Jelena Ostapenko, de vreemde eend in de bijt

Dat het een open strijd bij de vrouwen zou zijn - zonder de zwangere Serena Williams, zonder de nog niet welgekomen Maria Sharapova - was behoorlijk voorspelbaar. Dat de finale op Roland Garros wordt uitgevochten tussen Simona Halep en Jelena Ostapenko, nummer 47 van de wereld, ligt iets minder voor de hand. Vooral Ostapenko is de vreemde eend in de bijt. Op haar twintigste verjaardag schonk ze zichzelf een cadeau door in drie sets te winnen (7-6, 3-6, 6-3) tegen Timea Bacsinszky , die haar achtentwintigste verjaardag in mineur kon vieren. Het publiek lustte er wel pap van, Ostapenko werd getrakteerd op een happy birthday (in het Frans) na haar zege. De Letse, voormalig Wimbledonwinnares bij de juniores, begon pas op haar vijftiende serieus te tennissen, vijf jaar later staat ze in haar allereerste grandslamfinale, ze is meteen de eerste Letse tennisster die daarin lukt. Ostapenko beweegt voortreffelijk en speelt complexloos, mept vlak en hard. Keihard. Roland Garros publiceerde gisteren de gemiddelde snelheid van de forehand van Ostapenko: meer dan 122 kilometer per uur, dat is harder dan... Andy Murray, de nummer één bij de mannen, die een kleine 118 kilometer per uur haalt. En zeggen dat, hoewel ze wordt gecoacht door de Spaanse gravelspecialiste Anabel Medina Garrigues, gravel niet eens haar favoriete ondergrond is. “Maar ik hou er wel van om hier te spelen, omdat het gravel iets sneller is, en dat sluit aan bij mijn spelstijl.”