Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Voor een rol 8 kilo bijkomen, oké, maar die er weer af krijgen…”
Bart De Pauw presenteert ‘It’s Showtime’ en had daar heel wat offers voor over
Het cv van tvmaker Bart De Pauw (49) bulkt van de hits. Dat ook zijn nieuwste creatie It’s Showtime, vanaf volgende week te bekijken via Telenet, daar aan toegevoegd zal worden, lijdt geen twijfel. De reeks focust op Kenny, een jonge kerel die het wil maken in de showbizz. Maar Bart heeft ook voor een rol voor zichzelf gezorgd en daarvoor kwam hij acht kilo bij. “Negen maanden na de opnames ben ik die kilo’s nog steeds niet kwijt”, zegt hij. “Ik had gedacht dat dat makkelijker zou zijn.” De zomer staat in de startblokken en dus grijpen de tvzenders drie maanden lang naar herhalingen. Maar toch is er nog wat nieuws te ontdekken op het kleine scherm: op 8 juni gaat It’s Showtime in première. De serie met Stijn Steyaert en EllaJune Henrard in belangrijke rollen, komt uit de koker van Bart De Pauw, die zelf ook een rol heeft. Bart begint ontspannen aan dit interview. Vlak ervoor toonde hij de reeks aan de Vlaamse mediapers. “Geen makkelijk publiek”, zegt hij. “Voor mij is zo’n visie als een tandartsbezoek. Je weet dat het noodzakelijk is, maar je kijkt er niet naar uit. Het begon wat aarzelend, maar uiteindelijk is er veel gelachen. Meer dan bij sommige andere reeksen van mij.”
Ben je na De Biker Boys meteen aan It’s Showtime begonnen? Bart De Pauw: Zo werkt het niet. Meestal sluimeren ideetjes voor scenario’s al lang in mijn hoofd. In dit geval wou ik iets doen rond iemand die kansen krijgt om het te maken, maar niet over het talent beschikt. Dat uitgangspunt kreeg vorm bij het bekijken van talentenjachten als The Voice. Sommige mensen hebben bij de audities ook hun hele familie meegebracht die uitbundig staat te supporteren. Alleen de frigobox ontbreekt nog. Zoiets fascineert me mateloos. Zeker bij mensen die al vroeg in zo’n wedstrijd sneuvelen. Wat als je vol goede bedoelingen zit en écht het verschil wilt maken, maar je spreekwoordelijke stok is te kort? Vaak zijn het ook net die families die hun zoon of dochter door dik en dun blijven steunen als er kritiek komt van de jury.
Je steekt er dus een beetje de draak mee? Nee! Ik wil geen mensen uitlachen. Het vraagt moed en lef als je voor half Vlaanderen je nek wilt uitsteken. Zelf ben ik onlangs gevraagd voor een nieuw seizoen van Steracteur Sterartiest, maar ik ga dat toch maar niet doen. Zie je mij al op het podium staan? En daarna een jury die zegt dat het niet goed is? Maar ik houd gewoon ontzettend van zulke underdogs, zeg maar de proberende mens. Ook in Quiz Me Quick hadden de personages een grote droom, maar worstelden ze tegelijk met de dingen des levens. Een ideaal uitgangspunt voor een reeks met een lach en een traan.
Net als in Quiz Me Quick vul je je cast met onbekende namen. Een bewuste zet? Absoluut. Ik ben graag bezig met die zoektocht naar de juiste acteurs. In It’s Showtime opteer ik voor Stijn Steyaert, Kevin Bellemans en EllaJune Henrard. Namen die bij het grote publiek geen belletje doen rinkelen. Ik vind die keuze essentieel. Kenny, het hoofdpersonage, is een nobody die het wil maken in de showbizz. Als je die rol laat invullen door pakweg Matteo Simoni, blijf je ondanks puik acteerwerk toch Smos uit Safety First of Devon uit Callboys zien. Het is geloofwaardiger om voor de onbekende naam te gaan. Wat niet wil zeggen dat er geen bekende koppen te zien zijn. Ben Segers, Wim Willaert, Maaike Cafmeyer, ze passeren allemaal. Maar in een verrassende rol die vaak slechts één aflevering meegaat.
