Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Stikkapot omdat ik van vrij ver moest gaan”
Victor Campenaerts heeft in Borsbeek nog eens zijn hardrijderscapaciteiten getoond. In de finale van een ware vluchtkoers reed hij op vijf kilometer van de streep weg van zijn laatste metgezellen Jimmy Janssens en Rob Ruijgh om solo aan te komen.
De wind maakte er in Borsbeek een harde wedstrijd van waardoor er uiteindelijk amper veertig van de 117 gestarte renners de wedstrijd zouden uitrijden. Een vroege vlucht van twaalf renners, met daarbij onder meer voormalig Belgisch kampioen Preben Van Hecke, Joeri Stallaert en de broertjes Dieter en Laurens Sweeck, tekende voor de eerste ernstige aanval.
“Maar ik heb me nooit zorgen gemaakt om die vroege vlucht”, zei winnaar Victor Campenaerts. “Er zaten nog genoeg profs in de groep om die vluchters binnen schot te houden.”
Wat ook gebeurde, aangezien de maximale bonus van die kopgroep nooit meer dan anderhalve minuut bedroeg. Iets voor halfweg dichtte dan ook een groep van zeventien renners, met daarbij Campenaerts, Boeckmans, Lampaert en voormalig winnaar Breyne, die kloof binnen de kortste keren. Als dan nog wat later vijftien renners met onder meer Van Emden en Van Staeyen kwamen aansluiten, was het kaf van het koren gescheiden.
“Die groep was te groot om rond te blijven draaien en dus was het kwestie om met een kleine groep weg te geraken”, aldus Campenaerts. Dat gebeurde ook iets voorbij halfkoers toen Rob Ruijgh en Jimmy Janssens, ook al present in de vroege vlucht, opnieuw hun duivels ontbonden en op kousenvoeten wegreden van een op dat moment tot 44 renners aangedikte kopgroep.
“Dat was het ideale moment om mee te schuiven. Het klikte direct en met zijn drieën reden we meteen meer dan een minuut weg. Zowel Janssens als Ruijgh lieten een sterke indruk en deden zeker hun deel van het werk. Anders was het ons niet gelukt om vooruit te blijven.”
Het trio weerstond knap aan een tegenaanval van een tiental renners en ging met een riante bonus van bijna twee minuten de slotronde in. In die slotfase ontdeed de nationale kampioen tijdrijden zich dan van zijn metgezellen om solo naar de zege te rijden.
“Jimmy Janssens had net een aanval van Rob Ruijgh opgevangen en dus achtte ik mijn moment gekomen. Eigenlijk vroeger dan voorzien. Ze keken even naar elkaar. Dat volstond om een kleine kloof te slaan. Maar ik had liever mijn beslissende jump wat later geplaatst. Nu moest ik van iets te ver aanzetten. Ik ben echt stikkapot, want ik ben diep moeten gaan. Ze gaven zich niet zomaar gewonnen. Het was sterven met die venijnige kop- en zijwind”, hijgde Campenaerts terwijl hij enkele stevige slokken van een inderhaast aangereikte cola nam.
MARCEL BERNAERTS