Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Vuist in de lucht voor poëzie
Slamavond met Europees kampioene Carmien Michels (26) in Het Bos op het Eilandje
Na een klassiek poëzieprogramma stelt het Felix Poetry Festival straks in Het Bos op het Antwerpse Eilandje een avond voor vol slam, rap en spoken word. Onder de gasten ook de Leuvense Carmien Michels, die vorig jaar werd uitgeroepen tot Europees kampioene slam poetry.
Carmien Michels (26) groeide op in Leuven, maar woont al enkele jaren in Antwerpen, waar ze woordkunst studeerde aan het Conservatorium. Inmiddels heeft ze twee romans op haar conto, verschijnt in november haar poëziedebuut en staat ze regelmatig op het podium met slam poetry. In dat genre schopte Michels het in 2016 tot Nederlands en Europees kampioene.
Eerst en vooral: ‘slammen’, wat is dat?
Carmien Michels: In slam komt het eropaan in een korte tijdspanne en met een zekere cadans een gebalde boodschap te brengen. De inhoud, jouw oprechte boodschap, is niet zelden maatschappijkritisch. Slam is een genre waarbij je als dichter vanop een podium het publiek moet zien te raken. Dat doe je via een eigen tekst, zonder kostuums of muziek.
Staat slam ver van traditionele poëzie?
Tegenwoordig gaan dichters op een podium al eens een stap verder dan het louter voordragen van hun tekst. Naast hun bundels proberen ze ook via optredens een publiek te bereiken. Dat dichters hun teksten schrijven met het oog om gelezen te worden, verschilt sterk van de slammers van wie de teksten enkel tot leven gewekt worden op een podium. Louter op papier zou hun tekst misschien onderuitgaan. Los daarvan hebben dichters het vaker beschouwend over het leven en de liefde, terwijl slammers zich meestal bezinnen over de actualiteit.
Spreken slammers dan makkelijker voor de vuist weg?
Dat zou ik niet durven te stellen. Ook al is de inhoud directer en vaak toegankelijker, al mijn teksten zijn minutieus uitgeschreven. Hoe de woorden zich tot elkaar verhouden, maar ook de context is van be- lang. Al slammend wil ik precies kunnen zeggen wat ik bedoel.
Slam lijkt gevatter en eigentijdser dan poëzie. Heeft dat genre nog toekomst?
Vanuit het idee dat dichtkunst meer zou gaan leven bij het grote publiek is slam in de jaren tachtig in Amerika ontstaan als een wedstrijd. Daarbij mocht het publiek luidkeels reageren op de gedichten. Slam is een subgenre van poëzie, maar ik geloof dat de twee mettertijd sterker naar elkaar zullen toegroeien. Elementen uit de slamof rapscene beïnvloeden de poëzie zowel op het papier als op het podium.
Slam-avonden zijn vaak internationaal. Hoe gaat dat in zijn werk?
Zelf word ik ook regelmatig gevraagd in het buitenland. Ik breng mijn tekst dan in het Nederlands, terwijl achter mij de vertaling wordt geprojecteerd. Ook bij de buitenlandse slammers in Het Bos zal dat het geval zijn. De wereld van het slammen wordt niet afgeremd door taalgrenzen. Dat zie je ook bij de performers, die diverse cul- turele achtergronden hebben. Ik heb al het podium gedeeld met een zevenjarige Nederlandse jongen met een Indonesische achtergrond, maar ook met een Antwerpse bomma van tachtig.
Via slam geef je ook vaak cursussen aan jongeren. Waarom?
Om zich goed te kunnen uiten, moeten jongeren zich op hun gemak voelen. Slam biedt een lage drempel om je mening te geven op een poëtische manier. Jonglerend met woorden geef je jongeren een sleutel tot de taal en laat je hen hun stem ontdekken. Voor jongeren die niet in een roze bubbel leven, maar zelf iets te vertellen hebben, is dat een cadeau.
“Jonglerend met woorden geeft slam jongeren een sleutel tot de taal en laat het hen zo hun stem ontdekken.” CARMIEN MICHELS Slamartieste
Slam, rap & spoken word met o.a. Carmien Michels, Black Ice (USA) en Anthony Anaxagorou (UK): 09/06 vanaf 20u, Het Bos, Ankerrui 57, Antwerpen; www.antwerpenboekenstad.be Als Huisverteller is Carmien Michels ook te gast bij de heropening van Museum M in Leuven op 11/06 tussen 14 en 17u; www.mleuven.be