Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Alles kon, want Laurette Onkelinx hield hem de hand boven het hoofd”
Portret van ‘meneer Armani’, de ideologische straatvechter
Koppig, eigenwijs, ongeduldig en een kort lontje. Yvan Mayeur heeft het altijd makkelijker gehad om vijanden te maken dan politieke vrienden. Na de Samusocialaffaire blijft er van die laatste categorie amper iemand over.
Laurette Onkelinx, de Brusselse PS-voorzitster, verliet gisterochtend met een bedrukt gezicht de commissie 22/3, op wat een hoogtepunt had moeten zijn: de presentatie van de conclusies. Ze had al wat anders aan het hoofd. Haar boezemvriend Yvan Mayeur (57), met wie ze een lang politiek parcours heeft afgelegd en die ze altijd heeft gesteund, had zichzelf in een onverdedigbare situatie gemanoeuvreerd door zich te verrijken op de kap van daklozen.
Op dat moment klampte Mayeur – sociaal assistent van opleiding en dus is een beheerspost bij Samusocial voor hem geen vrijwilligerswerk, zo klonk zijn verdediging – zich nog altijd vast aan zijn burgemeesterszetel.
Polemisch
Typisch voor hem. Yvan Mayeur is een politiek dier, altijd geweest, maar hij is zo overtuigd van zichzelf dat hij zijn eigen fouten niet ziet. Zijn temperament – polemisch, autoritair en met een groot eergevoel – laat hem amper toe aan zichzelf te twijfelen.
Zo maakte hij van de Brusselse voetgangerszone het paradepaardje van zijn beleid, tegen alle protesten in. Tot een boze restauranthoudster de deur in zijn gezicht gooide en hij toch enigszins moest terugkrabbelen, zeer tegen zijn zin. Mayeur was zo hyperambitieus als burgemeester dat hij naliet om een draagvlak voor zijn beleid te zoeken.
Daarbovenop komt een zeer ideologische kijk op de wereld. Wie niet op zijn linkse lijn zat, kon op een scheldtirade rekenen. Het Brusselse politiekorps kan erover meespreken. Mayeur gaf de Brusselse politie de volle laag omdat ze linkse manifestanten had opgepakt in de hoofdstad. Volgens hem gold het verbod op manifestaties dat hij die dag had uitgevaardigd alleen voor extreemrechtse groeperingen.
Moeilijke excuses
Voor alles wat ruikt naar racisme is Mayeur, die een verleden heeft bij de organisatie SOS Racisme, bovendien allergisch. Na een incident met hooligans op het Beursplein sneerde hij dat “Vlaanderen Brussel is komen bevuilen met zijn extremisme”. Hij moest zich er nadien voor verontschuldigen op de gemeenteraad, iets wat hem zichtbaar moeilijk viel.
De animositeit met Vlamingen cultiveert hij zelfs, allicht in de hoop dat ze hem Franstalige kiezers kan opleveren. Eind 2014 wou Mayeur niet dat vicepremier Jan Jambon (N-VA) de Brusselse politie kersttaarten kwam brengen. Met burgemeester van Vilvoorde Hans Bonte (sp.a) ligt Mayeur al de hele tijd in de clinch over het kanaalplan over de aanpak van radicalisering. En de N-VA, dat blijven voor hem de ‘soft fascisten’, die hij frontaal blijft aanvallen.
Aanslagen
Mayeur had kunnen uitgroeien tot een echte burgervader. De emotionaliteit na de aanslagen van 22 maart gaf hem daar alle kansen toe. Maar hij begon om zich heen te slaan met het argument dat hij te weinig geld had gekregen. Mayeur kon de straatvechter in zich niet de baas.
Zijn inspanningen om een nieuwe wind over Brussel te laten waaien, worden geapprecieerd, maar zijn cassante aanpak wekt weerstand, ook bij PS-voorzitter Elio Di Rupo. Daarom allicht is hij nooit doorgegroeid tot een regeringslid, ook al had hij zeker die ambitie.
Een stemmenkanon is hij ook nooit geweest. Bij de lokale verkiezingen in 2012 haalde hij amper 2.662 voorkeurstemmen als derde op de lijst. Burgemeester werd hij alleen omdat Freddy Thielemans eind 2013 de fakkel doorgaf en hij de steun van Laurette Onkelinx genoot, ook al had de tweede op de lijst, Faouzia Hariche, meer voorkeurstemmen.
Armani
Mayeur heeft ook altijd een kantje gauche caviar gehad door in afgeborsteld pak te verschijnen, ondanks zijn eenvoudige komaf. Dat trekje gaf hem eerder al de bijnaam meneer Armani. Al ontkent Mayeur dat hij pakken van dat merk draagt, met zijn verzorgd en sportief uiterlijk haalt hij wel af en toe de vrouwenbladen.
“Hij dacht dat alles kon, omdat Laurette Onkelinx hem de hand boven het hoofd hield”, zegt een partijgenoot. Het bleek anders uit te draaien. Mayeur kan nu aan een oefening beginnen waarin hij nooit heeft uitgeblonken: een oefening in nederigheid.