Girlpower heerst in ‘Hope’

FOTO FILIP VAN ROE Vrouwen zijn het sterke geslacht. Dat komt naar voren uit de dansavond Hope van Ballet Vlaanderen. Na Café Müller en

Chronicle, allebei iconische werken uit de twintigste eeuw, verrast de BelgischColombiaanse Isabelle LopezOchoa met het nieuwe Ecdysis.

Na West en East toont Ballet Vlaanderen in Hope, de laatste mixed bill van dit seizoen, werk van drie vrouwen uit drie verschillende generaties. Deze productie vangt meteen aan met de blikvanger van de affiche,

Café Müller (1978) van dansicoon Pina Bausch. Voor het eerst had Tanztheater Wuppertal een ander dansgezelschap de toestemming gegeven het werk, waar Bausch destijds zelf in mee danste, op te voeren. Van de originele cast waren er zelfs vier leden uit Duitsland overgekomen om de dansers van Ballet Vlaanderen de choreografie aan te leren.

Bezaaid met tafels en stoelen refereert het decor aan een kroeg. Eén jonge vrouw betreedt de ruimte. Al dansend ontwijkt ze ternauwernood de objecten. In haar schaduw leiden andere dansers haar weg van stoelen en scherpe tafelhoeken. Maar zoals het in de liefde gaat, loopt een mens al eens tegen muren. Botsingen zijn in het leven onvermijdelijk. Een knap staaltje van het danstheater van Bausch dat, naast dans, ook theater en opera omhelst.

Chronicle van Martha Graham steunt volledig op dans en toont het medium in al zijn facetten. Gecreëerd in 1936 vormt de productie een aanklacht tegen de op til zijnde oorlog. Alleen en in groep stellen de danseressen zich krachtig op in een choreografie die wervelend is, maar tegelijk strak. Deze danseressen zijn geen katjes om zonder handschoenen aan te pakken. Geen katjes, maar wel dieren duiken op in

Ecdysis. Zou Lopez-Ochoa, als afsluiter, weerwerk kunnen bieden aan twee klassiekers? De 44-jarige choreografe liet zich alvast niet intimideren en stelde met Ecdysis een geheel eigen zienswijze op klassiek ballet voor. De choreografe gebruikt weliswaar de klassieke technieken, zoals het dansen op spitsen, maar het totaalbeeld oogt erg modern. Ecdysis toont dansers die eerst kruipen als reptielen om zich later te ontpoppen tot mensen die hoog reiken naar de sterren.

Hope pakt uit met sterke stukken van sterke vrouwen in moeilijke tijden. Het mag duidelijk zijn: in de dans is er nog hoop.

Uit