“Ik wil weten wat er met mijn zoon is gebeurd”

De Belgische federale politie en Nederlandse speurders werkten nauw samen. Uiteindelijk werden er twee Nederlanders – bekende figuren in het criminele milieu – opgepakt.

“Ik weet zeker dat die twee mannen achter de moord op mijn zoon zitten. Ze hebben drie maanden in voorhechtenis gezeten. Nadien zijn ze vrijgelaten. Tijdens elk verhoor hebben ze gebruikgemaakt van hun zwijgrecht. Ze werden daarin gesteund en aangemoedigd door hun advocaten. Dat ze nu weer vrij zijn is enorm frustrerend. Het grote probleem is dat we niet weten waar het lichaam van Jelle is en waar hij om het leven is gebracht. Cruciale informatie om die mannen in de cel te houden.”

Entourage

Lieve hoopt dat het lichaam van Jelle, drie jaar en acht maanden na zijn verdwijning, alsnog wordt gevonden. “Op de uitvoerders van de moord hoef ik niet te rekenen. Zij gaan nooit vertellen waar het lichaam van Jelle werd gedumpt. Maar ik ben er zeker van dat ook hun entourage weet waar het lichaam is. Dat is iets waarover in het milieu is gepraat. Het is mijn laatste strohalm en ik hoop dat iemand uit die vriendenkring het wil zeggen. Ze hoeven zich niet kenbaar te maken. Ze kunnen het anoniem meedelen. Een briefje in de bus steken bij de politie of opsturen. Als moeder doe ik een oproep: vertel me alstublieft waar het lichaam van Jelle is. Dan weten we wat er precies met hem is gebeurd.”

“Daarnaast hoop ik dat de daders hun straf krijgen. Dat mijn zoon met drugs bezig was, keur ik niet goed. En als de politie hem had gevat of hij was in de gevangenis terechtgekomen, dan was hij wellicht opnieuw met zijn voetjes op de grond terechtgekomen en leefde hij nog.”

De verdwijningszaak van haar zoon weegt zwaar. “Omdat ik niet weet wat er is gebeurd, wordt het met de dag erger in mijn hoofd. Ik kan ook niet meer lachen of zorgeloos door het leven gaan. Ik ben oma, maar ik ben niet meer de oma van voordien en zal dat ook nooit meer worden.”

Ondraaglijk

“Al bijna vier jaar vreet dit aan mij. Niet weten wat er met je zoon is gebeurd, is ondraaglijk. Het is erg wanneer iemand een kind verliest bij een ongeval of door een ziekte, maar dan weet je wat er is gebeurd. Dat weten wij niet.”

Lieve denkt de hele dag door aan wat haar zoon kan zijn overkomen. “Dit is een zaak die ik meeneem tot ik sterf. Ik kan en wil het niet loslaten. Het een plaatsje geven en het laten rusten, dat is onmogelijk. Jelle is en blijft mijn kind. Als ik ga winkelen of ik stap op de tram, dan zie ik geregeld iemand met dezelfde blik of houding als Jelle. Ik besef dat hij het niet kan zijn, maar de confrontatie is er wel altijd.”

De advocaat van Jelles familie beseft hoe zwaar de zaak doorweegt. Ook hij hoopt dat het lichaam nog wordt teruggevonden. “Ik heb nog nooit een moordzaak meegemaakt waarbij een lichaam niet is gevonden. Niet weten waar je zoon gedumpt is en hoe hij om het leven is gebracht, dat is onmenselijk. De familie staat elke dag op en gaat elke dag slapen met dat gevoel”, zegt strafpleiter Frédéric Thiebaut.

De twee Nederlandse mannen die negentig dagen in voorhechtenis zaten, worden nog altijd als verdachte in de zaak beschouwd.

Net als Jelles moeder hoopt ook de Nederlandse politie op medewerking uit het criminele milieu. Ze is vooral op zoek naar mensen die weten met wie Jelle een afspraak had op 21 november 2013 en wil te weten komen wie de witte Audi A3 diezelfde dag heeft teruggebracht naar Campiniastraat in Merksem.

THEO DERKINDEREN

Team Nationale Criminele Meldingen in Nederland: 3179345.98.76.