Stijn Steyaert omschrijft Kenny als “een loser voor wie je veel sympathie krijgt”. Mag ik hem vergelijken met Haldis uit De Biker Boys? Bwoh, Haldis was toch wel een loser van een andere soort. Hij was een fixer die absoluut zijn beroep niet zou mogen uitoefenen omdat hij het echt niet kon. Hij was ook schuw en onzeker. Kenny heeft elke aflevering de beste bedoelingen en is er zeker van dat hij talent heeft.
BART DE PAUW Televisiemaker “Ik hoop dat de mondtotmondreclame zijn werk doet. Als het goed is en de mensen willen absoluut deze reeks zien, zullen ze die zeker gaan zoeken via Telenet.” “Mijn vrouw vond het verschrikkelijk dat ik voor deze rol mijn baard moest laten groeien.” “In mijn productiehuis draaide altijd alles om mij. Dat moest anders.”
Hoe ben je bij Stijn Steyaert uitgekomen?
Zijn personage heeft iets dubbels. Op sommige momenten denkt hij dat hij een wereldtalent is, maar dan komt hij in de echte wereld en slaat de angst hem om het hart. Hij gaat hyperventileren en durft amper nog het podium op. Noem het een soort schizofrenie. Bij het casten merkten we dat heel wat acteurs er moeite mee hadden om de rol juist te vertolken. Stijn deed dat echter fantastisch. Enig probleem was wel dat we Kenny hadden vormgegeven als een klein spichtig kereltje. Stijn is een grote, ietwat gezette, gast. Daarom hebben we de rol nog aangepast.
Klopt het dat je Stijn achteraf hebt aangeworven in je productiehuis? Ja, tijdens de opnames hebben we flink wat afgelachen. Stijn is zelf ontzettend grappig en slim. En toen heb ik voorgesteld om bij Koeken Troef te komen werken. Hij had al heel wat ervaring in het tv-wereldje: hij werkte voor productiehuizen die scenario’s bedachten voor Tegen De Sterren Op en Lang Leve, en deed ook redactiewerk. En nu doet hij dat bij ons, bij Koeken Troef.
Je speelt zelf mee in de reeks, maar je hebt jezelf wel de makkelijkste rol ooit gegeven. Ja, maar sta me toe te zeggen dat het aanvankelijk niet de bedoeling was om zelf mee te doen. Voor de rol van Ons Pa hadden we initieel zelfs een aantal acteurs gevraagd. Maar dan moesten we meteen zeggen: je zit in elke aflevering, maar moet geen fluit doen en je hebt ook geen tekst. Zoiets kan je toch moeilijk aan een topacteur vragen? Pietje Horsten en ik hebben nog even getracht om dan toch wat dialoog voor Ons Pa te schrijven, maar dat werkte niet. Waarop ik heb voorgesteld om die rol dan maar zelf in te vullen. Tenslotte was ik toch elke dag op de set. Hoe voelde die marmot op je hoofd? We hebben in de zomer gedraaid en dat was geen cadeau. Ik droeg een op maat gemaakte pruik: het resultaat van 180 manuren precisiewerk. Het was alsof er een kleine verwarming op mijn hoofd stond, waardoor ik flink heb gezweet. Ik kweekte op den duur ook de vervelende tik om voortdurend mijn gordijntjes naar achteren te doen, net als een vrouw met lang haar. Mijn dikke, volle baard was wel echt. Mijn vrouw vond die verschrikkelijk. Ik trouwens ook. Zelfs na het drinken van koffie moest ik hem al opnieuw wassen.
Je ging wel tot het uiterste voor de vertolking. In de serie ben je toch behoorlijk dik...
Dankjewel (lacht). Ach, de kijker moet voelen dat Ons Pa iemand is die goed heeft geleefd. Die man beweegt niet als het niet moet, alleen voor zijn zoon wil hij een fysieke inspanning doen. Ik ben dus met het grootste gemak acht kilo bijgekomen. Maar die er weer afkrijgen... Ik heb me daar lelijk in vergist. We zijn nu negen maanden na de opnames en ik ben ze nog niet kwijt.
Komt er een vervolg?
In principe is dat mogelijk. Bij alle series die ik maak, zorg ik voor die optie. Bij Quiz Me Quick hadden sommige verhaallijnen bewust een open einde. Maar ik weet ook wel dat een vervolg vaak minder straf is dan de eerste reeks. Bij Het Geslacht De Pauw heb ik er twee reeksen uitgeperst en op het einde van de laatste reeks merkte ik dat ik variaties op eerdere afleveringen begon te maken. Dan kun je beter stoppen.
