Sprookje met happy end

Jens Keukeleire valt in laatste drie kilometer, maar wint dankzij UCIreglement én ‘Gouden Kilometer’

Om de Baloise Belgium Tour te winnen, moet je niet alleen sterk, slim en geslepen zijn. Je moet ook wat geluk in je ongeluk hebben. Aan dat profiel beantwoordde Jens Keukeleire de voorbije vijf dagen perfect. “Ik kan eigenlijk een beetje van alles. Ik word jaar na jaar ook beter”, stelde de 28jarige Bruggeling.

Dit was veruit het bizarste koersweekend uit de achtjarige profcarrièrevan Jens Keukeleire. Zaterdag in Ans zat de West-Vlaming nog in zak en as omdat hij zowel naast de dagzege (Maurits Lammertink) als de leiderstrui had gegrepen. Vierentwintig uur later was hij als virtueel leider dolblij dat er zoiets bestaat als een UCI-reglement dat je bij een val in de laatste drie kilometer dezelfde tijd krijgt als de winnaar. En dus reed de renner in de gelegenheidstrui van de Blauwe Garde ver achter spurtwinnaar Jens Debusschere met een geschaafde schouder en bloed aan de elleboog toch met de handen in de lucht over de finishlijn. Een sprookje met een happy end.

“Ik geef het toe, ik was redelijk in paniek toen die renner van Astana na een te wijd genomen bocht van mij tegen me aan knalde. Via de oortjes vroeg ik onmiddellijk Kevin De Weert of we wel in de laatste drie kilometer waren beland. Toen hij ja antwoordde, viel alle stress van de schouders.”

Gelegenheidsploeg

Het was de Belg in Australische loondienst die bondscoach De Weert bleef porren om een Belgische gelegenheidsploeg samen te stellen met renners die anders geen koersgelegenheid hadden. De papa van Lou legde de basis van zijn eindzege in de tijdrit vrijdag in Beveren-Waas, waar hij negende eindigde. Hij was verrassend goed in de bloedhete Ardennen én leerde televisiekijkend België de ‘Gouden Kilometer’ van koersdirecteur Rob Discart kennen.

Het initiatief is twee jaar oud en bestaat eruit dat net voor de finale over duizend meter afstand drie sprinten worden gehouden waarbij telkens 3, 2 en 1 seconde te verdienen zijn. Greg Van Avermaet legde in 2015 de basis van zijn eindzege in die Gouden Kilometer op Le Petit Poggio in Les Lacs de l'Eau d'Heure. Vooral zaterdag knabbelde Keukeleire op deze manier van zijn achterstand weg en gisteren had hij al na de eerste sprint voldoende om de onwetende Franse nieuwkomer Rémi Cavagna naar de tweede plaats te duwen.

“Het is een niet te onderschatten inspanning hoor”, gaf Keukeleire aan. “We waren er al de hele dag mee bezig. Het heeft wel iets. Het is plezant en hard. Van deze drie sprinten op een rij ben je wel wat uitgewrongen. Ze trokken daarna ineens nog vol door. Ik was blij dat wegkapitein Maarten Wynants met de collega's net zo lang doortrok tot die vlucht tot de orde was geroepen. Alleen tegen de vier van Quick.Step Floors zat ik niet op mijn gemak. Mijn eindoverwinning is de zege van de Belgische ploeg. Van Ollie, Bakie, Tom, inclusief de beloftes die erbij waren. Ach, bij de Belgische ploeg amuseer ik me altijd rot. We startten bijvoorbeeld met drie op gelijke basis. De ronde zelf wees uit dat ik de kopman werd, en iedereen gaf zich vol voor mij.”

Knechten

Keukeleire is onder de Belgische profs een geval apart. Hij begon als neoprof met vier zeges, waaronder de eindwinst in de Driedaagse van West-Vlaanderen. Maar een- maal bij Orica - Scott trok hij het werkplunje aan. Tot hij vorig jaar in de Vuelta na een lastige etappe een massaspurt won in Bilbao. Ondertussen werd hij ook al tweede na een sprint met Greg Van Avermaet in Gent-Wevelgem.

“Bilbao en deze Baloise Belgium Tour illustreren perfect mijn kwaliteiten. Wat klimmen, wat tijdrijden, best nog rap zijn na een lastige rit, da's Jens Keukeleire. Een jongen die bij Orica-Scott met Gerrans, Impey, Albasini en tot vorig jaar Matthews altijd collega's heeft die net iets meer kunnen.”

“Ik was bij de jeugd geen veelwinnaar. Als neoprof ben ik erin gevlogen. Daarna zette ik elk jaar een stap vooruit. Ik kan een grotere koers winnen, of in lastigere wedstrijden een finale rijden. Ik hoop op een dag een klassieker te winnen. Al ben ik geen coureur wiens seizoen stopt na het voorjaar. Ik denk dat dit vandaag het bewijs is. Ik kan me zeker motiveren voor de rest van het seizoen. Ik denk dat ik de jongste jaren getoond heb dat ik bij de Belgen op verschillende omlopen mijn plaats bij de negen besten heb.”

Al is deze zege in de Baloise Belgium Tour alweer geen garantie om voor Orica-Scott naar de Tour te worden gestuurd. Alleen in 2014 was hij bij de negen. “Het oorspronkelijke plan was dat er een ploeg rond Esteban Chaves werd gebouwd, maar na de Herald Sun Tour kreeg onze Colombiaan veel problemen met de knie. Omdat Chavo sinds januari niet koerste, is Simon Yates erbij genomen. Is Chaves klaar voor de Tour, dan denk ik dat ik kans maak. Ik was er ook al bij in het voorjaar. Ik denk dat ze tevreden zijn met het werk dat ik geleverd heb in de Vuelta, maar de Tour is nog wat anders. We zien wel.”