“Een dag in de bolletjestrui, dat moet zalig zijn”

Belgisch kampioen Oliver Naesen en Jan Bakelants rijden de Tour in Franse loondienst voor AG2R La Mondiale. Elke dag brengen we een snelle babbel met de twee grootste monden van het peloton.

Jan, je moet wel gevloekt hebben op BMC dat het jullie niet lieten rijden?

“Alleen binnensmonds. Ik zei het nog tegen Oli. Het zit mij echt niet mee de laatste tijd. Telkens ik in een vlucht zit die kans maakt op de ritwinst, voelt een ploeg zich geroepen om te beginnen rijden. Het is nu al voor de tweede keer BMC. Zouden die een pik hebben op mij? (lacht) Het was echt een mooie kopgroep. Acht sterke mannen. En geen enkele klager. Zeldzaam. Iedereen reed vol.”

Je had er duidelijk zin in. Je stond

aan de start op de eerste rij.

“Per toeval eigenlijk. Ik passeerde er tien minuten voor de start. Er stond nog niemand. Normaal staan de eerste rijen dan al stampvol. De zon brandde nogal fel rond de middag. De meeste renners stonden te schuilen in de schaduw. Ik dacht: waarom niet? Ik hoefde ook niet nodig te plassen in de neutrale zone.”

Om nadien in het eerste uur 48,2 km af te werken. Waanzinnig snel.

“Ik denk dat geen enkele renner de eerste twee uur gedacht heeft aan een toiletbezoek. We reden echt vol. En het peloton achter ons ook. Aan het einde van de rit stond er 42,5 km/u op mijn teller. Dat is veel in zo’n lastige rit. Zij die een halve rustdag wilden nemen, hebben ook wel gevloekt. En niet alleen binnensmonds.”

Je pakte onderweg wel twee punten voor de bolletjestrui.

“Ook toevallig eigenlijk. We hadden in de kopgroep afgesproken om op een kilometer van de top van die helling opnieuw wat te versnellen. Maar gek genoeg liet Voeckler zich op dat moment uitzakken. Zonder echt te versnellen, pakte ik die punten.”

Worden de bollen een doel?

“Met twee punten ga ik niet ver komen. Het is geen doel. Al zou ik het wel zalig vinden om die trui een keer te mogen dragen. Maar ook die ambitie is nog veraf. Ik zal nog een paar keer moeten meegaan in de vlucht. Ik dacht: ik zit hier nu toch, en ze laten ons niet rijden. Dan kan ik net zo goed die premie meegrissen. Alhoewel premie. Meer dan wat drinkgeld levert dat niet op. Ik zal er op de rustdag maar net een koffie mee kunnen trakteren. En eigenlijk is dat de taak van Bardet, de kopman.”