De reeks is vanaf volgende week via Telenet te zien, maar pas in januari op Eén. Welk effect zal dat hebben op de kijkcijfers?
Geen flauw idee. Destijds is Quiz Me Quick ook eerst een aantal maanden exclusief via Telenet uitgezonden, maar digitale televisie had zich vijf jaar geleden nog niet zo genesteld in de Vlaamse huiskamer als dat nu het geval is. De klassieke uitzendingen van Quiz Me Quick op Eén haalden toen nog steeds een klein anderhalf miljoen kijkers. Maar nu durf ik geen gok te wagen. Op de klassieke manier kijkcijfers meten, is stilaan voorbij. Het voorbije jaar is het aantal uitgestelde kijkers exponentieel gestegen. Bij sommige fictiereeksen kijkt soms meer dan de helft van de kijkers uitgesteld. Of men doet aan bingewatchen via Netflix of Telenet.
Je dekt je dus al in voor het geval dat de cijfers zouden tegenvallen. Helemaal niet, maar de redenering in het tv-wereldje dat je per se scores moet halen boven het miljoen met dit soort reeksen gaat niet meer op. Bovendien hoop ik ook dat It’s Showtime veel kijkers kan halen door goede mond-tot-mondreclame. Als het goed is en de mensen willen absoluut deze reeks zien, zullen ze die zeker gaan zoeken via Telenet.
Een samenwerking met, in dit geval, Telenet was noodzakelijk?
Dat gaat niet anders meer. Fictie is het duurste televisiegenre dat er is. Reclame-inkomsten staan onder druk door het doorspoelen van reclame, budgetten zijn allang niet meer ruim. Telenet heeft voor een derde van het budget van It’s Showtime gezorgd. Als zij hier niet waren ingestapt, ben ik er zeker van dat we It’s Showtime niet hadden kunnen maken.
Waarmee is je productiehuis Koeken Troef nu bezig? Na anderhalf jaar pauze maken we een vijfde seizoen van Twee Tot De Zesde Macht voor Eén. Ik weet dat ik had gezegd dat het derde seizoen in 2014 het laatste zou worden. Er is toen ook nog een vierde reeks gemaakt. Niet meer met een vaste kern, maar met losse BV-kandidaten en telkens rond een thema. Die ingreep is zo goed meegevallen dat ik mijn voornemen om ermee te stoppen, heb laten vallen. Ik zou wel gek zijn: die vierde reeks was de best bekeken van allemaal. Vaste waarden als Tom Waes, Jeroen Meus, Maaike Cafmeyer en Gunther Schepens doen ook weer mee.
Ben je ook nog voor VIER bezig? We maken een nieuw programma rond de Boxy-broers. Maar de tijd dat ik elk programma van a tot z maakte, is voorbij. Ik heb goede mensen in dienst die perfect autonoom kunnen werken. Zo is Jani Gaat door andere Koeken Troevers gemaakt, ik had daar amper iets mee te maken. Meestal zit ik wel nog op de eerste brainstormsessies en krijg ik de eerste montages te zien, maar ik volg het bewust niet elke dag op.
Is dat niet moeilijk voor een tvmaker? Toen ik met Koeken Troef begon, wilde ik aan alles meewerken. Wat was het resultaat? Ik was overal de spin in het web. Alles draaide rond mij, met als gevolg dat alles ook moest gebeuren op mijn tempo. Was ik aan het monteren aan een reeks? Pech, maar dan lag de andere productie tijdelijk stil. Dat was erg lastig aan het worden. Ik was altijd maar in de weer, en voor wat? Sommige producties kunnen best zonder mij. En de huidige werkwijze illustreert dat perfect. Ik heb afgelopen winter rustig It’s Showtime kunnen afwerken, terwijl de rest zich bekommerde om de andere opdrachten. Bij dat project rond de Boxy’s heb ik, omdat het nieuw is, de eerste twee afleveringen meegedraaid. Dat is belangrijk om het programma juist te zetten. Daarna is het de bedoeling dat andere mensen het mooi overpakken.
TOM VETS It’s Showtime, Telenet, vanaf 8 juni