“Ik wilde bet er worden dan mama”

“Het is best emotioneel”, zegt Sonja Tankrey. Tweeëndertig jaar nadat zij met de nationale ploeg op het EK stond, is het nu de beurt aan haar dochter. Emma Meesseman ontpopte zich intussen tot sterkhouder van de Belgian Cats, die voor het eerst in tien jaar nog eens van de partij zijn op het EK. “We gaan voor de kwartfinale”, klinkt het ambitieus. Mama Sonja werd in 1985 laatste...

Zo moeder, zo dochter gaat wel op voor Sonja Tankrey en Emma Meesseman. In 1982 werd mama Sonja Belgisch Speelster van Het Jaar, in 2011 deed dochter Emma haar dat na. En nu hebben ze dus beiden ook een EK op hun palmares. “Ik was erbij met België in 1980 en 1985”, zegt Sonja Tankrey. “Dat Emma nu ook op een EK staat, is best emotioneel.”

Er is ook een lichte twinkeling in de ogen van dochter Emma Meesseman. “Mijn ouders hebben me nooit gepusht om basketbal te spelen”, zegt ze. “Ik heb een tijdje gevolleybald en getennist, maar uiteindelijk ging mijn voorkeur toch naar basketbal. Mama was uiteraard wel blij dat ik voor ‘haar’ sport koos. (lacht) Mijn familie heeft me ook altijd met de voeten op de grond gehouden: eerst studies en dan pas basketbal.”

Mama Sonja bevestigt. “Ze was altijd met een bal bezig, maar we hebben haar nooit in die richting geduwd. Zo zegt ze evenmin neen tegen een spelletje tennis of zelfs voetbal, waarvoor onze zoon aanvankelijk koos. Al bekeerde hij zich later ook vrijwillig tot de oranje bal.”

Emma Meesseman, pas 24, heeft intussen al een indrukwekkende carrière uitgebouwd. “Mijn eerste ambitie was om beter te worden dan mama”, lacht ze. “Ik won intussen al de Euroleague en pakte verschillende landstitels, dus mag ik stilaan zeggen dat ik haar evenaar.”

Meesseman is in Rusland (Ekaterinburg) en de Verenigde Staten (Washington Mystics) uitgegroeid tot een internationale vedette. Ze won vorig seizoen de Euroleague en dit seizoen de Russische dubbel (titel/beker). In haar vijfde campagne in de WNBA staat ze steevast in de basisvijf van Washington Mystics.

“Natuurlijk ben ik fier op mijn dochter”, zei Sonja Tankrey al in eerdere interviews. “Wat haar sterke punten zijn? Ze is snel, heeft een goeie dribbel en een uitstekend shot. Maar bovenal ziet ze het spel en dat is een heel belangrijke eigenschap die nauwelijks te trainen valt. Je hebt dat of je hebt het niet. Ik durf zeggen dat op je dit vlak wel wat gelijkenissen met mij kunt trekken.”

Jonge ploeg

In 1980 werd België dertiende op veertien (1 winstmatch) en in 1985 laatste (geen enkele winstmatch), telkens met mama Sonja dus. Na de zesde (2003) en zevende (2007) plaats liggen ook nu de ambities hoger. “Ik hoop toch op een stek in de kwartfinales”, zegt Meesseman. “De omkadering is top en we spelen bijna allemaal in het buitenland. Op Ann Wauters, Sofie Hendrickx en Marjorie Carpreaux na zijn we misschien wel wat jong, maar dat is geen excuus. We moeten de komende jaren oogsten met de Cats.

Als de Cats in de eerste zes eindigen zijn ze meteen geplaatst voor het WK van 2018 in Spanje.

PATRICK CEULEMANS

FOTO VDB Mama Sonja en dochter Emma Meesseman op een archiefbeeld.