4 redenen waarom er vier spannender dagen aankomen

Het klinkt ongeloofwaar dig, maar er zitten vier leuke dagen aan te komen: een dubbelluik in de Pyreneeën, en nog dan een verraderlijk weekend in het Centraal Massief. Vier redenen waarom we kans maken op even dolle dagen als in de Jura.

1.

Het peloton is nerveus

Op het eerste gezicht was het gisteren opnieuw een van de vijf eenakters van Marcel Kittel, maar dat is schone schijn. Gisteren is de oorlog in de Landes en de Gers begonnen. Hoe verklaar je anders dat Bardet, Contador en Fuglsang tegen het asfalt sloegen in een etappe die als op bestelling uitdraaide op een massaspurt? De klassementrenners zijn nerveus aan de vooravond van de Pyreneeën. “We krijgen twee sleutelritten”, geeft Chris Froome toe. “Ik laat na de Jura niemand opnieuw in de wedstrijd komen. Ik wil deze voorsprong vasthouden tot de tijdrit van Marseille de laatste zaterdag.”

2. Twee heel verschillende Pyreneeënritten

In twee dagen tijd trekken we dwars door de Pyreneeën in twee ritten die heel verschillend van snit zijn. Vandaag krijgen we een klassieke bergrit met vier cols. De dichtste belagers van Froome zullen niet meteen de behoefte voelen om bijvoorbeeld al op de Col de Menté (bekend van de doodsmak van Ocaña in de Tour van 1971) aan het offensief te beginnen. Daarna volgt de Port de Balès die een heel technische afdaling heeft, maar waar wat wacht Quintana op? Na Peyragudes telt deze Tour met de Izoard volgende week nog maar één finish bergop.

Morgen krijgen we dan een dolle rit van 101 km met de vreselijke Mur de Péguère, om in Foix te eindigen. Het is geen meter vlak. In principe krijgt Aru vandaag op de slotklim de kans om net als op la Planche des Belles Filles de vleugels te spreiden. Terwijl het zondag eerder iets is voor Romain Bardet om na de vrij onbekende Mur druk te zetten op Froome. “Korte ritten zijn vaak als team minder te controleren”, gaf de leider, die verder doet alsof deze Tour al helemaal van hem is, gisteren toe.

3.

De erfenis van Simpson

Chris Froome heeft meerdere redenen om vandaag eindelijk eens te scoren in het geel. Het is precies vijftig jaar geleden dat Tom Simpson stierf op de flanken van de Mont Ventoux. “Simpson heeft veel betekend voor het Britse wielrennen”, sprak Froome. “Ik denk dat veel Britse renners van vandaag voortbouwen op zijn erfenis.”

Peyragudes van vanmiddag heeft niets te maken met die etappe in de mist die Valverde vijf jaar geleden won, waarvan we vooral onthouden hoe nukkig Froome reageerde toen hij niet alleen Wiggins over de Pyreneeën moest loodsen en een kreeg om voor de dagzege te gaan. “Ik heb nog altijd gemengde gevoelens als ik aan die dag terugdenk. Al heeft de finish vandaag op de landingsbaan van de hoogste luchthaven in de Pyreneeën niets te maken met toen. Loodzwaar is die slotknik. De laatste 400 meter stijgt het gemiddeld 20 procent. Froome kan de Pyreneeënetappes zelfs geblinddoekt rijden, zo dikwijls verkende Sky de cols.

Voor de strijd in de Tour is het wel zonde dat Cataldo gisteren met een gebroken pols uitviel en Fuglsang zwaar geraakt is aan de elleboog. Het maakt dat Aru sneller dan verwacht in een man-tegen-mangevecht met Froome komt te staan.

4.

Twee koersen per dag

Tot nog toe wonnen zeven teams een rit. Er resten voor de overige vijftien ploegen nog maar tien kansen om te scoren. In het slechtste geval vervalt het peloton volgende week dinsdag naar Romans-sur-Isère en vrijdag in Salonde-Provence in hetzelfde gedrag, maar buiten Kittel en Lefeveres blauwhemden heeft daar niemand baat bij.

Net als zaterdag en zondag krijgen we een koers in de koers om de bolletjestrui en de ritwinst. Belgen als Pauwels, Wellens, Bakelants en Benoot krijgen opnieuw uitgelezen kansen op eeuwige roem. “Een ongevaarlijke vlucht mag de volgende dagen vertrekken, dat wel”, stelde Froome. Dan is er zaterdag in Rodez nog hét duel tussen Van Avermaet en Gilbert. Actie graag!

“Je kan je afvragen wat je aan die dominante Kittel moet doen”, zegt Iwan Spekenbrink van Sunweb. “Maar sprinten met Michael blijft onze beste kans. In een sprint kan altijd iets onverwacht gebeuren.”

Bij al die ploegen moet je die tactische logica gewoon begrijpen. Temeer omdat Quick.Step hen ook niet zal toelaten om mee te gaan in de vlucht. “Als iemand van die sprintersploegen meespringt, rijden we het meteen dicht en begint de koers opnieuw”, zegt Davide Bramati van Quick.Step Floors heel duidelijk.

De echte vraag is dan waarom alle ploegen die geen topsprinter hebben niet geïnteresseerd zijn in de vroege vlucht. Gisteren waren er met Marcato, Backaert en Bodnar opnieuw maar drie kandidaten. Waarom niemand van FDJ, Fortuneo, Orica-Scott of pakweg Bahrain-Merida?

“Als wij een mannetje bijzetten, dan zijn ze met vier en redden ze het ook niet, hoor”, zegt Tristan Hofman (Bahrein-Merida). “En een ontsnapping van vijftien laten ze natuurlijk nooit wegrijden. Een vlucht is kansloos, met Sonny Colbrelli hebben we een kansje.” De Tour zit zo gevangen in een Catch-22: om te winnen moet je

aanvallen, maar wie aanvalt verliest.

“Je kan zeggen: we hadden Quick.Step meer mannetjes moeten laten opsouperen in de jacht op Bodnar, maar Kittel wint ook in zijn eentje”, aldus Hofman. “En om het spel met de wind te spelen, heb je wind nodig. En daarin is Quick.Step ook doorgaans de beste. Voorlopig moeten we hun dominantie gewoon even accepteren.”