het smeerlapje dat Froome uitdaagt

Gelukkig is er Fabio Aru (27) om nog wat peper in deze Tour te strooien. Geliefd bij de wielerfans, onpopulair bij de renners. Maar als er één iemand is die zich nog niet neerlegt bij de suprematie van Froome, is hij het wel. “Alleen winnen telt. En ik ken niemand die meer gedreven is dan Fabio”, zegt ploegmaat Laurens De Vreese.

Viel Aru nu zondag met opzet aan op

b de Mont du Chat omdat hij zag dat Froome pech kende? Die vraag kreeg hij gisteren tien keer op de persconferentie van Astana, maar telkens antwoordde hij: “Neen, niet gezien.” Froome zelf vond het niet zo sportief en Simon Yates, leider in het jongerenklassement, noemde het zelfs een “vuile actie”.

Het zal Aru allemaal worst wezen. Hoe de buitenwereld over hem denkt is voor 27-jarige introverte Italiaan totaal onbelangrijk. En hij zal er zich zeker niet uit zijn lood laten slaan. “Hij is nogal zelfverzekerd”, zegt Laurens De Vreese, de enige Belgische renner bij Astana. “Hij gelooft in zijn eigen kunnen en manier van handelen. Als hij overtuigd is van zijn gelijk, gaat hij er 200% voor.”

En dat maakt hem in het peloton niet zo geliefd. “Heeft hij zijn neus laten opereren? Ze hadden er beter meteen een nieuwe kop op gezet”, zei Jos van Emden vorige week in AD. “Ik wil aan die Aru weinig woorden vuil maken, hij is het niet waard.”

“Ach, ik denk niet dat Aru een probleem heeft in het peloton”, zegt De Vreese. “Hij is inderdaad nogal in zichzelf gekeerd. Hij zal ‘s avonds aan tafel niet de show stelen. Maar als je hem wat beter leert kennen, stel je vast dat hij een toffe persoon is.”

Ciro Scognamiglio, Italiaanse wielerjournalist van La Gazzetta dello Sport, beaamt. “Fabio is een heel kalme jongen. Hij praat niet veel. Alleen als het nodig is. Hij is moeilijk te doorgronden. Maar eenmaal hij je vertrouwt, breekt die bolster. Toch is hij geliefd bij het Italiaanse wielerpubliek omdat hij een klimmer is en een aanvallende stijl heeft. In het peloton heeft hij inderdaad niet veel kameraden. Hij spreekt ook enkel Italiaans, waardoor het voor buitenlandse renners niet gemakkelijk is om toenadering te zoeken.”

Alleen desserts

Dat heeft Steve Bekaert, leeftijdsgenoot en concurrent van Aru bij de beloften, gemerkt. “Als mens was hij maar een rare snuiter. Binnen zijn ploeg praatte hij wel. Maar met renners van andere ploegen zelden of nooit. Hij was bijna niet benaderbaar. In tegenstelling tot die andere goede renners van die generatie: Bardet en Barguil. Zelf als je met hem in de kopgroep zat, zei hij niets.”

Aru had ook nogal rare gewoonten. “Ik weet nog dat we in de Ronde van Aosta met alle renners in hetzelfde hotel zaten”, zegt Bekaert. “Maar ik heb hem die week nooit aan het avondmaal gezien. Om de een of andere reden had hij geen eten nodig om die rittenkoers te winnen. Alleen voor het dessert kwam hij naar beneden. Hij kon soms ook agressief uit de hoek komen. Toen een renner in de weg reed heeft hij die met opzet in de kant gereden. Een onsportief gebaar.”

Aru is een winnaar, alles wat een zege in de weg kan staan, moet wijken. “Ik ken niemand die meer gedreven is dan Fabio”, zegt De Vreese. “Hij werkt keihard om zijn doel te bereiken. Als we in de winter op stage gaan met de ploeg, slaat hij amper een training over. Ik ben een van de enige renners bij Astana die al in november zwaar wil trainen, om goed te zijn in het voorjaar. Wel, er is dan één renner die voortdurend hard meetraint: Aru. Terwijl die pas later in het jaar topfit moet zijn.”

Zo leerde De Vreese de Italiaanse wielerhoop beter kennen. “Hij is enorm leergierig. Ik doe veel stabilisatieoefeningen en toen hij die zag, wilde hij die ook meteen kunnen. Met zijn ijzeren wil en motivatie gaat hij het nog heel ver brengen.”

Wenend aan de telefoon

Die gedrevenheid was er al op 17-jarige leeftijd toen hij naar Bergamo trok om koersen rijden. Want op Sardinië waren die er te weinig. Hij hing iedere avond huilend aan de telefoon met zijn mama, maar zette door. Want toen al wist hij: wie succes wil hebben, moet opofferingen maken. Om zo in de voetsporen te treden van zijn grote idool: Marco Pantani.

Aru is nu wel dé uitdager van Froome, het scheelde niet veel of de Italiaan was ploegmaat van de drievoudige Tourwinnaar geworden. Hij klopte Froome in een gevecht van man tot man op de Monte Castrove in de Vuelta van 2014 en Skymanager Dave Brailsford bood de Italiaan meteen twee miljoen en een driejarig contract aan. Maar hij weigerde: Aru wil zelf de eerste viool spelen en had geen zin om in de schaduw van Froome te lopen.

Laurens De Vreese ploegmaat bij Astana “Ik ken niemand die meer gedreven is dan Fabio. Hij werkt keihard om zijn doel te bereiken.”