Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Het was een feest”
Jarne Duchateau won zaterdag op de Ruggenveld voor eigen club het speerwerpen op de eerste editie van de ‘meeting Albert Roelants’. Hij plantte zijn speer 72m50 ver op zijn thuispiste. De 95jarige trainer Albert Roelants kreeg er een passend eerbetoon.
Voor de meeting begon werd Albert Roelants de piste rondgereden in een witte limousine. De 95jarige kampioenenmaker kon heel de namiddag handen schudden en bijpraten met oude bekenden.
“In 1960 ben ik als trainer begonnen in Antwerpen. In totaal heb ik 93 Belgische kampioenen getraind, en dan reken ik vanaf scholier”, vertelde Roelants, die tot enkele jaren geleden nog actief werp- en krachttraining gaf bij AC Brabo. “Wie de strafste atleet van allemaal was? Dat was Lode Wijns. Hij werd negen keer na elkaar Belgisch kampioen en nam deel aan de Olympische Spelen in Mexico in 1968. Wijns was extreem sterk voor een atleet van 72 kilogram, maar hij trainde slechts drie keer per week. Met zijn 79m20 was hij lange tijd Belgisch recordhouder. Zijn studies gingen voor. Hij is jarenlang vicerector aan de universiteit van Brussel geweest. Een straffe gast. Bij dat ik hem nog eens heb teruggezien”, aldus de kloeke negentiger.
Het speerwerpen was uiteraard het topnummer. AC Brabo-atleet Jarne Duchateau won de competitie met 72m50 na een spannend duel met de Fransman Lucas Leroy (72m20). De Nederlander Dimitri Jonckers (62m00) werd derde. AC Brabo-trainer en medeorganisator Patrick Bosschaert was een tevreden man. “Heel wat speerwerpers hebben hun record verbeterd. Dries Meeusen ( vierde
met 60m82, red.) verbeterde zijn persoonlijk record en ging voor het eerst voorbij de zestig meter. Ook de Nederlander gooide zijn record en onze eigen Jarne Duchateau haalde zijn op één na beste worp van dit jaar. Jammer dat de limiet voor het EK voor beloften ( 74m40, red.) er niet uitkwam, maar dat kan nog komen. Op training gooit hij hele mooie afstanden, dat meten we na, alleen komt het er in wedstrijden niet uit. Misschien omdat er iets te veel stress is. Maar het kan nog. Al vergaat de wereld niet als hij het EK niet haalt. In oktober wordt hij pas eenentwintig jaar.”
Ook organisatorisch zat het helemaal snor. “We zijn heel tevreden. We wilden drie initiatieven combineren: een meeting houden nadat onze cross was weggevallen, Albert eren en onze bekerploeg vieren met een mooie barbecue. We wilden er iets moois van maken en aan de positieve reacties te horen is dat goed gelukt. De volgende jaren willen we uitgroeien tot een soort werpfestival, een werpcriterium, zeg maar. Hoe het concept er zal uitzien, moeten we rustig bekijken. Ongelofelijk ook hoeveel straffe namen er aanwezig waren. Het was een feest”, besluit Bosschaert.