Venus Williams 36 en nog w ereldtop

Legende speelt haar twintigste (!) Roland Garros: in 1995 nog tegen Sabine Appelmans, nu tegen Elise Mertens

Ze heeft een van de langste houdbaarheidsdatums van het vrouwentenniscircuit, en is nog altijd top. Vandaag geeft legende Venus Williams Elise Mertens partij, in haar twintigste Roland Garros. Met de steun van de beste tennisspeelster aller tijden, zwangere zus Serena Williams. “Ik hoop dat ze volgend jaar hier gewoon weer speelt.”

“Twintig? Zoveel? Ik dacht dat ik er tussendoor een aantal had gemist, maar blijkbaar toch niet.” Venus Williams lacht als ze er attent op wordt gemaakt dat ze in totaal twee decennia op Roland Garros staat. “Tja, wat kan ik daarop zeggen?” Tja, dat ze al enkele generaties meedraait, Om maar iets te zeggen: vandaag speelt ze tegen de 21-jarige Elise Mertens voor een plaats in de achtste finales, maar al in 1995 speelde Venus Williams tegen een Belgische, Sabine Appelmans. Voor de

Appelmans won van de jonge Venus Williams. Venus overleefde Dominique Monami, Kim Clijsters, Justine Henin, twee generaties dus. Ze leek enkele jaren geleden afgeschreven toen bij haar het syndroom van Sjö

gren werd ont- dekt, een auto-immuunziekte die nieren, maag en darmen aantast. Ze leerde omgaan met de ziekte die haar energiepeil af en toe danig verstoort. “En ik wil nog heel lang blijven tennissen, ik droom nog altijd van de Olympische Spelen van Tokio 2020 met mijn zus.”

Haar derde jeugd dus. Hoe ze dat in godsnaam uithoudt? Door, net zoals haar zus, af en toe een uitstapje te maken naar andere projecten. Zo heeft ze niet enkel een eigen modelijn, maar binnenkort zit ze in de jury van Deals in wat? “Ik heb altijd gevochten voor gelijkheid van mannen en vrouwen op alle vlakken, dat geldt ook in het bedrijfsleven. Ik wil door het project vrouwen die willen investeren in hun bedrijf mee op weg helpen zetten.” Typisch Venus Williams, soms heel even ver weg van de tenniscourts. Het tweede geheim van haar “lange houdbaarheidsdatum” is haar verstandige tennisplanning. “Ik ben er heilig van overtuigd dat het mij helpt dat ik niet zoveel als anderen heb gespeeld. Ik speelde zelfs geen juniortornooien, anders waren dat nog eens een pak jaren van reizen. Altijd maar tennissen, dat vreet emotioneel en fysiek aan je. Ik zou mijn visie aan iedereen aanraden. Tenzij je natuurlijk heel veel tornooien aan een stuk aankunt.” Dan klinkt het antwoord op de vraag wat ze zou veranderen als ze iets te zeggen had bij de tennisfederatie, redelijk logisch. “Dan zou ik het seizoen inkorten.”

Williams combineert wel het gravel- en grasseizoen. “Ik speel sowieso al minder dan de meeste spelers. Ik speel niet zoveel graveltornooien en speel bijvoorbeeld zelden op gras voor Wimbledon. Ik ben tot op een punt gekomen waar ik niet meer dan vijf weken wil zijn. Iedereen moet voor zichzelf beslissen hoe hij zijn kalender indeelt, en ik begrijp Roger Federer

(die past voor Roland Garros om zich voor te bereiden op Wimble

don, red.).

Als ik me niet vergis, heeft hij vier kinderen meer dan ik dus dat maakt een verschil. Maar ik wil zowel Roland Garros sen.”

In de All England Club mocht ze al vijf keer de schaal omhoogsteken, aan de Porte d’Auteuil stond ze in de voorbije negentien keer slechts één keer in de finale, en dat is inmiddels al vijftien jaar geleden. David Witt, de coach van Williams, gelooft er nochtans stellig in, want, zo zegt hij, bij de vrouwen is er geen gravelmonster genaamd Rafaël Nadal dat de rest doet verbleken, maar ligt het veld veel meer open. “Ik geloof, en ook zij gelooft dat ze Roland Garros kan winnen.”

Of ze nu wint of niet, altijd valt er wel wat te beleven met Venus Williams. Vlak na een wedstrijd zong ze het liedje

van Destiny’s Child samen met Patrick Mouratoglou, de tenniscoach die in een vorig leven coach/lief van Serena was en op Roland Garros voor Eurosport de interviews meteen na de wedstrijd doet. Tijd om nog eens in te breken in het familieleven van de Williams-zussen, zo dacht Mouratoglou, en hij vroeg naar de baby-inwording van Serena. Waarop Venus: “Wel, ik denk dat ze mij haar favoriete tante zal noemen.” Ze, een meisje dus. Een verspreking of een grap om iedereen op het verkeerde been te zetten? Daar wil Venus verder niets over zeggen.

Hoe dan ook hoopt Venus dat Serena, zoals in haar vorige wedstrijd, vandaag in de tribunes zal zitten. Of dat niet vreemd is, want het vorige grandslamtornooi, de Australian Open, keken ze elkaar in de ogen in de finale. Toen won de jongste zus, en niet zo heel veel later maakte ze haar zwangerschap bekend. Of Serena haar trouwens had verteld dat ze zwanger was op het ogenblik dat ze tegen elkaar speelden Down Under? “Daar wil ik weinig over zeggen, en daar zal ik weinig over blijven zeggen. Maar ik kijk er wel naar uit.”

Intussen moet ze het wel stellen zonder haar zusje als actieve speelster. “Ik heb uiteraard al redelijk wat tornooien gespeeld zonder dat Serena er was. Ik heb haar hier al dikwijls gezegd dat ik zo hard de dubbelspelen met haar hier mis. Het moet ook niet makkelijk zijn om toe te kijken, omdat ze weet dat ze hier kan schitteren. Ook al is ze opgetogen over het nieuwe hoofdstuk in haar leven. Hopelijk kijkt ze volgend jaar niet meer toe, maar speelt ze hier gewoon weer.”

Geen Serena op, maar wel naast het veld