Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“De bezetting van Palestina is een annexatie geworden”
In 1967 veroverde Israël in zes dagen de Sinaï op Egypte, de Golanhoogvlakte op Syrië en de Palestijnse Westoever op Jordanië. Na vijftig jaar is de Westoever nog steeds bezet gebied. Ngokoepel 11.11.11 spreekt voortaan van een annexatie.
“Je kan aan de zwarte tonnen op de daken zien waar de Palestijnen wonen”, zegt Jeff Halper met een cynisch lachje. Hij staat op een van de zeven heuvels van Jeruzalem en wijst naar beneden, naar Oost-Jeruzalem. “De tonnen dienen om water op te slaan voor wanneer Israël de kraan dichtdraait. De met tralies ommuurde gebouwen zonder tonnen zijn van Joodse kolonisten. Die hebben zelden last van een watertekort.”
Halper is een Amerikaans-Israëlische jood, hij is de voorzitter van Israelis Against Housing Demolitions, een organisatie die in 2006 werd genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede. Met zijn organisatie leidt hij groepen rond in het door Israël geannexeerde Oost-Jeruzalem en geeft hij uitleg over wat hij de ‘architectuur van bezetting’ noemt.
Comfortzone
Tijdens zijn verhaal wijst Halper voortdurend op de kleine details. Als zijn bus een zes meter hoge betonnen muur voorbijrijdt, neemt hij de microfoon. “Let op hoe modern deze weg is”, doceert hij. “Dit is een snelweg waar de Palestijnen niet op mogen rijden. Hij verbindt Jeruzalem met nederzettingen in de Westoever. Joodse kolonisten blijven in hun comfortzone en rijden naar hun huis diep in de Palestijnse gebieden.” De groep stapt uit in een paradijselijk park- je op een heuvel, twintig kilometer van de muur. De vogels fluiten, de fonteintjes klateren vredig. “Je zou niet zeggen dat dit een illegale nederzetting is in een van de oudste conflictgebieden van het MiddenOosten”, grapt Halper.
Vruchteloze vredesonderhandelingen
De nederzettingen zijn illegaal volgens het internationaal recht. In november 1967, vijf maanden nadat Israël de Westoever en Oost-Jeruzalem veroverde op Jordanië, keurde de VN-Veiligheidsraad ‘Resolutie 242’ goed. Israël werd daarin opgeroepen om zijn troepen “terug te trekken uit gebieden die bezet werden tijdens het jongste conflict”. Vijftig jaar – en talloze vruchteloze vredesonderhandelingen – later, wonen er meer dan 600.000 Joodse kolonisten in bezet gebied. Gisteren raakte bekend dat Israël nog eens 1.500 nieuwe woningen plant voor kolonisten, terwijl 94% van de Palestijnse bouwvergunningen wordt afgewezen. De Palestijnse gebieden zijn gekrompen tot stipjes op de kaart.
“We zouden vandaag over een annexatie moeten spreken”, zegt Willem Staes van 11.11.11. “Een bezetting is tijdelijk. Na vijftig jaar kan je de aanwezigheid van Israël in de Westelijke Jordaanoever moeilijk tijdelijk noemen”, zegt hij. Staes hoopt dat het woord annexatie extra juridische druk zet op Europa om het beleid van Israël te bestraffen. “We pleiten voor een boycot van producten die in bezette gebieden worden gemaakt. We willen dat het debat over de economische gevolgen van een illegale annexatie ook in Israël op gang komt. Daarnaast vraagt 11.11.11 de opzegging van het Associatieakkoord met Israël.”
Krim
“De Europese Unie en haar lidstaten zijn
JEFF HALPER
Voorzitter Israelis Against Housing Demolitions “Joodse kolonisten rijden via deze snelweg door de Westoever naar hun huis diep in de Palestijnse gebieden. Palestijnen mogen er niet op.”
de grootste donoren van Israël met 1 miljard euro per jaar. Daarmee belonen we het Israëlisch beleid dat de controle over grondwater overneemt, de bewegingsvrijheid van miljoenen Palestijnen beperkt en tienduizenden huizen vernielt”, aldus Staes. “Als je kijkt hoe Europa omgaat met de annexatie van de Krim in Oekraïne, dan zie je een beleid van twee maten en twee gewichten.”
11.11.11 hoopt dat de sancties een aanzet kunnen zijn voor echte vredesonderhandelingen. De ngo vraagt geen verbod op handel met Israël, alleen op producten die in de nederzettingen gemaakt worden. Halper vindt dat niet ver genoeg gaan. “We hebben een volledige boycot nodig”. Hij gelooft niet meer in een tweestatenoplossing. “We moeten met een boycot ijveren voor één staat. Dan pas kunnen we de strijd voor gelijke rechten echt voeren.”