik heb er alles aan gedaan om in de achtervolging mijn roze trui veilig te stellen. Het is fijn dat ik hem nog heb, maar toch ben ik heel teleurgesteld. Ik had zeer goede benen en achtte mij zeker in staat om Quintana en Nibali bergop te volgen. Dat ik dan toch meer dan twee minuten op hen verlies is zuur.”

Met nog vier bergritten te gaan, is er nog niets aan de hand voor Dumoulin. Zeker omdat Quintana en Nibali – zelfs met hulp van ploegmaten of lotgenoten – niet veel uitliepen op de eenzame Dumoulin. Kanttekening is dat Dumoulin heel diep is moeten gaan. In de derde week van een grote ronde komt het erop aan zo veel mogelijk de krach- ten te verdelen. En nu de concurrenten weten dat hij gevoelig is voor grote hoogte, zullen ze het niet nalaten om hem een paar keer extra te testen in de etappe van donderdag met drie cols boven de 2.000 meter.

Had Dumoulin een beter

moment moeten kiezen?

Even stoppen tijdens de afdaling of net na de afdaling van de Stelvio had ook gekund. “Tom heeft gewacht tot net voor de col”, zegt Ten Dam. “We probeerden al eerder een goed moment te zoeken om te stoppen, maar wat is godverdomme een goed moment voor zoiets? Ik zei hem al eens eerder dat hij het moest proberen tussen de huizen, zodat de concurrentie

niet kon zien dat hij even weg was. Maar in het roze valt alles op. Het is wel zo dat als hij vijftien kilometer vroeger een sanitaire stop had ingelast, de concurrentie misschien wel geneigd was geweest even halt te houden. In het verleden hebben renners die dringende grote boodschap zelfs al eens los in de koersbroek gedaan.”

Hadden de andere ploegen moeten wachten?

Zowel Bahrain-Merida (Nibali) als later Movistar (Quintana) bleef na het incident gewoon doorrijden. “Ik snap dat de andere favorieten niet even konden wachten”, zegt Dumoulin. “Kruijswijk had op dat moment al drie minuten voorsprong. Hadden ze op mij gewacht, was hij een nog groter gevaar geweest voor het klassement. En op het moment dat ik even moest stoppen, waren ze al heel hard aan het rijden achter Kruijswijk. Het is jammer, maar op zo’n moment gaat de koers gewoon door.”

Ook Vincenzo Nibali kreeg deze vraag voorgeschoteld. “Toen ik hoorde dat Dumoulin iets voor had, keek ik achterom. Toen ik zeker wist dat het een fysiek ongemak betrof en geen mechanische pech, vond ik het geen reden om te wachten. Zulke zaken zijn al vaker gebeurd. Sagan had dit ook voor op het WK in Geelong. Toen hebben ze ook niet op hem gewacht.”