Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Britten in Brexit-paniek
Voedselvoorziening, gezondheidszorg en economische stabiliteit in het gedrang
Als een Duitser de Britten een les in ironie geeft, dan weet je dat er iets niet in de haak is in het Verenigd Koninkrijk. Oorzaak van de nationale verwarring is de Brexit, een keuze waarvan steeds meer Britten de enorme consequenties beginnen in te zien. Zelfs de eer van marmelade staat op het spel.
Gisteren begon in Brussel het serieuze werk van de scheidingsonderhandelingen die over goed twintig maanden moeten leiden tot de Brexit. De Britse Brexit-minister David Davis bleef maar kort in het Berlaymontgebouw. Britse commentatoren merkten op dat zijn delegatie enkel een klein zwart notitieboekje op tafel had liggen, terwijl het team rond Europees toponderhandelaar Michel Barnier stevige dossiers bij had. Een zoveelste teken dat de Britten slecht voorbereid zijn, geen voorstellen doen, niet weten wat ze willen, terwijl de Europese kant zijn huiswerk heeft gemaakt? Of juist een signaal dat voor David Davis en andere voorstanders van een harde Brexit het doel glashelder is?
Honderd miljard
De onderhandelingsronde die gisteren begon, behandelt de dringende kwesties die volgens het Europese kamp van tafel moeten zijn voor er aan de rest kan begonnen worden. De positie van de drie miljoen EU-burgers in het Verenigd Koninkrijk en die van anderhalf miljoen Britten op het continent. De Ierse grens (des te pikanter nu de minderheidsregering van premier May ondersteund wordt door Noord-Ierse unionisten). En de nu al tot gescheld leidende vraag hoeveel de Britten moeten betalen bij wijze van scheidingsregeling. De schattingen lopen uiteen van 60 miljard tot meer dan honderd miljard euro.
De Brexit-klok heeft een ingebouwd mechanisme: eind maart 2019 loopt dat af en staat het Verenigd Koninkrijk buiten, met of zonder scheidingsakkoord. Vorige week begon met het indienen van de Repeal
Bill het gigantische proces om 20.000 stuks Europese wetgeving in Britse wetteksten om te zetten. Topbureaucraten lieten al weten dat de Britse ambtenarij dat niet aankan in de toegemeten tijd.
Pro-Europese politici laten ballonnetjes op over mogelijkheden om een (harde) Brexit te vermijden. Ook ex-premier Tony Blair deed zijn duit in dat zakje. De scheidslijnen lopen door het kabinet, met hardliners als David Davis aan de ene en minister van Financiën Philip Hammond aan de softe andere kant.
Concrete gevolgen
De remoaners, zoals de heftig anti-Europese media hen noemen, krijgen steevast de beschuldiging dat ze verraders zijn en de volkswil negeren. Maar de Britse publieke opinie leert iedere dag ook dat de Brexit concrete gevolgen heeft. Economische op de eerste plaats. Voor het referendum was de Britse economie de stabielste groeier in de G20-groep. Nu tekent ze de zwakste groeicijfers op. Er komen ook steeds meer waarschuwingen over de consequenties van de centrale eis van de Brexiteers: het stoppen van de ‘ongecontroleerde’ EU-migratie. Zonder jonge Balten of Polen valt de Britse horeca stil. Zonder Europese medewerkers zal ook de nationale gezondheidszorg in de problemen geraken. De NHS is ook zeer bezorgd over de uittrede uit het Europese atoomagentschap Euratom (onderdeel van de harde Brexit), waardoor bestraling van kankerpatiënten in het gedrang kan komen.
En dan de marmelade. Een Duits Europarlementslid opperde in een ironische bui dat de Brexit Duitse confituurmakers de kans zou geven om hun waar weer ‘marmelade’ te noemen, wat ze niet meer mochten sinds de Britten die benaming voor hun sinaasappelgelei wisten te reserveren. De hoger genoemde Britse media begonnen in koor te joelen. Waarop de Duitser besloot dat het toch geen goed idee was om Duitse humor naar GrootBrittannië te exporteren: “dan maar weer auto’s”.