Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“De dochter van Dalí? Hij kon zelfs niet klaarkomen”
Beroemde schilder wordt opgegraven voor DNAtest
“Salvador Dalí is mijn vader.” Pilar Abel (61) schreeuwt het al jaren, maar kreeg nooit gehoor. Twee vaderschapstesten leverden niets op, Dalí’s vrienden noemen haar een “geldbeluste leugenares” en het verleden van de Spaanse spreekt niet bepaald in haar voordeel. Toch laat een rechter in Madrid het lichaam van de surrealistische schilder bijna dertig jaar na zijn dood opgraven voor een DNAstaal. Het is Abels laatste kans op erkenning.
“Je kan toch niet ontkennen dat ik op hem lijk? Het enige wat ontbreekt, is een snor.” Voor Pilar Abel is het een uitgemaakte zaak: zij is de dochter van de beroemde schilder Salvador Dalí. Maar na een onafgebroken strijd van tien jaar heeft Abel – voluit Maria Pilar Abel Martínez – nog steeds geen harde bewijzen. Officieel had Dalí geen kinderen, en met meer dan het woord van haar moeder kan de Spaanse haar verhaal niet staven. Om komaf te maken met de claim heeft een rechter toestemming gegeven om het stoffelijk overschot van de Spaanse surrealist op te graven. Het DNA van de skeletresten moet uitsluitsel geven.
Nochtans liet Abel, die acht jaar lang waarzegster was op een lokale televisiezender in Spanje, in 2007 al een vaderschapstest afnemen. Toen gebruikte ze
haar en huid die waren achtergebleven in het dodenmasker dat van Dalí werd gemaakt na zijn overlijden in 1989. De test bleek negatief. Niet veel later volgde met de hulp van Dalí’s vriend en biograaf, de Fransman Robert Descharnes, een tweede onderzoek. Maar die resultaten zou Abel nooit ontvangen hebben. Daarna bleef het stil, tot Abel in 2015 naar de rechtbank stapte. “Met het DNA in zijn graf kan de waarheid eindelijk aan het licht komen”, zei ze toen. “Dan kan ik iedereen de mond snoeren. Ik doe dit voor mijn vier dochters en mijn moeder.”
Vissersdorpje
Abels moeder, Antonia, zou Salvador Dalí ontmoet hebben in Cadaqués, een Catalaans vissersdorpje aan de Costa Brava. Zij werkte als dienstmeid bij vrienden van Dalí, die vlakbij woonde met zijn muze en echtgenote Gala. In 1955 zou de toen 25-jarige Antonia een affaire gehad hebben met Dalí, een jaar later beviel ze van Abel. Niet veel later trouwde Antonia met een man genaamd Juan. Hij erkende Abel als zijn dochter. Tijdens haar jeugd kreeg Abel meermaals te horen dat niet Juan, maar Dalí haar vader was. Haar moeder beweerde dat zelfs ongegeneerd in het bijzijn van anderen. En tijdens ruzies noemde Antonia haar dochter “even raar als haar vader”. “Ik heb hem een vijftal keer ontmoet”, vertelde Abel aan de rechter. “Op de Rambla van Figueres. Pas later besefte ik wie hij was.”
Dat Abel nu pas in het licht stapt, wekt argwaan op. “Ze doet het gewoon voor het geld”, zegt auteur en meestervervalser Stan Laureyssens, die Dalí heeft gekend. “En ze is niet de eerste. Al zeker tien mensen beweerden ooit het kind van Dalí te zijn. Terwijl iedereen die hem kende, weet dat zoiets niet kan. Dalí kon enkel klaarkomen wanneer hij masturbeerde. Ik denk niet dat hij ooit gepresteerd heeft bij een vrouw, laat staan dat hij iemand zwanger heeft gemaakt.”
Zo denkt ook de Colombiaanse galeriehouder Carlos Lozano, een vriend van Dalí, erover. “Ik betwijfel dat hij ooit een druppel van zijn goddelijke sperma in de baarmoeder van een vrouw heeft gelost”, schreef de bewonderaar gisteren in een column.
Een kwart van het fortuin
Geld valt er alleszins zeker te winnen in deze zaak. De erfenis van Dalí, die hij naliet aan de Dalí Foundation en de Spaanse overheid, wordt geschat op 300 miljoen euro. Als Abel erkend zou worden, heeft ze volgens het Spaanse erfrecht recht op een kwart van dat fortuin én krijgt ze de rechten op Dalí’s werken in handen. De Foundation en het Spaanse ministerie van financiën gaan dan ook in beroep tegen de beslissing van de rechter. Zij hopen de zaak te blokkeren. De rechter moet op 18 september een uitspraak doen.
Volgens Abel zelf gaat het niet om geld. “Ik wil gewoon weten wie ik ben en waar ik vandaan kom.” Dat ze in 2005 al eens geld eiste in een rechtbank, spreekt niet in haar voordeel. Toen eiste ze 600.000 euro van de schrijver Javier Cercas, die haar een heks had genoemd. Die zaak werd geklasseerd.
“Ik ben momenteel in Catalonië, en hier is iedereen er zeker van: ze liegt”, zegt Laureyssens. “Dit is spuwen op het graf van hun volksheld. Als je dat graf dan ook nog eens gaten openbreken, is dat gewoon respectloos. Dit soort oplichters heeft gewoon geld geroken.”