De dood rijdt altijdmee

En opnieuw eiste de TT op Isle of Man een leven, het derde slachtoffer al in deze editie die pas maandag van start ging. Is de dodelijkste motorrace een speeltuin voor onbezonnen waaghalzen? Verre van, zegt Tom De Ridder, enkele jaren geleden deel van het team van de snelste Belg ooit tijdens de legendarische wedstrijd. “En toch zou ik het iedereen afraden.”

Eenendertig deelnemers die het leven lieten in de laatste tien jaar. Sinds 1983 tot nu elke keer minstens één dodelijk slachtoffer, behalve in 2001 – maar toen werd de race ook niet georganiseerd. Meer dan 250 doden in totaal. Ziedaar de statistieken van de oudste, de spectaculairste, de mooiste motorwedstrijd ter wereld, over de slingerwegen van de Isle of Man. Eén keer per jaar transformeert het eiland in de Ierse Zee tot het mekka van het motorstratencircuit. Dan moet de lokale bevolking zich in de dagen voor de race reppen om voor 18.00u thuis te geraken van het werk, want om 18.00u worden de wegen vrijgemaakt en mogen de motorrijders loos gaan voor enkele uren training.

“Stap je van de boot of het vliegtuig, dan voel je die unieke sfeer meteen. Het hele eiland ademt motorrijden, je botst van de ene op de andere motorfreak”, zegt Tom De Ridder. De Belg maakte in 2014 deel uit van het team van motorrijder Vic De Cooremeter, nog altijd de snelste Belg op Isle of Man. De Ridder, zelf een ervaren motorrijder die ongeveer een jaar competitie reed met De Cooremeter: “Wat die race zo gevaarlijk maakt, zijn de vele obstakels. Vlieg je van je moto, dan loopt het negen van de tien keren dodelijk af. Op andere circuits heb je bijvoorbeeld een grindbak of uitloopstroken, hier heb je geen enkele marge: of er zijn stoepranden of rotondes of huizen of stenen muurtjes of heggen… Het kleinste stuurfoutje is fataal.”

Het ongeveer 60 kilometer lange parcours, in combinatie met snelheden tot meer dan 300 kilometer per uur, maken de TT op Isle of Man zo verraderlijk.

Geen gekken

De TT heet voluit de Tourist Trophy, maar doet bedrieglijk aan. De TT is namelijk helemaal niet voor zogeheten toeristen, wel voor doorgewinterde motorrijders.

De Ridder: “Je raakt daar niet zomaar binnen. Je moet een serieuze erelijst en aantal podiumplaatsen kunnen voorleggen op races op gesloten circuits en op stratencircuits. We kregen massa’s materiaal toegestuurd, met onder meer dvd’s. Tijdens de eerste verkenning vooraf reden we vier dagen lang het eiland rond met de auto. Drie weken in totaal verbleven we op het eiland. Vic kende dat parcours en alle gevaarlijke punten uit het hoofd en zou dat bij wijze van spreken blind kunnen afrijden. De deelnemers zijn heus geen gekken die onvoorbereid wat motorrijden.”

Enkele maanden later overleed De Cooremeter jammerlijk met zijn moto